Π. ΕΛΠΙΔΙΟΥ: 14. Το μπουκέτο του Χριστού

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015

14. Το μπουκέτο του Χριστού

Τα λουλούδια των αρετών

Από μακριά ακούγονταν οι χαρούμενες φωνές της Αγγελικής που ερχόταν από το σχολείο. Η Σοφία είδε από το παράθυρο της κουζίνας την μικρή της κόρη και ένα κύμα χαράς πλημμύρισε την καρδιά της. Την συγκινούσε πάντα ο καλόκαρδος χαραχτήρας της και η μεγάλη αγάπη που είχε στον Θεό. Ήταν ένα αξιαγάπητο παιδί, που όλοι ήθελαν να την κάνουν παρέα για τη χαρά που σκορπούσε γύρω της.

Μόλις μπήκε στο σπίτι έτρεξε γρήγορα στη μαμά της, την αγκάλιασε και της έδωσε ένα γλυκό φιλί. Έπειτα έψαξε στα δωμάτια να βρει που ήταν ο μικρός της αδελφός Ιωσήφ, για να τον αγκαλιάσει και να τον φιλήσει. Ήταν αγαπημένα αδέλφια και προσπαθούσαν να μην πικραίνει ο ένας τον άλλο. Αν κάποια διαφωνία προσπαθούσε να χαλάσει την αρμονία της αδελφικής τους αγάπης και να δημιουργήσει γκρίνια και ταραχή, εύκολα, πότε ο ένας και πότε άλλος, ζητούσαν ταπεινά συγνώμη και αμέσως ερχόταν η γαλήνη.

Το να υποχωρεί κάποιος πρώτος σε μια διαμάχη για χάρη της ειρήνης, ήταν ένα από τα βασικά μαθήματα που η μαμά Σοφία εκπαίδευε από μικρή ηλικία και τα τρία της παιδιά. Τόσο η μεγάλη της κόρη Χριστίνα, όσο και η δεύτερη, η Αγγελική, συναγωνιζόντουσαν πολλές φορές ποια θα είναι η πρώτη που θα υποχωρήσει με ταπείνωση για χάρη του αγαπημένου τους Ιησού και θα ζητήσει συγνώμη. Είχαν μάθει από τη μαμά τους πως ο κακός μας εαυτός δεν μας αφήνει εύκολα να ταπεινωνόμαστε στο λάθος που κάνουμε και να ζητάμε συγνώμη, αλλά θέλει να ρίπτουμε πάντα στους άλλους το λάθος που γίνεται και για τον εαυτό μας να βρίσκουμε όλες τις δικαιολογίες του κόσμου. Για το λόγο αυτό, αν θέλουμε να νικάμε πάντα τον κακό μας εαυτό αλλά και τον δαίμονα που μας πειράζει, πρέπει πρώτοι και χωρίς δικαιολογία να ζητάμε συγνώμη για το λάθος. Έτσι και τον δαίμονα ντροπιάζουμε και τον Χριστό μας κάνουμε να χαίρεται ώστε να μας ευλογεί ακόμα πιο πολύ.

Η Χριστίνα και η Αγγελική, σαν πιο μεγάλα παιδιά, προσπαθούσαν να εφαρμόζουν τις συμβουλές της μαμάς τους και να μην αφήνουν περιθώριο στον εγωισμό, και στο σατανά που τον τροφοδοτούσε, να τις πειράζει. Ακόμα και ο μικρός Ιωσήφ είχε ξεκινήσει να μιμείται τις αδελφές του και να ζητά συγνώμη όποτε έκανε κάτι άσχημο και στεναχωρούσε κάποιον.

Η Σοφία γνώριζε εμπειρικά ότι δεν είναι εύκολος ο πνευματικός αυτός αγώνας. Ο άνθρωπος με πολύ δυσκολία μπορεί να ταπεινωθεί για να ομολογήσει το λάθος του και να ζητήσει «συγνώμη». Από τη μια ο εγωισμός και η φιλαυτία του ανθρώπου και από την άλλη ο πόλεμος του σατανά που θέλει να κάνει τον άνθρωπο όμοιο του στην καταραμένη υπερηφάνεια, κάνει τον πνευματικό αυτό αγώνα για την απόκτηση της ταπείνωσης πολύ δύσκολη υπόθεση.

Η ταπείνωση είναι η κορυφαία αρετή που μπορεί να καταστρέφει εύκολα τα δόλια σχέδια του σατανά και να τον διώχνει μακριά από κάθε ταπεινή ψυχή. Όποιος κατορθώσει να την αποκτήσει, κέρδισε την πιο σημαντική νίκη κατά του διαβόλου. Γι’ αυτό και ο σατανάς δεν αφήνει εύκολα καμιά ψυχή που έκανε ένα λάθος να ταπεινωθεί για να ομολογήσει το λάθος της και να ζητήσει «συγνώμη», γιατί έτσι το σατανικό δίχτυ που με κόπο έφτιαξε γύρω από τη ψυχή χαλάει.

Η Σοφία ήθελε να βοηθήσει τα παιδιά της να αγαπήσουν την βασίλισσα των αρετών που είναι η ταπείνωση ώστε να μάθουν να πολεμούν γενναία τον προσωπικό τους εγωισμό και να μην τον αφήνουν να τρέφεται με ανόητες δικαιολογίες. Για τον λόγο αυτό, από τότε ακόμα που ήταν πολύ μικρά παιδιά, μεταχειρίστηκε με πραγματική σοφία Θεού ένα ωραίο τέχνασμα. Έκανε τον πνευματικό αγώνα των παιδιών της, για την απόκτηση των αρετών, ένα καθημερινό παιχνίδι ευτυχίας και ευλογίας γι’ αυτά. Τους είπε πως κάθε αρετή που θα εξασκούσαν αλλά και κάθε κακή συνήθεια που θα έκοβαν είναι και ένα λουλουδάκι, οπότε κάθε φορά που θα έκαναν κάτι καλό ή θα απέφευγαν κάτι κακό, θα μάζευαν και ένα λουλουδάκι. Αν μάζευαν πολλά λουλουδάκια θα μπορούσαν να φτιάξουν ένα ωραίο μπουκέτο λουλουδιών το οποίο θα πρόσφερναν στο τέλος της ημέρας στον γλυκύ μας Θεό Ιησού Χριστό, σαν απόδειξη αγάπης και λατρείας σ’ Αυτόν!

Τα παιδιά ενθουσιασμένα από την ωραία αυτή πρόταση της μαμάς τους, ξεκίνησαν αμέσως το όμορφο αυτό ευλογημένο παιχνίδι. Χαιρόσουν να τα βλέπεις να αγωνίζονται να κόψουν κάποιες κακές συνήθειες τους και να γίνονται όλο και πιο καλά και ευγενικά παιδιά. Κάθε φορά που το πετύχαιναν ένιωθαν ευτυχισμένα γιατί έτσι είχαν την ευκαιρία να μαζεύουν τα υπέροχα αυτά πνευματικά λουλουδάκια του Χριστού. Όσο πιο πολλά λουλουδάκια μάζευαν τόσο πιο μεγάλο και πιο ωραίο θα γινόταν το μπουκέτο τους. Του έδωσαν μάλιστα μια χαριτωμένη ονομασία. Το ονόμασαν: «Το μπουκέτο του Χριστού».

Κάθε βράδυ λοιπόν, μετά την βραδινή προσευχή, και πριν πάνε να κοιμηθούν, μαζευόντουσαν τα παιδιά γύρω από την μαμά τους για να της πουν ποια λουλουδάκια μάζεψε το καθένα για να φτιάξουν όλα μαζί το ωραίο μπουκέτο του Χριστού. Η μαμά τους, κάθε φορά που άκουγε τα παιδικά τους κατορθώματα για να γίνουν καλά, ευγενικά και ευλογημένα παιδιά, δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά και την ευτυχία της.

Από τότε, όμως, που η Χριστίνα πέρασε στο πανεπιστήμιο και αναγκάστηκε να μένει μακριά τους, έμεινε μόνο η Αγγελική με τον μικρό της αδελφό Ιωσήφ για να λένε στη μαμά τους κάθε βράδυ τι λουλουδάκια μάζεψαν για να φτιάξουν «το μπουκέτο του Χριστού». Αλλά και η Χριστίνα, αν και είχε πια μεγαλώσει πολύ, ίσως από συνήθεια ή γιατί πίστευε πως αυτό ευχαριστούσε πολύ τον αγαπημένο της Θεό, δεν είχε σταματήσει το ωραίο αυτό παιχνίδι της ευτυχίας ακόμη και τώρα που πήγαινε στο πανεπιστήμιο.

Τα λουλουδάκια της Αγγελικής

-Μαμά, μάζεψα σήμερα πολλά λουλουδάκια για «το μπουκέτο του Χριστού μας»!

-Μπράβο, Αγγελική μου, πόσο χαίρομαι γι’ αυτό! Κάθε φορά που μου λες για τα λουλουδάκια των αρετών που μάζεψες για τον αγαπημένο μας Θεό, πλημμυρίζει η καρδιά μου από πολύ χαρά και ευτυχία. Με κάνεις να νιώθω όπως νιώθει και ο Χριστός μας για σένα, πάρα πολύ ευτυχισμένη! Δεν υπάρχει, γλυκό μου κοριτσάκι, πιο όμορφο πράγμα από το να μας βλέπει ο ουράνιος μας Πατέρας να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα Του και να μαζεύουμε για χάρη Του πολλά ευωδιαστά λουλουδάκια. Τα παίρνει με χαρά στα θεϊκά Του χέρια για να ευφρανθεί με την ευωδία τους και μετά μας ευλογεί με πολλές χάρες του αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό μη σταματήσεις να μαζεύεις μπόλικα λουλουδάκια για «το μπουκέτο του Χριστού μας». Θα ήθελα, όμως, τώρα να μου πεις τι ωραία λουλουδάκια μάζεψες σήμερα για τον αγαπημένο μας Βασιλιά Ιησού.

-Σήμερα, μανούλα, τα λουλουδάκια ήταν πιο όμορφα και πιο ευωδιαστά, γιατί έπρεπε πολλές φορές να συγκρατήσω τον θυμό μου για να μην πληγώσω τον καλό Θεό μας.

-Τι συνέβη σήμερα στο σχολείο, παιδί μου; ρώτησε με μια μικρή αγωνία η Σοφία.

-Να, ένα παιδάκι έκλεψε σήμερα από μια συμμαθήτρια μου το στυλό της και αυτή έκλαιγε από την στεναχώρια της. Όταν η δασκάλα μας ρώτησε ποιος πήρε το στυλό, κανείς δεν απάντησε. Εγώ, είχα δει ποιο παιδάκι το είχε κλέψει, αλλά δεν ήθελα να το καταγγείλω και να ξευτελιστεί. Στο διάλειμμα θέλησα να του πω πως δεν είναι σωστό αυτό που έκανε και πως έπρεπε να επιστρέψει πίσω το στυλό αλλά εκείνο άρχισε να δικαιολογεί τον εαυτό του και να λέει ψέματα πως δεν το έκλεψε. Εκείνη τη στιγμή θύμωσα πολύ για το ψέμα του και ήθελα να πω την αλήθεια στα άλλα παιδιά και στην δασκάλα μας. Αν, όμως, το έκανα αυτό η δασκάλα θα του έβαζε μεγάλη τιμωρία και όλα τα παιδιά θα το φώναζαν κλέφτη.

-Τι έκανες λοιπόν, κοριτσάκι μου;

-Προσευχήθηκα στο Χριστό να με φωτίσει πως να χειριστώ το θέμα πιο σωστά και να μη χάσω την γαλήνη της καρδιάς μου, αλλά και να φωτίσει το παιδάκι να καταλάβει ότι η κλεψιά είναι μεγάλη αμαρτία. Μετά πήρα το δικό μου στυλό, που έμοιαζε πολύ με εκείνο της φίλη μου και κάποια στιγμή που δεν με έβλεπε κανείς, το έβαλα με τρόπο βαθιά μέσα στη τσάντα της.

-Τι έκανε μετά η φίλη σου;

-Χάρηκε που βρέθηκε το στυλό της και ζήτησε συγνώμη που αναστάτωσε με την απροσεξία της όλη την τάξη. Χάρηκα όμως και εγώ που δεν χρειάστηκε να φανερωθεί ότι το είχε πάρει το παιδάκι εκείνο. Ξέρεις, μαμά, δεν ήθελα να κατηγορηθεί αυτό το παιδάκι γιατί είναι πολύ φτωχό και οι γονείς του είναι χωρισμένοι. Μένει με την γιαγιά του και ίσως να μην είχε χρήματα να αγοράσει ένα τέτοιο ωραίο στυλό σαν αυτό που είχαμε εγώ και η συμμαθήτρια μου.

-Το παιδάκι που έκλεψε το στυλό τι έκανε μετά;

-Όταν είδε πως δεν το είπα στη δασκάλα μας αλλά έδωσα τον δικό μου στυλό στη φίλη μου, ντράπηκε πολύ για την κακή του πράξη και πριν φύγουμε από το σχολείο, ήρθε και μου ζήτησε συγνώμη για το λάθος του. Μάλιστα μου έδωσε πίσω το στυλό που είχε κλέψει. Ντρεπόταν να το δώσει στη φίλη μου.

-Εσύ, Αγγελική μου, τον πήρες πίσω το στυλό;

-Όχι μαμά, του είπα να τον κρατήσει για δικό του, γιατί εγώ είχα δώσει ήδη το δικό μου στην φίλη μου. Τον παρακάλεσα μόνο να μην κλέψει ποτέ ξανά κάτι που δεν του ανήκει γιατί έτσι πληγώνουμε πολύ τον καλό Θεό μας.

-Εκείνο πως αντέδρασε, κόρη μου, σ’ αυτά που του είπες;

-Με ευχαρίστησε και μου είπε πως θα είμαι η καλύτερη του φίλη. Δεν μπορείς να φανταστείς μανούλα μου πόσο χάρηκα!

-Και εγώ χάρηκα πολύ για τη σωστή συμπεριφορά σου. Θα ήθελα όμως να σου πω τι είναι εκείνο που μου άρεσε περισσότερο στον τρόπο που ενήργησες που έκανε τον ουράνιο μας Πατέρα να χαρεί πολύ για σένα.

-Τι σου άρεσε πιο πολύ μαμά;

-Μου άρεσε που ξεκίνησες με προσευχή να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα αυτό. Μόνο με τη βοήθεια του καλού Θεού μας μπορούμε να λύνουμε σωστά τα προβλήματα μας. Χωρίς την δική Του θεία φώτιση δεν ξέρουμε ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Η ζωή του ανθρώπου είναι γεμάτη προβλήματα, στεναχώριες και θλίψεις και για να τα αντιμετωπίσει κάποιος σωστά πρέπει να έχει την βοήθεια του καλού Θεού μας και την φώτιση του αγίου Πνεύματος. Κάθε φορά, λοιπόν, που έχουμε να λύσουμε κάποιο πρόβλημα ή να αντιμετωπίσουμε κάποια στεναχώρια και θλίψη, πρέπει να τρέχουμε πρώτα σαν παιδιά στην αγκαλιά του αγαπημένου μας ουράνιου Πατέρα και να του ζητάμε να μας πλημμυρίσει με τη χάρη του αγίου Πνεύματος, ώστε ό,τι κάνουμε ή πούμε να είναι σύμφωνο με το άγιο θέλημα Του. Εκείνος, όταν μας δει να καταφεύγουμε με απόλυτη εμπιστοσύνη στην πατρική του καρδιά, φωτίζει το νου μας για να ενεργήσουμε όσο το δυνατό πιο σωστά για την κάθε περίπτωση. Αυτό λοιπόν που έκανες, να προσευχηθείς πριν απ’ όλα στον ουράνιο σου Πατέρα, είναι το πιο όμορφο και το πιο εύοσμο λουλουδάκι. Είναι το τριαντάφυλλο για το μπουκέτο του Χριστού.

Το ευωδιαστό τριαντάφυλλο

-Κάθε φορά, μαμά, που θα προσεύχομαι πριν κάνω κάτι θα προσθέτω και ένα τριαντάφυλλο στο μπουκέτο μου;

-Βεβαίως, Αγγελική μου! Κάθε προσευχή που κάνουμε στον αγαπημένο μας Θεό είναι ένα όμορφο και ευωδιαστό τριαντάφυλλο. Όπως το τριαντάφυλλο είναι ο βασιλιάς των λουλουδιών, έτσι και η προσευχή είναι η βασίλισσα των αρετών.

-Γιατί μαμά η προσευχή είναι η βασίλισσα των αρετών;

-Διότι αν όλες οι αρετές είναι τα στολίδια της ψυχής, η προσευχή είναι η ζωή της ψυχής. Με την προσευχή ο κάθε άνθρωπος μπορεί να μιλά με τον ουράνιο του Πατέρα, όπως εσύ μιλάς τώρα με μένα και όπως εγώ χαίρομαι να ακούω το κοριτσάκι μου, έτσι και ο Θεός μας χαίρεται πάρα πολύ να μας ακούει να του μιλάμε με την προσευχή.

-Αλήθεια, μαμά, χαίρεται τόσο πολύ ο καλός Θεός μας όταν προσευχόμαστε;

-Ναι, κοριτσάκι μου, χαίρεται πολύ γιατί με την προσευχή μπορεί να ακούει σαν πατέρας τη γλυκιά φωνή των παιδιών του. Χαίρεται ν’ ακούει την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας για τις διάφορες ευλογίες που καθημερινά μας χαρίζει. Θέλει όμως να ακούει και τα διάφορα προβλήματα που σαν άνθρωποι θα έχουμε για να μας βοηθά με τη φώτιση του αγίου Πνεύματος να τα αντιμετωπίζουμε σωστά και να ωφελούμαστε ακόμα και απ' αυτά. Υπάρχει, όμως, ένα μικρό μυστικό για να γίνεται η προσευχή μας αφορμή για γαλήνη και χαρά και να νιώθουμε ασφάλεια κάτω από την προστατευτική δύναμη του ουράνιου μας Πατέρα.

-Ποιο είναι μαμά αυτό το μυστικό;

-Να του μιλάμε, Αγγελική μου, με παιδική απλότητα, αγάπη και με απόλυτη εμπιστοσύνη. Μόνο τότε ο καλός Θεός μας, σαν γλυκός και στοργικός Μπαμπάς που είναι, ακούει προσεχτικά αυτά που θα του πούμε και με σοφία αποφασίζει τις καινούριες ευλογίες που θέλει να μας χαρίσει. Μια απ' αυτές τις υπέροχες ευλογίες που μας χαρίζει, όταν σαν μικρά παιδιά του μιλάμε με την προσευχή, είναι η χαρά, η γαλήνη και η ασφάλεια που νιώθουμε κοντά του.

-Δηλαδή, ό,τι νιώθω και εγώ όταν είμαι δίπλα σου και μου μιλάς.

-Ακριβώς έτσι νιώθει και η κάθε ψυχή, Αγγελική μου, όταν είναι κοντά στον ουράνιο της Πατέρα και μιλά μαζί του! Και ενώ εμείς όταν του μιλάμε, του λέμε ό,τι μας απασχολεί, Εκείνος μας απαντά με την γαλήνη που βάζει στη ψυχή μας και την σιγουριά της αγάπης του που πλημμυρίζει την καρδιά μας. Θα ήθελα, όμως, να σου πω και για άλλο ένα υπέροχο μυστικό της προσευχής που, όποιος με παιδική απλότητα το χρησιμοποιήσει, οι ευλογίες που θα πάρει η ψυχή του και η ευτυχία που θα πλημμυρίσει την καρδιά του θα είναι υπέροχα φανταστικές.

-Ποιο είναι, μαμά, το υπέροχο αυτό μυστικό;

-Θα σε βοηθήσω να το ανακαλύψεις μόνη σου με ένα μικρό παράδειγμα που θα σου πω. Θυμάσαι όταν έρχεσαι κάθε φορά από το σχολείο τι μου λες;

-Σου λέω όλα τα νέα μου από το σχολείο. Την χαρά μου όταν ξέρω καλά το μάθημα μου και γράφω καλά στα διαγωνίσματα αλλά και την στεναχώρια μου όταν έχω κάποια προβλήματα. Σου λέω για τα παιχνίδια μου, τις φίλες μου αλλά και για τα υπόλοιπα νέα του σχολείου μου.

-Σωστά. Εγώ σε όλα αυτά που μου λες, τι κάνω; Τα ακούω αδιάφορη ή σου δείχνω με την στάση μου ότι τα ακούω με πολύ ενδιαφέρον αφού αφορούν το κοριτσάκι μου;

-Τα ακούς όλα με πολύ ενδιαφέρον μαμά, γιατί αφορούν εμένα, που με αγαπάς. Να ξέρεις πως χαίρομαι πολύ κάθε φορά που σου λέω ό,τι συμβαίνει στο σχολείο μου και εσύ τα ακούς με πολύ προσοχή και ενδιαφέρον, γιατί έτσι μοιράζομαι μαζί σου κάθε χαρά και κάθε γεγονός που συμβαίνει εκεί.

-Το ίδιο ακριβώς, παιδί μου, συμβαίνει και με τον ουράνιο μας Πατέρα. Με πολύ χαρά και ενδιαφέρον θέλει να ακούει από το ίδιο μας το στόμα, την ώρα που προσευχόμαστε ότι μας συνέβη όλη την ημέρα. Να ακούει και τα καλά που πράξαμε για να χαρεί αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε για να μας βοηθήσει. Πότε, όμως, η χαρά του είναι τόσο μεγάλη, που θέλει να μας πάρει στην αγκαλιά του και να μας γεμίσει με τα θεϊκά φιλιά του;

-Πότε, μαμά;

-Θέλω να μου πεις, πότε εγώ σε παίρνω στην αγκαλιά μου για να σε γεμίσω με τα γλυκά μου φιλιά;

-Πολλές φορές το κάνεις αυτό, αλλά κυρίως όταν σου λέω πόσο σ' αγαπώ!

-Σωστά μίλησες, κοριτσάκι μου. Κάθε φορά που μου λες πόσο με αγαπάς, θέλω να σε πάρω στην αγκαλιά μου, να σε σφίξω γλυκά και να σε γεμίσω με τα φιλιά μου.

-Τώρα, μαμά, κατάλαβα τι θέλεις να μου πεις. Φαντάζομαι, πως αυτό θα είναι και το πιο υπέροχο μυστικό της προσευχής. Θέλει ο καλός Θεός μας να μην του λέμε μονάχα όλα εκείνα που μας απασχολούν αλλά να του λέμε και πόσο πολύ τον αγαπάμε και τον εμπιστευόμαστε. Το βρήκα, μαμά μου, το μυστικό της προσευχής;

-Το βρήκες, θησαυρέ μου! Αυτό ήταν και το μυστικό όλων των αγίων. Όσοι αγάπησαν με όλη την καρδιά τους τον καλό Θεό μας, δεν παρέλειπαν να του λένε συνέχεια στην προσευχή τους πόσο τον λάτρευαν και τον αγαπούσαν και πως Αυτός ήταν ο μοναδικός βασιλιάς της καρδιάς τους. Και ο καλός Θεός μας, που έβλεπε την ψυχή τους να καίει από θεϊκό έρωτα για Εκείνον, σαν τη λάβα μέσα στο ηφαίστειο της καρδιάς τους, έστελνε τη χάρη του αγίου Πνεύματος να επισκιάζει την ψυχή τους και να τους οδηγεί στα μονοπάτια της αγιοσύνης. Γι' αυτό και η προσευχή θεωρείται από όλους τους αγίους μας το μονοπάτι της αγιότητας.

-Στην προσευχή μπορούμε, μαμά, να ζητάμε από το Θεό μας ότι θέλουμε;

-Ναι, παιδί μου. Εμείς, όμως, δεν πρέπει να του ζητάμε σαν ανόητα παιδιά να γίνεται το θέλημα μας και οι επιθυμίες μας αλλά το δικό Του θέλημα. Αυτό πάντα θέλουν όσοι τον αγαπούν πραγματικά σαν δικά του παιδιά και τον εμπιστεύονται απόλυτα σαν Πατέρα της ψυχής τους. Οι άγιοι μας, γλυκό μου κοριτσάκι, μόνο μια επιθυμία είχαν στην καρδούλα τους. Ήθελαν να κάνουν πάντα μόνο το θέλημα Του και να τον λατρεύουν με όλη την δύναμη της ψυχής τους. Ο μόνος φόβος που είχαν στη ζωή τους ήταν να μην κάνουν ποτέ κάτι που θα πλήγωνε τον ουράνιο τους Πατέρα. Μόνο μια επιθυμία επέτρεπαν στον εαυτόν τους να έχουν και με αυτήν την επιθυμία ζούσαν σαν άγγελοι στη γη.

-Ποια είναι, μαμά, αυτή η επιθυμία που είχαν;

-Να ζούνε κάθε στιγμή και κάθε λεπτό της ζωής τους μόνο για τον πολυαγαπημένο τους Θεό. Δεν ήθελαν να κάνουν κάτι που θα τον στεναχωρούσε. Πολλές φορές έκοβαν το θέλημα τους ή τις επιθυμίες τους αν διαπίστωναν πως αυτές δεν τους βοηθούσαν να ζουν σύμφωνα με το άγιο θέλημα Του. Γι' αυτό, κάθε φορά που θα κόβεις και εσύ το δικό σου θέλημα, για να κάνεις το θέλημα του αγαπημένου σου Ιησού, θα προσθέτεις στο "μπουκέτο του Χριστού" ένα όμορφο και ευωδιαστό λουλουδάκι.

-Τι σημαίνει μαμά να κόβω το θέλημα μου;

-Σημαίνει να αφήνεις με απόλυτη εμπιστοσύνη τα πάντα στα χέρια του αγαπημένου σου Θεού και να κάνεις στη ζωή σου αυτό που αρέσει σ’ Εκείνον και όχι σε σένα.

-Μπορείς να μου πεις μαμά μερικά παραδείγματα για να το καταλάβω;

-Ναι, παιδί μου. Κόβουμε το θέλημα μας και μαζεύουμε πολλά λουλουδάκια αρετών όταν συγχωράμε κάποιον που μας αδικεί. Όταν δεν ανταποδίδουμε κακό σε όποιον μας κάνει κακό. Όταν συμπεριφερόμαστε με πνευματική ευγένεια σε αυτούς που είναι απέναντι μας αγενείς. Όταν δεν κρίνουμε κάποιον που κάνει κάποιο λάθος. Όταν προσέχουμε το στόμα μας να μην λέει λόγια άσχημα. Όταν αποφεύγουμε να βλέπουμε πράγματα που μολύνουν την ψυχή μας, αλλά και τόσα άλλα που ο Θεός μας θα μας πληροφορεί μέσα από την συνείδηση μας.

-Δηλαδή, μαμά, όταν κάποιο παιδάκι στο σχολείο χωρίς να έχει δίκιο με βρίζει και με κοροϊδεύει και εγώ δεν θέλω για χάρη του Χριστού μας να του το ανταποδώσω με βρισιές και κοροϊδίες, τότε κόβω το θέλημα μου;

-Ναι, Αγγελική μου. Τότε, και το θέλημα σου κόβεις αλλά και άλλο ένα ωραίο λουλουδάκι προσθέτεις στο μπουκέτο του Χριστού μας. Τέτοιες ευκαιρίες να κόβεις το θέλημα σου και να μαζεύεις πολλά λουλουδάκια για το μπουκέτο του Χριστού μας, θα έχεις πολλές φορές κάθε μέρα.

-Τελικά, μαμά, μας δίνει ο καλός Θεός μας πολλές ευκαιρίες κάθε μέρα για να του αποδείξουμε πόσο τον αγαπάμε και τον εμπιστευόμαστε!

-Κάθε μέρα μπορούμε όλα εμείς τα παιδιά Του να του δείχνουμε με τη ζωή μας πως είμαστε τα βασιλόπουλα Του. Μπορούμε να τον κάνουμε κάθε μέρα πολύ ευτυχισμένο, για να καμαρώνει για μας μπροστά σε όλους τους αγίους και τους αγγέλους του. Κάθε φορά που θα κόβεις το δικό σου θέλημα για να πράξεις το δικό του, η χαρά του θα είναι πολύ μεγάλη, γιατί με τον απλό αυτό τρόπο της υπακοής στο θέλημα Του, θα δείχνεις πόσο πολύ τον εμπιστεύεσαι. Γιατί, παιδί μου, το να κόβουμε το θέλημα μας για χάρη του αγαπημένου μας Θεού Πατέρα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι τον αγαπάμε και τον εμπιστευόμαστε.

-Από σήμερα, μαμά, θα αγωνίζομαι να κόβω κάθε μέρα το θέλημα μου και να ζω με πνευματική ευγένεια όπως θέλει ο αγαπημένος μου Ιησούς. Θέλω κάθε μέρα να γεμίζω το βάζο της καρδιάς μου με τα πιο όμορφα λουλουδάκια που θα του δίνουν πολύ χαρά!

-Είμαι σίγουρη, Αγγελική μου, ότι θα τον κάνεις πολύ ευτυχισμένο, όπως κάνεις και μένα που νιώθω τόσο ευτυχισμένη που είσαι το δικό μου κοριτσάκι!

Ο κάτασπρος κρίνος

-Μαμά, εκτός από το τριαντάφυλλο που είναι η προσευχή, ποιο είναι από όλες τις αρετές το πιο όμορφο λουλουδάκι που αρέσει πολύ στον ουράνιο μας Πατέρα;

-Είναι ο κάτασπρος κρίνος που μάζεψες σήμερα στο σχολείο και έκανες τον αγαπημένο μας Θεό να σε πλημμυρίσει με τη χάρη του αγίου Πνεύματος.

-Ποιος είναι ο κάτασπρος κρίνος που μάζεψα και του έδωσε τόση χαρά;

-Ο κάτασπρος κρίνος που πρόσθεσες στο μπουκέτο του Χριστού μας είναι ότι δεν κατέκρινες το παιδάκι που έκλεψε το στυλό αλλά απεναντίας προσπάθησες από αγάπη και ευγένεια να κρύψεις το λάθος του από τη δασκάλα σου και τους άλλους συμμαθητές σου για να μην τιμωρηθεί και ντροπιαστεί. Με αυτή σου την πράξη γοήτευσες πολύ την καρδιά του αγαπημένου μας Χριστού, γιατί έκανες ότι έκανε και Εκείνος όσο ζούσε ανάμεσα μας στη γη, που αγαπούσε όλο τον κόσμο και δεν κατέκρινε ποτέ κανέναν. Ακόμα και αυτούς που τον σταύρωσαν δεν τους κατέκρινε αλλά, απεναντίας, παρακάλεσε τον ουράνιο Του Πατέρα να τους συγχωρέσει. Αυτήν την αγάπη και την ευσπλαχνία θέλει να έχουμε και εμείς τα δικά του τα παιδιά προς όλους τους ανθρώπους, ακόμα και σ’ αυτούς που μας πληγώνουν με τα λόγια και τις πράξεις τους.

-Αυτό όμως, μαμά, δεν είναι για όλους τους ανθρώπους εύκολο. Έτσι δεν είναι;

-Ναι, Αγγελική μου, δεν είναι εύκολο για όλους τους ανθρώπους. Για τα παιδιά, όμως, του Χριστού, που το μόνο που τους νοιάζει είναι να κόβουν το δικό τους θέλημα και να κάνουν μόνο ό,τι έκανε και Εκείνος όσο ζούσε ανάμεσα μας στη γη, δεν είναι καθόλου δύσκολο. Απεναντίας, είναι μια πνευματική πρόκληση να γίνουν άγιοι όπως άγιος είναι και Εκείνος. Ο Θεός μας, κοριτσάκι μου, δεν είναι τίποτε άλλο από Αγάπη και Ευσπλαχνία και όποιος πορεύεται στη ζωή του με αγάπη και ευσπλαχνία, αυτός ζει μέσα στο Θεό και ο Θεός μέσα σ' αυτόν. Γι’ αυτό και η αγία Εκκλησία μας διδάσκει πως το μυστικό της αγιότητας βρίσκεται ακριβώς στην αρετή της αγάπης και της ευσπλαχνίας. Αυτή είναι και η ουσία της χριστιανικής ζωής. Ο αγαπημένος μας Ιησούς όταν ήρθε στη γη για να μας μιλήσει για τον ουράνιο του Πατέρα, μας είπε πόση αγάπη και ευσπλαχνία έχει Εκείνος για όλα τα παιδιά του εδώ στη γη, ακόμα και για τα πιο αμαρτωλά. Γι' αυτό, από όσους τον πιστέψουν και θελήσουν να ζήσουν σύμφωνα με το θέλημα του, μας ζητάει να μην κατακρίνουμε ποτέ κανέναν αλλά να είμαστε προς όλους ευσπλαχνικοί. Από την αγάπη και την ευσπλαχνία που θα δείχνουμε προς όλους τους συνανθρώπους μας, ακόμα και στους εχθρούς μας, θα φαίνεται ποιοί θα είναι τα δικά του τα παιδιά.

-Γι’ αυτό στους βίους των αγίων μαρτύρων που μας διαβάζεις, κανένας άγιος μάρτυρας δεν έλεγε τίποτε άσχημο εναντίον των βασανιστών τους, παρά τα πολλά βασανιστήρια που τους έκαναν;

-Ναι, παιδί μου. Οι άγιοι μάρτυρες ήταν απλοί άνθρωποι σαν κι εμάς. Πολλοί απ’ αυτούς ήταν μάλιστα και μικρά παιδιά. Όλοι, όμως, παρά τα πολλά βασανιστήρια που υπέφεραν από τους ειδωλολάτρες, δεν τους κατέκριναν αλλά παρακαλούσαν τον Θεό να τους συγχωρέσει και να τους φωτίσει να δουν την αλήθεια. Και εμείς, κοριτσάκι μου, είμαστε απόγονοι των αγίων μαρτύρων και πρέπει να τους έχουμε σαν παράδειγμα προς μίμηση.

-Σήμερα, όμως, δεν έχουμε ειδωλολάτρες να μας βασανίζουν και να υποφέρουμε όπως εκείνοι!

-Συμφωνώ ότι σήμερα απολαμβάνουμε όλοι οι Χριστιανοί ειρήνη στα χριστιανικά μας κράτη. Επίσης, πρέπει να παραδεχτούμε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε ακούσει το λόγο του Θεού, που σημαίνει πως όλοι θα πρέπει να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, σαν χριστιανοί που είμαστε. Ζούμε όμως, παιδί μου, σύμφωνα με το θέλημα του ουράνιου μας Πατέρα ή σύμφωνα με τις κακές επιθυμίες που βάζει μέσα στην καρδιά μας ο σατανάς; Δες πόσοι άνθρωποι, ενώ λέγονται χριστιανοί, αρνούνται να ζήσουν σύμφωνα με «το πνεύμα της αγάπης» που μας δίδαξε ο Χριστός. Τα χείλη των ανθρώπων δεν βγάζουν πλέον μέλι αλλά το πικρό δηλητήριο της κατάκρισης και πολλές φορές και της συκοφαντίας. Να ήξερες πόσο πληγώνουμε με αυτές μας τις άσχημες συμπεριφορές τον Θεό μας!

-Θα προσπαθήσω, μανούλα, να μην πληγώσω ποτέ τον καλό Θεό μας με τα δηλητήρια της κατάκρισης και της συκοφαντίας.

-Σου το εύχομαι, παιδί μου, με όλη μου την καρδιά. Κάθε φορά που δεν θα κατακρίνεις κανέναν συνάνθρωπο μας και δεν θα βάζεις μέσα στο μυαλό σου άσχημο λογισμό εναντίον του, θα προσθέτεις «στο μπουκέτο του Χριστού» μας και ένα πανέμορφο άσπρο κρίνο. Θέλω να ξέρεις, Αγγελική μου, πως τα παιδιά εκείνα που δεν κατακρίνουν κανέναν άνθρωπο τα λατρεύει πολύ ο καλός Θεός μας και τα κρύβει βαθιά μέσα στη θεϊκή του καρδιά σαν τα πιο πολύτιμα πετράδια του θησαυροφυλακίου Του!

-Θέλω και εγώ να είμαι ένα τέτοιο πολύτιμο πετράδι της καρδιάς Του!

-Τότε, Αγγελική μου, ζήσε σε όλη σου τη ζωή, σύμφωνα με «το πνεύμα της αγάπης» που μας δίδαξε στο άγιο Ευαγγέλιο ο πολυαγαπημένος μας Ιησούς. Ζήσε με πνευματική ευγένεια, καλοσύνη και αγάπη όπως αρμόζει στα παιδιά του Θεού. Έτσι θα μαζεύεις πολλά εύοσμα λουλουδάκια για το μπουκέτο του Χριστού μας!

Η μίμηση του Χριστού

-Εγώ, μαμά, θέλω να ζω όπως θα ήθελε ο καλός Θεός μας, αλλά μερικές φορές δεν ξέρω αν το κάνω σωστά. Εσένα επειδή σε βλέπω μπορώ να σε μιμηθώ αλλά τον καλό Θεό μας που είναι αόρατος πως θα μπορούσα να τον μιμηθώ;

-Είναι αλήθεια, κοριτσάκι μου, πως ο ουράνιος μας Πατέρας είναι αόρατος. Έστειλε, όμως, στη γη τον μονογενή του Υιό, να γίνει άνθρωπος σαν κι εμάς, να ζήσει ανάμεσα μας και να μας δείξει με την προσωπική του ζωή πως πρέπει και εμείς να ζούμε, σύμφωνα με το θέλημα Του. Έτσι, ο αόρατος Θεός έγινε, στο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού, ορατός σε όλους τους ανθρώπους. Όλοι οι άνθρωποι τώρα μπορούν να ζήσουν σύμφωνα με το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μας, αν αποφασίσουν να μιμηθούν την άγια ζωή του μονογενή Του Υιού.

-Μπορούμε εμείς, μαμά, να μιμηθούμε τέλεια την ζωή του Χριστού μας, αφού εκείνος είναι Θεός;

-Ο Χριστός, κοριτσάκι μου, δεν είναι μόνο Θεός, είναι και άνθρωπος. Με το να γεννηθεί σαν άνθρωπος, έγινε εκτός από Υιός του Θεού και Υιός του ανθρώπου. Σαν άνθρωπος έζησε στη γη αυτή, για να μας δείξει πως πρέπει και εμείς να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού Πατέρα. Μας έδειξε τον αληθινό δρόμο που πρέπει να βαδίζουν όσοι θέλουν να γίνουν άγιοι όπως άγιος είναι και Εκείνος. Με το γεγονός αυτό, να γίνει δηλαδή ο Υιός του Θεού, άνθρωπος, φανερώθηκε το πιο μεγάλο μυστήριο της θείας ευσπλαχνίας του καλού Θεού μας προς όλους εμάς τους ανθρώπους. Όποιος, λοιπόν, άνθρωπος θέλει να ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, μπορεί να δει μέσα από το άγιο Ευαγγέλιο πως έζησε ο αγαπημένος μας Ιησούς Χριστός σαν άνθρωπος εδώ στη γη και να τον μιμηθεί! Η χριστιανική ζωή δεν είναι τίποτε άλλο από τη μίμηση του Χριστού. Και η μίμηση του Χριστού δεν είναι τίποτε άλλο από την αληθινή ζωή σύμφωνα με το θέλημα του άγιου Θεού μας. Αυτή την ζωή έζησαν και αυτόν τον πνευματικό αγώνα έκαναν, πλήθος ευσεβών ανθρώπων και έγιναν άγιοι. Και αυτοί κάθε μέρα μάζευαν για το μπουκέτο του Χριστού, πολλά όμορφα λουλουδάκια αρετών και στόλιζαν με αυτά την αγιασμένη τους ψυχή. Και εμείς, αν θέλουμε να τους μοιάσουμε και να αγιάσουμε, πρέπει να μιμηθούμε την άγια ζωή τους και τον ωραίο πνευματικό αγώνα που έκαναν. Από μας εξαρτάται να μαζεύουμε κάθε μέρα τα λουλουδάκια του Χριστού!

-Εγώ, μανούλα, θέλω, όπως και οι άγιοι μας, να ζω όπως ζούσε στη γη ο αγαπημένος μας βασιλιάς Ιησούς και να μαζεύω κάθε μέρα όλο και πιο πολλά λουλουδάκια αρετών για να φτιάχνω «το μπουκέτο του Χριστού μας».

-Η ευχή μου, γλυκό μου κοριτσάκι, θα είναι πάντα μαζί σου για να πετύχεις στον πιο όμορφο αγώνα που διάλεξες για την ψυχή σου! Είμαι σίγουρη πως θα μαζεύεις κάθε μέρα τα πιο όμορφα και τα πιο εύοσμα λουλουδάκια για το μπουκέτο του Χριστού μας!

-Σ’ ευχαριστώ, μανούλα!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Διαβάστε παρακάτω την όμορφη Κατηχητική Σειρά για μικρά παιδιά

πατώντας πάνω στον σχετικό τίτλο του κάθε βιβλίου: