Πνευματική νηπιότητα με μετάνοια
3η
Επιστολή
Αγαπημένο μου παιδί,
μου λες πόσο θα ήθελες να
ακολουθήσεις τον δρόμο της πνευματικής νηπιότητας για να φθάσεις στην αγκαλιά
του Θεού, αλλά φοβάσαι μήπως δεν τα καταφέρεις επειδή κάνεις πολλά λάθη και αμαρτίες.
Ξέρεις κανέναν που να είναι
αλάθητος και αναμάρτητος; Αλήθεια σου λέω, δεν υπάρχει άνθρωπος που να ζήσει
έστω και μια μέρα και να μην κάνει κάποιο λάθος, γιατί το μυαλό του ανθρώπου
πειράζεται συνέχεια από το κακό και την αμαρτία. Αυτό το γνωρίζει ο Κύριος μας
και παρόλα αυτά μας προτρέπει: «γίνετε άγιοι ότι άγιος ειμί»(Α΄Πέτρου,1,16). Θα
μπορούσε λοιπόν να μας προτρέψει σε κάτι αν ήξερε πως αυτό δεν θα ήταν εφικτό;
Όχι. Μας προτρέπει σε κάτι που είναι εφικτό αλλά και μεγάλη νίκη κατά του
σατανά.
Εσένα λοιπόν, που πιστεύεις
στα λόγια του πολυαγαπημένου μας Θεού, θέλω να σε βοηθήσω με τη χάρη του
παναγίου Πνεύματος να μάθεις τον σωστό τρόπο με τον οποίο μέσα από τον δρόμο
της πνευματικής νηπιότητας θα φθάσεις σαν αετόπουλο στις ψηλές βουνοκορφές της
αγιότητας.
Τον δρόμο αυτό θα τον τρέξουμε
μαζί σαν μικρά παιδιά αλλά με την επίγνωση που έχουν οι μεγάλοι. Ο Κύριος, θέλει να είμαστε μικρά παιδιά
στην καρδιά αλλά μεγάλοι στη φρονιμάδα και στη σύνεση του νου.
Εξάλλου τις εμπειρίες σαν
μεγάλοι τις αποκτούμε, αφού σαν μεγάλοι κάνουμε έργα καλά ή διάφορα λάθη και
αμαρτίες. Για το λόγο αυτό και ο πολυεύσπλαχνος Κύριος μας, μας έδωσε ένα μεγάλο
εφόδιο με το οποίο θα μπορούμε να καθαρίζουμε την ψυχή μας από τη βρωμιά της αμαρτίας
κάθε φορά που με δόλο του σατανά θα πέφτουμε σε κάποιο λάθος. Το εφόδιο αυτό
είναι η μετάνοια.
Η μετάνοια είναι το κλειδί που ανοίγει την πόρτα στην ευλογία του Θεού
και η ευλογία του Θεού είναι απαραίτητη για να φτάσεις κοντά Του. Δίχως την
δική του χάρη κανείς μας δεν είναι τίποτα και χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να
πετύχουμε τίποτα.
Ακόμα και όταν βαδίζει μια
ψυχή τον δρόμο της νηπιότητας, δεν θα μπορέσει να μην πέσει σε κάποιο λάθος,
αφού ο σατανάς πάντα θα καιροφυλαχτεί. Το λάθος αυτό δεν θα το κάνει σαν νήπιο
του Θεού αλλά σαν μεγάλος. Έτσι θα πρέπει, για να επανέλθει η ψυχή στην
πολυπόθητη πνευματική νηπιότητα, να περάσει μέσα από το καθαρτήριο της
μετάνοιας, ώστε σαν μωρό να αντικρίσει τον Θεό του ξανά. Είναι βασικό ο
άνθρωπος να μάθει να ελέγχει τον εαυτό του, να νιώθει την αμαρτωλότητα του, να
ζητάει συγγνώμη από τον Θεό και μετά να
ελπίζει σαν μωρό στη βοήθεια του Θεού Πατέρα του.
Μην στεναχωριέσαι αν, παρά τις
φιλότιμες προσπάθειες σου, πέφτεις στα διάφορα λάθη. Ξέρεις πόσες φορές ένα
μωρό μέχρι να μάθει να περπατά σωστά πέφτει και σηκώνεται; Τα λάθη σου δεν σε κάνουν λιγότερο παιδί του Θεού και δεν μειώνουν
καθόλου την άπειρη αγάπη που έχει για σένα ο γλυκύς επουράνιος Θεός Πατέρας σου.
Κάθε φορά που θα αγωνίζεσαι με φιλότιμο και θα προσπαθείς να σηκωθείς με την
μετάνοια από τις διάφορες πτώσεις σου θα τον κάνεις να χαίρεται και να σε
καμαρώνει σαν Πατέρας σου πολύ.
Κάποτε ένα πολύ μικρό παιδί,
που ακόμα δεν είχε μάθει να περπατά καλά, ήθελε να ανέβει μια σκάλα για να
φθάσει κοντά στη μαμά του. Κάθε φορά που προσπαθούσε αποτύγχανε αλλά δεν το
έβαζε κάτω και συνέχιζε την προσπάθεια. Η μητέρα του το παρακολουθούσε με
έκδηλη αγωνία για να δει τι θα κάνει στο τέλος. Εκείνο δεν σταματούσε να προσπαθεί.
Κάποια στιγμή όμως, κουρασμένο και απογοητευμένο από τις συνεχείς αποτυχίες του,
έπεσε κάτω στο πάτωμα και έβαλε τα κλάματα. Τότε η μητέρα του, αφού κατέβηκε με
πολύ αγωνία τη σκάλα, το σήκωσε στη μητρική αγκαλιά της, το γέμισε με τα
πολύτιμα χάδια και φιλιά της και μετά ανέβηκαν και οι δυο μαζί τη σκάλα.
Να θυμάσαι, αγαπημένο μου
παιδί, πως το ίδιο ακριβώς κάνει και ο Θεός σε μας κάθε φορά που ομολογούμε σαν
παιδιά την αδυναμία μας και θέλουμε να σηκωθούμε από τα λάθη και τις πτώσεις μας. Η
αληθινή μετάνοια της καρδιάς, τα δάκρυα των ματιών μας και η ικεσία από το
κλάμα μας, δεν αφήνουν τον στοργικό μας Πατέρα αδιάφορο. Γι’ αυτό η μετάνοια
είναι το πνευματικό ασανσέρ που μας ανασηκώνει από την πτώση της αμαρτίας και
μας φέρνει μέσα στη θεϊκή Του αγκαλιά.
Στο δρόμο της πνευματικής
νηπιότητας η μετάνοια είναι το πολύτιμο στολίδι που ομορφαίνει την παιδική ψυχή. Ένα παιδί δεν δυσκολεύεται να πει συγνώμη
για ένα λάθος που κάνει, απεναντίας ένας μεγάλος προβάλλει χίλιες δυο
δικαιολογίες για να αποφύγει να ζητήσει συγνώμη. Η διαφορά, λοιπόν,
βρίσκεται ανάμεσα στην ταπείνωση του μικρού παιδιού και στον εγωισμό του
μεγάλου. Δύσκολα θέλει να παραδεχτεί ένας μεγάλος ότι έσφαλε, επειδή δεν θέλει
να δείξει στους άλλους ότι έκανε λάθος, ενώ ένα παιδί δεν το απασχολεί να
δείξει την αδυναμία του.
Όταν θα δεις ότι εύκολα η ψυχή σου έμαθε να λέει συγνώμη, τότε, αλήθεια
σου λέω, έκανες τα πρώτα σωστά βήματα στο δρόμο της πνευματικής νηπιότητας.
Αν δεις, όμως, πως δυσκολεύεσαι να ζητήσεις συγνώμη κάθε φορά που θα κάνεις
κάποιο λάθος, τότε να είσαι σίγουρος πως δεν ξεκίνησες καθόλου να βαδίζεις τον
ευλογημένο δρόμο της πνευματικής νηπιότητας.
Η ταπείνωση είναι τα κουπιά που οδηγούν την βάρκα της ψυχής μας στο
λιμάνι της γαλήνης, ενώ ο εγωισμός
είναι τα παλαμάρια που κρατούν τη βάρκα δεμένη στα δεσμά της ταραχής και του
άγχους. Η επιλογή είναι του καθενός μας.
Η μετάνοια είναι ο ευλογημένος
καρπός της ταπείνωσης, γι’ αυτό και γρήγορα επιφέρει στην ψυχή μας πολλές
ευλογίες του Θεού, ενώ αντίθετα η
πνευματική σκληρότητα, η ισχυρογνωμοσύνη και το πείσμα είναι καρπός του
διαβολικού εγωισμού, που μας στερεί αυτές τις ευλογίες.
Μέσα από την καρδιά μου σου
εύχομαι να συνεχίσεις να βαδίζεις τον δρόμο της πνευματικής νηπιότητας, παρ’
όλα τα λάθη που θα κάνεις, με βοηθό την ευχή του πνευματικού σου και την πολύτιμη
αρετή της μετάνοιας. Αυτή θα σε βοηθήσει να βαδίσεις ακόμα πιο γρήγορα και πιο
εύκολα τον δρόμο αυτό που θα σε φέρει με ασφάλεια στην αγκαλιά του Θεού. Σύντομα
θα επανέλθω για να μιλήσουμε για ένα άλλο σοβαρό θέμα της ψυχής, που είναι οι
λογισμοί του νου. Μέχρι τότε οι προσευχές μου θα σε συνοδεύουν για να αγαπήσεις
τον γλυκύ μας Θεό με όλη σου την καρδιά.
