ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;

Το Ευαγγέλιο σήμερα μας μιλάει για μια πολύ όμορφη ιστορία, για ένα ωραίο γεγονός που συνέβηκε στην ζωή των Αποστόλων και του Χριστού.

Λέει το εξής: Στεκόταν ο Ιησούς κοντά στη λίμνη της Γεννησαρέτ. Του άρεσε πάντα του Χριστού να περπατά κοντά στην λιμνοθάλασσα της Γεννησαρέτ. Εκεί ήταν δυο πλοία. Όλη τη νύχτα ο Πέτρος με τους συντρόφους του είχαν πάει για ψάρεμα, δεν έπιασαν όμως τίποτα και ήταν πολύ στεναχωρημένοι. Μάζευαν τα δίχτυα, τα έπλυναν και τα έφτιαξαν για την επομένη φορά.

Τότε ο Ιησούς μπαίνει μέσα σ’ ένα από τα δυο αυτά πλοία. Το πλοίο αυτό ανήκε στον Σίμωνα, στον μετέπειτα Απόστολο Πέτρο. Του είπε τότε ο Ιησούς του Πέτρου να βάλει λίγο πιο μέσα τη βάρκα του και έτσι από εκεί δίδασκε όλους τους όχλους που ήταν στην παραλία και Τον άκουγαν με προσοχή. Όταν σταμάτησε να διδάσκει, λέει στον Σίμωνα-Πέτρο: «Τώρα φέρε την βάρκα σου λίγο πιο μέσα, ρίξε τα δίχτυα και θα πιάσεις ψάρια». Εκείνος με κάποια θλίψη και λύπη Του λέει: «Όλη τη νύχτα ψαρεύαμε και δεν πιάσαμε τίποτα. Όμως εγώ για χατίρι Σου, επειδή Σε εμπιστεύομαι, θα ρίξω τα δίχτυα».

Πράγματι λοιπόν, με βάση την εμπιστοσύνη, ξανοίχτηκε πιο βαθιά στη λιμνοθάλασσα και έριξε τα δίχτυα. Έπιασε όμως τόσα πολλά ψάρια, που δεν μπορούσαν να σύρουν εύκολα τα δίχτυα και ζήτησαν βοήθεια από τα άλλα καραβάκια. Ήλθε λοιπόν ένα άλλο πλοιάριο και το γέμισαν μέχρι πάνω με ψάρια. Ήταν τόσα πολλά, που προκάλεσε σε όλο τον κόσμο και κυρίως στους αλιείς, τέτοιο θάμπος, τέτοια έκσταση, που τα έχασαν οι άνθρωποι βλέποντας τόσο πλήθος ψαριών.

Τότε ο  Πέτρος πάει κοντά στον Ιησού, γονάτισε και έπιασε τα πόδια Του, λες και ήταν οι καλύτεροι φίλοι. Βλέπεις η εμπιστοσύνη δημιουργεί τέτοια σχέση αγάπης και φιλίας που θεωρείς τον άλλον δικό σου. Μέσα στον σεβασμό και την αγάπη που είχε ο Πέτρος, έπιασε σαν μικρό παιδί τα πόδια του Ιησού και Του λέει: «Κύριε δεν είμαι άξιος να Είσαι κοντά μου και μάλιστα μέσα στο πλοιάριο μου. Βγες σε παρακαλώ έξω, γιατί εγώ είμαι ο πιο αμαρτωλός από όλους». Μόλις είδε αυτήν την ταπείνωση ο Ιησούς του λέει: «Μη φοβάσαι, από τώρα δεν θα ψαρεύεις πια ψάρια, αλλά θα ψαρεύεις ανθρώπους για την Βασιλεία των Ουρανών».

Τότε ξέρετε τι έκαναν οι αλιείες; Αφού έφεραν τα πλοιάρια έξω στο λιμανάκι, τα άφησαν όλα και Τον ακολούθησαν.

 

Οι αρετές που πρέπει να έχει κανείς για να γίνει ψαράς ψυχών

Αυτή είναι μια  πολύ γλυκιά αληθινή ιστορία που δείχνει όμως τη σχέση, όχι μόνο του Πέτρου και των υπόλοιπων Αποστόλων, αλλά του καθενός μας με τον Χριστό. Θα προσπαθήσω απλά να σας την ερμηνεύσω, για να δείτε τα φοβερά μηνύματα που δίνει αυτή η περικοπή:

Η πίστη

Πρώτα-πρώτα ο Ιησούς μπήκε μέσα στο πλοιάριο του Πέτρου. Ξέρετε γιατί; Γιατί ο Πέτρος ήταν η βάση της πίστης. Δεν είπε αργότερα ο Ιησούς: «Πέτρο, πάνω σε αυτή την πίστη θα οικοδομήσω την Εκκλησία» (Ματθ. 16, 18). Θέλει να μας πει με λίγα λόγια ο Ιησούς ότι: «Όποιος θέλει να έλθει κοντά Μου και Εγώ να τον ευλογήσω, θέλω πρώτα να δω πίστη μέσα του και Εγώ τότε θα μπω στο πλοιάριο της ψυχής του. Εγώ θα μπω σε μια καρδιά που Με πιστεύει».

Η βάση λοιπόν της σχέσης με το Θεό είναι πάντα η πίστη. Εάν δεν πιστεύεις, πως θα μπορείς να Τον δεχτείς; Πως θα μπορέσει να έλθει Εκείνος μέσα στην καρδιά σου;

Η μελέτη του λόγου του Θεού

 

Μετά όμως θυμάστε τι έγινε όταν ο Ιησούς μπήκε μέσα στο πλοιάριο; Άρχισε και δίδασκε τον όχλο. Τι είναι λοιπόν το επόμενο που κάνει ο Ιησούς, όταν μπει σε μια καρδιά που Τον αγαπά και Τον πιστεύει; Ο άνθρωπος κάθεται με πολύ αγάπη και με πολύ εμπιστοσύνη εκεί και ακούει τα θεϊκά Του λόγια. 

Το δεύτερο λοιπόν μετά την πίστη είναι η διδασκαλία. Πρέπει να ανοίξεις τα αυτιά σου και να ακούσεις τη θεϊκή διδασκαλία. Το πρόβλημα είναι όμως ένα: Εκείνοι άκουσαν τον Ιησού να διδάσκει, εμείς πότε Τον ακούμε να διδάσκει; Πως ξέρουμε τον λόγο Του; Πως ξέρουμε τις θεϊκές Του εντολές;  Αλήθεια σας λέω, δεν έφυγε ο Ιησούς από εδώ, από τη γη, χωρίς να αφήσει παρακαταθήκη τα θεϊκά Του λόγια. Όλα αυτά, όπως επίσης τα θαύματα Του, η ζωή Του και η διδασκαλία Του καταγράφηκαν και περιέχονται μέσα σ’ ένα βιβλίο που το ονομάζουμε εμείς Ευαγγέλιο, Καινή Διαθήκη. Αυτή η Καινή Διαθήκη πρέπει να αποτελεί την βάση της πνευματικής ζωής των πιστών ανθρώπων.

Όμως η ερώτηση είναι μία: Ποιο σπίτι έχει σήμερα Καινή Διαθήκη; Ποιο σπίτι σήμερα, σαν πατέρας, σαν μάνα και σαν παιδιά, μαζεύονται για να διαβάσουν τον λόγο του Θεού; Και εσείς που είστε πιστοί, που λέτε πως Τον αγαπάτε, που θέλετε να Τον ακολουθείτε, για ψάξτε να δείτε, στο σπίτι σας υπάρχει Καινή Διαθήκη; Με ειλικρίνεια πείτε μου, έχετε; Όχι. Έχουν οι άλλοι άνθρωποι; Και αν την έχουν, όσοι την έχουν, που την έχουν; Την έχουν για να διαβάζουν τον Λόγο του Θεού, που Εκείνος θέλει να μπει μες στις καρδιές σας και να σας διδάξει ή σαν παραμελημένος νόμος τοποθετημένος πάνω στο εικονοστάσι, έχει αρχίσει να γεμίζει από πολύ σκόνη;

Την αλήθεια θέλω να μου πείτε. Πως λοιπόν θέλετε να ξέρετε τον νόμο του Θεού, τον Λόγο του Θεού, τις εντολές του Θεού, αυτά που Εκείνος μας άφησε σαν παρακαταθήκη για να γίνουμε ένα μ’ Εκείνον, εάν δεν διαβάζουμε τον Λόγο του Θεού; Αυτά τα αφήνω σε εσάς, για να σκέπτεστε κατά πόσο είμαστε πιστοί και κατά το πόσο θέλουμε να ακολουθήσουμε τις εντολές Του, όταν δεν τις ξέρουμε και όταν δεν τις διαβάζουμε.

Εμπιστοσύνη και υπακοή

 

Στη συνέχεια της ιστορίας μας ο Ιησούς με πολύ αγάπη διατάσει τον Πέτρο. Είναι οι διαταγές εκείνες που φέρνουν πολύ χαρά και πολύ ευχαρίστηση: «Πήγαινε Πέτρο, ρίξε τα δίχτυα σου». Στην αρχή υπάρχει μια μικροάρνηση  από την φοβερή πραγματικότητα, επειδή δεν είχαν πιάσει τίποτα την νύχτα. «Και τώρα που θα τα ρίξω, θα πιάσω;» συλλογίστηκε ο Πέτρος. Όμως επειδή Τον αγαπά, επειδή Τον εμπιστεύεται, πηγαίνει και ρίχνει τα δίχτυα. Και τότε ξέρετε τι έγινε; Έπιασε όσα έπιανε κάθε φορά ή τώρα πολλαπλάσια; Έπιασε τόσα πολλά, που όταν αργότερα μάζευαν τα δίχτυα και έβαλαν αυτά τα ψάρια και στο άλλο πλοιάριο και τα δυο βυθιζόντουσαν! Όταν κανείς λοιπόν ακούει το Θεό, πάντα Εκείνος πλούσια χορηγεί τις ευλογίες Του στον άνθρωπο αυτό. Πλούσια χορηγεί τις ευλογίες στο σπίτι εκείνο που Τον αγαπά.

Τι έκανε λοιπόν ο Πέτρος για να πιάσει τόσα ψάρια; Τι του έδειξε;  Εμπιστοσύνη. Αρκούσε μόνο η εμπιστοσύνη; Έκανε και υπακοή.

Βλέπεις λοιπόν ότι το να εμπιστεύομαι το Θεό είναι το μεγαλείο της πίστης. Δεν αρκεί όμως να πιστεύεις σε κάποιον, αλλά να Τον εμπιστεύεσαι. Αλλά τι αξία έχει να Τον εμπιστεύεσαι, αν δεν Τον υπακούς; Και η υπακοή του αυτή, που δείχνει το μεγαλείο της εμπιστοσύνης, τον έκανε από ψαρά, Απόστολο.

Να ξέρετε από την υπακοή φαίνεται η εμπιστοσύνη. Μέσα στον Παράδεισο, τι του είπε ο Θεός του Αδάμ; «Από αυτό το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θα φας» (Γεν. 2,17), Τι ζητούσε ο Θεός με αυτήν Του την εντολή; Όχι να Τον πιστέψει σαν Θεό του, γιατί τον πίστευε ήδη, αλλά να Τον εμπιστευθεί σαν Θεό του, σαν Πατέρα του και μέσα από την εμπιστοσύνη να δείξει την υπακοή του. Έδειξε υπακοή ο Αδάμ; Όχι. Αν και Τον πίστευε, δεν Τον εμπιστεύθηκε!

Να λοιπόν ότι δεν αρκεί να είμαστε πιστοί άνθρωποι, να λέμε πως αγαπάμε το Θεό, πως πηγαίνουμε στην Εκκλησία, πως κάνουμε τον σταυρό μας. Τι νόημα έχουν όλα αυτά, εάν εσύ δεν Τον εμπιστεύεσαι με τη ζωή σου; Όταν δεν θέλησε η καρδιά σου να γίνει ένα με την δική Του ευσπλαχνική καρδιά και ο νους σου να γίνει ένα με τον δικό Του νου; Μέσα λοιπόν από την εμπιστοσύνη έρχεται η υπακοή και μέσα από την υπακοή συντελείται το μεγάλο μυστήριο, το μυστήριο του θαύματος.

Πότε λοιπόν αρχίζουν τα θαύματα; Όταν ο άνθρωπος δείξει εμπιστοσύνη και κάνει υπακοή.

Ταπείνωση

 

Δείτε όμως κάτι άλλο που συνέβηκε όταν έγινε το θαύμα. Ο Πέτρος χάρηκε βέβαια, ενθουσιάστηκε, αλλά θυμάστε τι έκανε; Πάει και πέφτει σαν μωρό παιδάκι στα πόδια του Ιησού. Αυτό δεν δείχνει αγάπη; Δεν δείχνει παιδικότητα; Δεν δείχνει απλότητα; Όμως εκεί τι του λέει ο Πέτρος; «Κύριε, εγώ δεν είμαι άξιος, είμαι πολύ αμαρτωλός. Πως καταδέχεσαι να μπεις στο πλοιάριο μου και να είσαι δίπλα μου; Κύριε ντρέπομαι…».

Ο άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό, ο άνθρωπος που εμπιστεύεται τον Βασιλιά του, ο άνθρωπος που υπακούει στο Θεό του, ο Θεός τον πλημμυρίζει με τη Χάρη του Αγίου Του Πνεύματος, με τις ευλογίες Του.

Ποια είναι η πρώτη ευλογία που χαρίζεται από το Θεό; Η ευλογία της ταπείνωσης. Ο άνθρωπος εκείνος που δέχεται το θαύμα του Θεού, που δέχεται την ευλογία, σαν πρώτο δώρο παίρνει την ταπείνωση. Γίνεται ταπεινός. Ο Πέτρος αυτό έγινε, ευλογήθηκε με το μεγαλύτερο δώρο της ταπείνωσης. Ταπεινώθηκε και είπε: «Κύριε δεν είμαι άξιος να είμαι κοντά σου…». Και την ώρα που ταπεινώθηκε, ο Θεός ετοίμασε, όχι απλώς ένα δώρο να του δώσει, αλλά μια ολόκληρη ανθοδέσμη αρετών. Πως είναι καμιά φορά που θέλουμε από χαρά να επισκεφτούμε κάποιον άνθρωπο και να του φέρουμε λουλούδια, του παίρνουμε ένα μονάχα λουλουδάκι ή πολλά λουλούδια μαζί; Πολλά λουλούδια μαζί. Εκείνη την στιγμή βλέποντας την ταπείνωση του ο Θεός μάζεψε όλα τα λουλούδια των αρετών και των χαρίτων και του είπε: «Από σήμερα Πέτρο, θα είσαι πλέον αλιέας των ψυχών».

Για να γίνει κάποιος αλιέας ψυχών, τι πρέπει λοιπόν να έχει; 

 

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Πρώτα-πρώτα η βάση είναι να πιστεύεις στο Θεό σου. Μετά να Τον ακούς. Ο Χριστός μίλησε κι εκείνοι Τον άκουσαν. Να ακούσεις την διδασκαλία Του. Και μετά ακούγοντας την  διδασκαλία Του, εσύ να δείξεις απόλυτη εμπιστοσύνη στα λόγια του και να κάνεις υπακοή στο θέλημά Του, δηλαδή να τα εφαρμόσεις. Και μετά από εκεί όλα αυτά θα τα ντύσεις με το ένδυμα της ταπείνωσης. 

 

 

 (απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)