Π. ΕΛΠΙΔΙΟΥ: 5. Στο σπίτι του Θεού

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

5. Στο σπίτι του Θεού

Ημέρα χαράς

Ξημέρωσε ημέρα Κυριακή και οι καμπάνες της εκκλησίας του χωριού άρχισαν να κτυπούν χαρμόσυνα και να προσκαλούν τους χριστιανούς στο σπίτι του Θεού.

Η μαμά Σοφία ξύπνησε τα παιδιά της και άρχισαν όλοι μαζί να ετοιμάζονται για να πάνε στην εκκλησία.

Η Αγγελική ήταν χαρούμενη γιατί θα μεταλάμβανε σήμερα τον αγαπημένο της Αδελφούλη, όπως αποκαλούσε συχνά τον αγαπημένο της Θεό και άνθρωπο Ιησού.

Από τότε που της είπε η μαμά της πως το θείο Βρέφος της Βηθλεέμ, ο μικρός Χριστός, είναι ο Υιός του Θεού που έγινε άνθρωπος σαν και μας για να τον αγαπήσουμε σαν δικό μας Αδελφό και Πατέρα, δεν έπαψε ούτε στιγμή να τον φωνάζει ο “ μικρός μου γλυκός Αδελφούλης”.

Τον αγαπούσε πολύ, όπως τον μικρό της αδελφό Ιωσήφ, και πρόσεχε να μην κάνει κάτι άσχημο που θα τον στεναχωρήσει. Είχε γίνει τώρα πιο προσεχτική σε όσα έλεγε και έκανε.

Πολλές φορές την ημέρα ρωτούσε την μαμά της αν είχε κάνει κάτι που να πληγώσει τον μικρό της Αδελφούλη και όποτε τύχαινε να της επισημάνει κάποιο λάθος η μαμά της, με πολύ λύπη και με βουρκωμένα ματάκια της ζητούσε αμέσως συγνώμη και της υποσχόταν πως θα προσπαθούσε να μην το ξανακάνει.

Αγαπούσε τόσο πολύ το μικρό Χριστό, που όποτε ερχόταν η Κυριακή και θα πήγαινε στην εκκλησία για να μεταλάβει τον αγαπημένο της “αδελφούλη”, η παιδική της καρδούλα χτυπούσε δυνατά από τη χαρά της.

Μόλις λοιπόν άκουσε σήμερα την καμπάνα να χτυπά και να την προσκαλεί στο σπίτι του αγαπημένου της μικρού Χριστού, σηκώθηκε γρήγορα από το κρεβατάκι της και άρχισε να ετοιμάζεται.

Σε λίγο ήταν όλοι έτοιμοι και ξεκίνησαν για την εκκλησιά.

Η εκκλησιά τους ήταν ωραία και μεγάλη. Ήταν κτισμένη με πέτρα και σύμφωνα με την βυζαντινή αρχιτεκτονική. Είχε στη μέση ένα πολύ μεγάλο τρούλο που έμοιαζε σαν ουρανός και ήταν όλη γεμάτη από όμορφες εικόνες.

Η μικρή Αγγελική πάντα θαύμαζε την μεγάλη τους εκκλησιά με τις ωραίες τοιχογραφίες. Της άρεσε πολύ ο παντοκράτορας Θεός που ήταν ζωγραφισμένος στη μέση του μεγάλου τρούλου με τα πολλά αγγελάκια τριγύρω του. Πόσο θα ήθελε να είναι και αυτή ένα αγγελάκι δίπλα στον αγαπημένο της Θεό!

Η εκκλησιά ήταν γεμάτη κόσμο και πολλά παιδιά. Μερικά από τα μεγάλα παιδιά ήταν μαζεμένα κοντά στο δεξιό ψάλτη και κρατούσαν αναμμένα κεράκια. Μερικές φορές έψαλ-λαν μαζί του τους ύμνους που τους είχε μάθει ο δάσκαλος τους, ο οποίος ήταν και ο πρωτοψάλτης της εκκλησιάς τους.

Η Αγγελική στεκόταν κοντά στη μανούλα της και παρακολουθούσε με προσοχή την θεία Λειτουργία. Επειδή δεν καταλάβαινε όλους εκείνους τους υπέροχους ύμνους που έψαλλαν μελωδικά οι ψάλτες, μιλούσε στον αγαπημένο της Ιησού με λόγια απλά και του έλεγε πως τον αγαπά και τον λατρεύει με όλη της την καρδιά.

Σε λίγο άρχισαν να ψάλλουν όλοι μαζί την μεγάλη δοξολογία και μια υπέροχη μελωδία πλημμύρισε την εκκλησία. Οι καμπάνες χτύπησαν χαρμόσυνα και ρυθμικά. Όλοι έκαναν το σημείο του σταυρού πάνω στο σώμα τους και παρακάλεσαν τον Θεό να τους ευλογήσει με τη χάρη του αγίου Πνεύματος.

Στο μικρό τους χωριό, όλοι σχεδόν οι άνθρωποι πήγαιναν στην εκκλησία και με την βοήθεια του πρωτοψάλτη, που ήταν για πολλά χρόνια και ο δάσκαλος στο χωριό τους, έψαλλαν όλοι μαζί την θεία Λειτουργία. Τα τροπάρια του όρθρου, επειδή άλλαζαν από εβδομάδα σε εβδομάδα ήταν λίγο δύσκολο να τα μάθουν όλοι, μα τους ύμνους της θείας Λειτουργίας τους ήξεραν όλοι, επειδή ήταν πάντα οι ίδιοι.

Ήταν πολύ όμορφο να ακούς σχεδόν όλο το εκκλησίασμα να ψάλλει με μια φωνή, τους ύμνους της αγάπης και της δοξολογίας στον παντοκράτορα Θεό. Λες και συναγωνίζονταν οι άνθρωποι, τις μελωδίες των αγγέλων, που έψελναν και αυτοί μαζί τους στον ουρανό. Άγγελοι και άνθρωποι είχαν ενώσει τις φωνές τους για να ευχαριστήσουν τον παντοδύναμο Θεό.

Η μικρή μας Αγγελική κοιτούσε με πολύ σεβασμό τον ιερέα, που μετά την δοξολογία σήκωσε ψηλά το άγιο Ευαγγέλιο και είπε:

“Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος…”

Ήταν η στιγμή που ξεκινούσε η θεία Λειτουργία.

Η μαμά Σοφία, της είχε πει πως, όλη η ακολουθία των προσευχών στην εκκλησία χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος λέγεται όρθρος και το δεύτερο μέρος θεία Λειτουργία.

Στο πρώτο μέρος, στον όρθρο, ευχαριστούμε τον Θεό για ό,τι μας χάρισε στη ζωή και τον παρακαλούμε να μας συγχωρέσει για όσα λάθη κάναμε και τον πικράναμε. Τον παρακαλούμε επίσης να μας ευλογήσει με τη χάρη του αγίου Πνεύματος, ώστε με τη βοήθεια του να περάσουμε και το υπόλοιπο της ζωής μας σύμφωνα με το θέλημα του.

Στο δεύτερο μέρος, στη θεία Λειτουργία που είναι και το πιο ουσιαστικό, ο Θεός μας προσκαλεί να συμμετάσχουμε στο θεϊκό ουράνιο Δείπνο. Σ’ αυτό, όλοι μπορούμε να μεταλάβουμε τον Υιό του Θεού, που για χάρη μας έγινε Υιός του ανθρώπου. Με την θεία Κοινωνία θέλει ο παντοδύναμος Θεός να μπορεί να μπαίνει μέσα στην καρδιά των παιδιών του και εκεί να δοξάζεται σαν ο πιο γλυκός και στοργικός Πατέρας τους. Αυτό είναι για τον άνθρωπο η μεγαλύτερη τιμή που θα μπορούσε να του κάνει ο καλός Θεός μας.

Η θεία Λειτουργία προχωρούσε και η μικρή Αγγελική όταν ήταν κάποιος εύκολος και γνωστός για κείνη ύμνος, έψαλλε μαζί με τους άλλους. Όταν πάλι δεν τον ήξερε, έλεγε από μέσα της δικές της αυτοσχέδιες παιδικές προσευχές. Μιλούσε τόσο απλά στον μικρό της “Αδελφούλη” και Θεό Ιησού, που αν κάποιος είχε τη δυνατότητα να βλέπει τα αόρατα, σίγουρα θα ενθουσιαζόταν βλέποντας τον παντοκράτορα Χριστό να έρχεται σαν μικρό βρέφος της Βηθλεέμ και να μπαίνει στην αγκαλιά αυτού του μικρού αγγέλου!

Πάντα ο Χριστός αγαπούσε τα μικρά παιδιά. Ήταν οι μικροί του επίγειοι άγγελοι, που με την απλότητα και την αθωότητα τους χαροποιούσαν πολύ την θεϊκή καρδιά του.

Όταν όμως αυτά τα μικρά παιδιά άφηναν την ψυχή τους να αγαπήσουν με όλη την δύναμη της παιδικής καρδιάς τους τον Θεό, τότε οι άγγελοι των ουρανών έβλεπαν με έκπληξη την άπειρη θεϊκή αγάπη να βγαίνει σαν υπέρλαμπρο φως μέσα από την καρδιά του ουράνιου Θεού Πατέρα και να πλημμυρίζει τα παιδιά αυτά με το άγιο Πνεύμα. Ήταν η στιγμή που ακόμη και οι άγγελοι σταματούσαν την αγγελική τους ψαλμωδία για να απολαύσουν την παιδική μελωδία του θεϊκού έρωτα που ανέβλυζε σαν πολύτιμο μύρο μέσα από το μυροδοχείο της παιδικής καρδιάς!

Η μικρή μας Αγγελική αγαπούσε το θείο βρέφος της Βηθλεέμ με όλη της την καρδιά. Σε κάθε θεία Λειτουργία, με οδηγό το αστέρι της αγάπης στον βασιλιά και Θεό της Ιησού, ταξίδευε στην μακρινή Βηθλεέμ μαζί με τους τρεις μάγους, για να προσφέρει στον νεογέννητο Ιησού, αντί για άλλα δώρα, την ίδια την καρδιά της που χτυπούσε από λατρεία γι’ Αυτόν!

Οι ωραιότερες σκέψεις που περνούσαν ποτέ από το μυαλό της και την έκαναν ευτυχισμένη, ήταν εκείνες των μικρών παιδιών των τσοπάνηδων που μαζί με τα προβατάκια τους ήταν γύρω από την φάτνη του “Αδελφούλη” της.

Νοερά έπαιρνε η Αγγελική το μικρό βρέφος Ιησού για να το κρατήσει στην παιδική της αγκαλιά και να το γεμίσει με τα αγγελικά της χάδια και φιλιά! Πόσο ήθελε να τον κοιτά στα γλυκά του ματάκια και να του λέει σαν μικρή παιδική μανούλα πόσο τον αγαπά και τον λατρεύει! Μα και ο Ιησούς, σαν μικρό γλυκό βρέφος, νιώθοντας την μητρική λατρεία της μικρής του “παιδικής μανούλας”, της χαμογελούσε γλυκά και την άφηνε να ταξιδεύει στο βασίλειο της αληθινής ουράνιας χαράς.

Δυο γεγονότα κάνουν τους αγίους αγγέλους του ουρανού να θαυμάζουν πάντα την άπειρη ευσπλαχνία του Θεού.

Το ένα ήταν όταν είδαν με τα αγγελικά τους μάτια στη Βηθλεέμ τον Θεό να γίνεται άνθρωπος και μάλιστα ένα μωρό στην αγκαλιά μιας μικρής σεμνής κόρης.

Το δεύτερο γεγονός, που τους προκαλούσε και πάντα θα τους προκαλεί έκπληξη και θαυμασμό, είναι όταν βλέπουν τον Υιό του Θεού να κλείνεται, αυτή τη φορά νοητά, σαν βρέφος στις καρδιές αναρίθμητων ψυχών και να λατρεύεται από αυτές σαν άνθρωπος και Θεός.

Τότε, στην Βηθλεέμ, όλοι οι άγγελοι και οι άνθρωποι που ήταν εκεί είδαν αυτό το θεϊκό Βρέφος και το λάτρεψαν, αφού βρισκόταν ανάμεσα τους.

Τώρα, όμως, πολυάριθμες ψυχές με παιδική απλότητα και βαθιά πίστη τον αγκαλιάζουν νοητά σαν δικό τους μωρό και τον λατρεύουν, όπως λατρεύει μια μάνα το μωρό της. Κάνουν αυτό που έκανε η ουράνια τους βασίλισσα και Θεοτόκος Μαριάμ. Ενώ τον κλείνουν σαν άνθρωπο στη μητρική τους καρδιά με πολύ αγάπη και λατρεία, ταυτόχρονα τον πιστεύουν και τον λατρεύουν και σαν επουράνιο Θεό, που είναι ένα με τον Θεό Πατέρα και το άγιο Πνεύμα.

Η μικρή Αγγελική, χωρίς η ίδια να το αντιλαμβάνεται ζούσε αυτό που έκανε όλους τους αγγέλους να θαυμάζουν.

Στην παιδική της καρδούλα ζούσε όχι την απλή αγάπη αλλά τον θεϊκό έρωτα του παντοδύναμου Θεού. Μέσα απ’ αυτόν ζούσε την ευτυχία της θεϊκής αγάπης και ευσπλαχνίας.

Σαν παιδί η Αγγελική, βρισκόταν στην στοργική αγκαλιά του ουράνιου της Πατέρα και απολάμβανε τη μητρική του αγάπη μέσα από την αγάπη της μαμάς και του μπαμπά της.

Σαν παιδική όμως μανούλα, έκλεινε στα βάθη της καρδιάς της με πολύ λατρεία το μικρό Βρέφος της βηθλεέμ και το αγαπούσε όπως αγαπά κάθε μανούλα το μωρό της.

Σαν τα Χερουβείμ

Ο μικρός Ιησούς γευόταν την λατρευτική αγάπη του μικρού του αγγέλου και η Αγγελική δεν σταματούσε να του λέει συνέχεια πόσο τον λατρεύει και τον αγαπά.

Τα μικρά παιδιά έχουν δυο μεγάλες αρετές που κάνουν τον Θεό να χαίρεται πολύ μαζί τους. Η μια είναι η απλότητα και η άλλη η αθωότητα. Αυτές οι δυο αρετές είναι σαν τα δυο φτερά που έχει κάθε πουλί με τα οποία μπορεί να πετάει ψηλά στον ουρανό.

Η αθωότητα είναι το στολίδι των αγγέλων. Με αυτήν λάμπουν οι ψυχές από καθαρότητα. Καμιά σαρκική και πνευματική βρωμιά δεν μπορεί να αμαυρώσει την ψυχή εκείνη που σαν το μικρό βρέφος είναι στολισμένο με την αγγελική αρετή της αθωότητας. Όσοι μπόρεσαν να αποκτήσουν την αρετή αυτή μοιάζουν σαν επίγειοι άγγελοι, όπως ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.

Η αρετή πάλι της απλότητας, δεν επιτρέπει σ’ ένα παιδί να σκέφτεται πονηρά σαν τους μεγάλους και να κρατάει μέσα στην καρδιά του φθόνους, ζήλιες, κατακρίσεις και άλλες κακίες. Ότι έχει στο μυαλό του θα το πει με απλότητα, χωρίς να σκέφτεται αν παρεξηγηθεί ή όχι. Δεν κάνει πονηρούς συνειρμούς εναντίον κανενός. Αν τσακωθεί με κάποιο παιδάκι, γρήγορα ξεθυμώνει και είναι έτοιμο πάλι να παίξει μαζί του, χωρίς να κρατάει κακία μέσα στην ψυχή του. Η υποκρισία δεν υπάρχει καθόλου ούτε σαν έννοια μέσα του. Αγαπά τους γονείς του με όλη του την καρδιά και αφήνεται στην αγκαλιά τους με απόλυτη εμπιστοσύνη.

Πόσο αρέσουν στο Θεό μας οι δυο αυτές αρετές!

Πόσο θα ήθελε όλα του τα παιδιά να έχουν τις ευλογημένες αρετές της απλότητας και της αθωότητας!

Κάποτε είπε στους μαθητές του πως, αν δε γίνουμε όλοι μας σαν τα μικρά παιδιά, δεν θα μπούμε εύκολα στη βασιλεία των ουρανών. (Ματθ. 18, 3)

Εκείνη τη στιγμή οι ψάλτες έψαλλαν μελωδικά τον χερουβικό ύμνο και προσκαλούσαν όλους τους πιστούς να μοιάσουν με τα Χερουβείμ, τους αγγέλους που βρίσκονται συνέχεια γύρω από τον παντοκράτορα Θεό και τον υμνολογούν ακατάπαυστα.

Σε λίγο θα περνούσε ανάμεσα από όλο το εκκλησίασμα ο ίδιος ο Κύριος για να τους ευλογήσει και να τους αναγγείλει πως θα θυσιαζόταν για χάρη όλων των παιδιών του, για να μπορέσουν όλοι να μπουν στο ουράνιο Βασίλειο του.

Ο ιερέας κρατώντας τα Τίμια Δώρα περνούσε ανάμεσα από τους πιστούς, οι οποίοι είχαν σκύψει το κεφάλι τους από σεβασμό στον Ουράνιο Βασιλιά που κρατούσε. Όλη αυτή η σκηνή θύμιζε την θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα λίγο πριν συλληφθεί και σταυρωθεί από τους Ιουδαίους, για την σωτηρία όλου του κόσμου.

Σε κάθε θεία Λειτουργία γίνεται αναπαράσταση όλης της επίγειας ζωής του Χριστού, από τη γέννηση του, μέχρι την σταύρωση, την ανάσταση και την ένδοξη ανάληψη του στους ουρανούς.

Η μαμά της Αγγελικής τακτικά ερμήνευε με απλά λόγια στα παιδιά της τη θεία Λειτουργία για να μπορούν να την καταλαβαίνουν και να ζουν μέσα στην ψυχή τους τον γλυκό τους βασιλιά Ιησού.

Η μικρή μας Αγγελική ζούσε κάθε στιγμή της θείας Λειτουργίας, σαν να ήταν συνέχεια δίπλα στον αγαπημένο “αδελφούλη” και Θεό της Ιησού. Σαν άγγελος τον λάτρευε με αφοσίωση, σαν άγγελος τον αγαπούσε με απόλυτη εμπιστοσύνη και σαν άγγελος ήθελε να κάνει μόνο το θέλημα του σε όλες τις στιγμές της ζωής της.

Κατάπεμψον το Πνεύμα σου το άγιον εφ’ ημάς

Εντωμεταξύ είχε πλησιάσει η πιο σημαντική στιγμή της θείας Λειτουργίας. Ο ιερέας παρακαλούσε το άγιο Πνεύμα να πλημμυρίσει με τη χάρη του τις ψυχές των ανθρώπων και να μετατρέψει το ψωμί και το κρασί που ήταν πάνω στην αγία Τράπεζα, σε Σώμα και Αίμα του βασιλιά Χριστού.

“Κατάπεμψον Κύριε το Πνεύμα σου το άγιον εφ’ ημάς και επί τα προκείμενα δώρα ταύτα και ποίησον τον μεν άρτον τούτον τίμιον Σώμα του Χριστού σου, το δε εν τω ποτηρίω τούτω τίμιον Αίμα του Χριστού σου, μεταβαλών τω Πνεύματι σου τω αγίω”.

Οι ψάλτες έψαλλαν με ευλάβεια και κατάνυξη το “σε υμνούμεν, σε ευλογούμεν, σοι ευχαριστούμεν Κύριε…”.

Όλοι είχαν σκύψει νοερά το κεφάλι τους μπροστά στον θρόνο του Θεού και ικέτευαν το άγιο Πνεύμα να πλημμυρίσει τις ταπεινές ψυχές τους.

Η μικρή μας Αγγελική είχε σκύψει και αυτή το κεφαλάκι της και παρακαλούσε τον βασιλιά της καρδιάς της Ιησού, να την πλημμυρίσει με τη χάρη του αγίου Πνεύματος και την απόλυτη εμπιστοσύνη στο θεϊκό του θέλημα, όπως την είχε μάθει να προσεύχεται η γλυκιά της μανούλα.

Η Σοφία ήταν μια αγία μάνα και δίδασκε τα παιδιά της όχι τόσο με τα λόγια της όσο με την πηγαία ευσέβεια που είχε στην καρδιά της. Αρκούσε να την κοιτάς όταν προσευχόταν για να μάθεις πως προσεύχονται οι άγιοι.

Όταν η Σοφία προσευχόταν στο Χριστό, η καρδιά της φλεγόταν από την λατρεία που του είχε και τα μάτια της γέμιζαν με δάκρυα αγάπης. Παρακαλούσε συνέχεια το άγιο Πνεύμα να φωτίζει το νου των παιδιών της και να τα κατευθύνει στον δρόμο του θεϊκού έρωτα. Ήθελε όχι απλά να αγαπούν τον Θεό, αλλά να τον λατρεύουν με όλη τους την καρδιά, να τον εμπιστεύονται απόλυτα και να ακολουθούν το θεϊκό του θέλημα με πλήρη υποταγή. Ήξερε πως, για να ακολουθήσει κάποιος τον δρόμο της αγιότητας, έπρεπε να βαδίζει πάνω στα ασφαλή μονοπάτια του θεϊκού έρωτα και της απόλυτης εμπιστοσύνης και υποταγής στο θεϊκό θέλημα.

Αυτό όμως δεν μπορεί να το καταφέρει κάποιος μόνος του, δίχως την βοήθεια του αγίου Πνεύματος. Για το λόγο αυτό, πάντα παρακαλούσε τον Θεό Πατέρα, να πλημμυρίσει μέσω του μονογενή του Υιού Ιησού τη χάρη του αγίου Πνεύματος στις ψυχές όλων τους. Της άρεσε πολύ να προσεύχεται στην αγία Τριάδα, τον Πατέρα, τον Υιό και το άγιο Πνεύμα, την μια αδιαίρετη Θεότητα.

Η συγκίνηση της Σοφίας, την στιγμή αυτή που το άγιο Πνεύμα μετέτρεπε το ψωμί και το κρασί σε Σώμα και Αίμα Χριστού, είχε κορυφωθεί. Μερικές σταγόνες δάκρυα, που πλημμύρισαν τα μάτια της, έπεσαν πάνω στην μικρή Αγγελική και της μετέδωσαν τον θεϊκό έρωτα που έκαιγε στην καρδιά της για τον αγαπημένο της Ιησού. Ήταν η πιο υπέροχη σιωπηλή διδασκαλία της μαμάς Σοφίας στο μικρό της κοριτσάκι.

Η Αγγελική έλεγε μια μέρα στη μεγάλη της αδελφούλα, την Χριστίνα, πως, αν υπήρχαν στη γη πολλές τέτοιες μανούλες σαν τη δική τους, όλος ο κόσμος θα ήταν γεμάτος από πολλούς αγίους. Με το παιδικό της μυαλό είχε κατανοήσει μια μεγάλη και ξεχασμένη αλήθεια. Από τη μάνα κυρίως εξαρτάται αν ένα παιδί βρει τον δρόμο για το ουράνιο βασίλειο του Θεού ή παρασυρθεί στα σκληρά μονοπάτια της άσχημης και καταστροφικής αμαρτωλής ζωής!

Ουράνιε μας Πατέρα

Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε δυνατά η φωνή του ιερέα που προσκαλούσε όλους να πουν την προσευχή που μας δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός. Σε όλη την εκκλησία αντήχησε το: “Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς...”

“Ουράνιε Πατέρα μας, αξίωσε μας να δοξάζουμε με τη ζωή μας το άγιο όνομα σου.

Ας έλθει η βασιλεία του αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά μας και βοήθησε μας να κάνουμε πάντα το θέλημα σου, όπως το κάνουν στον ουρανό οι άγγελοι έτσι και εμείς εδώ στη γη.

Δώσε μας σήμερα μαζί με το απαραίτητο ψωμί για την επιβίωση μας και την πνευματική τροφή της ψυχής μας.

Συγχώρεσε μας για όλα τα λάθη που έχουμε κάνει, όπως και εμείς συγχωρούμε όλους όσους μας έχουν βλάψει.

Και τέλος, σε παρακαλούμε μη μας αφήσεις να πληγωθούμε από τα πειράγματα του σατανά αλλά σώσαι μας από τα πονηρά σχέδια που έχει εναντίον μας”.

Δεν υπάρχει πιο μεγάλη δύναμη για έναν άνθρωπο εδώ στη γη από το να αφήνει την ψυχή του με απόλυτη εμπιστοσύνη στα χέρια του ουράνιου Πατέρα του! Το μόνο πράγμα που φοβάται, όσο τίποτε άλλο εδώ στη γη ο σατανάς, είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη που έχει ένας άνθρωπος στον Θεό Πατέρα του.

Ποιος μπορεί να πειράξει ένα παιδί που βρίσκεται στην προστατευτική αγκαλιά του πατέρα ή της μητέρας του; Κανείς!

Έτσι ακριβώς, κανείς δεν μπορεί να πειράξει μια ψυχή που είναι κρυμμένη στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα! Είναι αδύνατο στο σατανά να καταστρέψει μια ψυχή που την σκεπάζει με στοργική αγάπη ο ίδιος ο Θεός.

Μπορεί ο Θεός να επιτρέπει στο σατανά να δοκιμάζει κατά διαστήματα τα παιδιά του, για να φανεί πόσο αυτά τον εμπιστεύονται, ουδέποτε όμως τα εγκαταλείπει στην καταστροφική του μανία.

Η μεγαλύτερη χαρά του Θεού είναι να βλέπει τα παιδιά του, την ώρα που δοκιμάζονται από τους δαίμονες, να πολεμούν γενναία εναντίον τους και να τους λένε πως τον μόνο που αγαπούν, εμπιστεύονται και υπακούουν είναι ο πολυεύσπλαχνος Θεός τους. Αυτό αποτελεί και την μεγαλύτερη πληγή στον σατανά.

Υπάρχει μια λέξη τόσο δυνατή και τρομερή ενάντια στον σατανά που όποιος την λέει και τη ζει με βαθιά πίστη, οπλίζεται με το πιο τρομερό όπλο εναντίον του. Την λέξη αυτή μας την αποκάλυψε ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς, όταν μας δίδασκε την προσευχή που πρέπει όλοι να λέμε στον Θεό Πατέρα μας.

Η λέξη αυτή είναι “Πάτερ ημών…”

Η λέξη “ουράνιε μας Πατέρα” είναι αυτή που καθορίζει και τη σχέση μας με τον Δημιουργό μας.

Ο Θεός είναι ο Πατέρας μας και εμείς τα παιδιά του. Και όσο θα μένουμε με την θέληση μας κάτω από την πατρική του προστασία, δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν και τίποτε.

Θεϊκή ένωση

Η μικρή μας Αγγελική ζούσε μέσα στην καρδιά της την υπέροχη αυτή σχέση εμπιστοσύνης με τον Θεό Πατέρα της. Ήταν το μικρό κοριτσάκι του ουράνιου της Πατέρα και Εκείνος πάλι ήταν γι’ αυτήν ο πιο γλυκός Μπαμπάς όλου του κόσμου. Όταν προσευχόταν έτσι τον φώναζε, “γλυκέ μου Μπαμπάκα”.

Η πιο όμορφη μέρα της εβδομάδας ήταν για την Αγγελική η Κυριακή, γιατί θα πήγαινε με τους γονείς της στην εκκλησία και θα μεταλάμβανε τον αγαπημένο της Θεό. Δεν μπορούσε να σκεφτεί ποτέ πως θα μπορούσε να πάει στην εκκλησιά χωρίς να γίνει ένα με το μικρό Βρέφος της Βηθλεέμ, τον αγαπημένο της “Αδελφούλη”, μέσα από την Θεία Κοινωνία.

Κάποτε της είχε πει η μαμά της πως, κάθε φορά που μεταλαμβάνει τον αγαπημένο της Ιησού, γίνεται ένα μαζί του, όπως γίνεται ένα μέσα στο ποτήρι το νερό και το κρασί. Η Αγγελική ποθούσε πολύ να είναι ένα με τον γλυκό της “αδελφούλη” και Θεό.

Ήδη η καρδιά της είχε αρχίσει να χτυπά δυνατά από χαρά! Ο ιερέας κρατώντας το άγιο Δισκοπότηρο είχε βγει μπροστά στην ωραία Πύλη και προσκαλούσε τους πιστούς να έρθουν για να μεταλάβουν τον Σωτήρα της ψυχής τους.

“Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε”, ακούστηκε να λέει σε όλους.

Πολλοί άρχισαν τότε να προσέρχονται στα άγια Μυστήρια. Η μαμά Σοφία άφησε πρώτα να μεταλάβουν τα παιδιά της, ο άνδρας της και μετά αυτή.

Με πολλή ευλάβεια άνοιξε το στόμα της για να υποδεχτεί τον ουράνιο Βασιλιά της. Δυο μαργαριταρένια δάκρυα κύλισαν από τα μάτια της, που τα πήραν αμέσως με σεβασμό και χαρά οι άγγελοι για να τα αποθέσουν μπροστά στο θρόνο του Θεού. Έλαμπαν εκεί σαν τα πιο πολύτιμα δώρα που θα μπορούσε άνθρωπος να δώσει στον παντοκράτορα Θεό του.

Οι τρεις ναοί

Η καρδιά της Σοφίας, του συζύγου της, των παιδιών της αλλά και κάθε ευσεβής ψυχής που μετάλαβε με αγάπη τον ουράνιο Βασιλιά, είχε γίνει εκείνη τη στιγμή ο πιο υπέροχος ναός που θα μπορούσε να κατοικήσει ο Θεός!

Η Αγγελική θυμόταν αυτό που της είχε πει η μαμά της για τους τρεις ναούς του Θεού.

Ο πρώτος ναός είναι όλη η δημιουργία Του, μέσα στην οποία ζουν οι άνθρωποι. Όλη αυτή η υπέροχη δημιουργία του Θεού Πατέρα με τον πανέμορφο ουρανό, τα αστέρια και τον ήλιο, τη θάλασσα, την γη με τα δάση, τα ποτάμια, τα ζώα, και όσα υπάρχουν πάνω σ’ αυτήν, πρέπει να μας υπενθυμίζουν τον Δημιουργό Θεό μας στον οποίο οφείλουμε κάθε σεβασμό, αγάπη και λατρεία. Μπορούμε να προσευχόμαστε παντού, όπου κι αν είμαστε γιατί όλη αυτή η δημιουργία είναι ο μεγάλος ναός του Θεού.

Ο δεύτερος ναός του Θεού είναι η κάθε εκκλησιά που χτίζουν οι άνθρωποι προς δόξα Θεού για να γίνεται εκεί μέσα η θεία Λειτουργία. Σ’ αυτήν, με τη δύναμη του αγίου Πνεύματος το ψωμί και το κρασί μετατρέπονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Έτσι μπορούν οι άνθρωποι να μεταλαμβάνουν τον ίδιο τον Θεό και να γίνονται ένα με Εκείνον.

Ο τρίτος ναός είναι η πολύτιμη καρδιά του ανθρώπου, μέσα στην οποία θέλει να κατοικεί ο ίδιος ο Θεός σαν μητρικός πατέρας κάθε ψυχής.

Ο τρίτος αυτός ναός είναι και ο πιο πολύτιμος για τον καλό Θεό μας. Στην καρδιά του ανθρώπου θέλει να έρχεται ο Θεός σαν Μανούλα και σαν Πατέρας για να αγκαλιάσει σφιχτά το παιδί του. Η καρδιά του ανθρώπου είναι το σαλονάκι της ψυχής του. Εκεί υποδέχεται ο ευσεβής άνθρωπος τον βασιλιά Θεό του.

Όπως το πραγματικό σπίτι του καθενός μας είναι η καρδιά του Θεού Πατέρα μας, έτσι και η καρδιά του κάθε ανθρώπου είναι το σπίτι του Θεού μας. Για το λόγο αυτό πρέπει όλοι να προσέχουμε πάντα την καρδιά μας και να την έχουμε καθαρή από κάθε πνευματική ακαθαρσία. Αφού εκεί αρέσει στον καλό Θεό μας να μένει, πρέπει να έχουμε πάντα καθαρό το σπιτάκι του.

Από τον φόβο της η Αγγελική μη μολύνει την καρδιά της, είχε ρωτήσει τη μαμά της να μάθει τι είναι αυτό που πρέπει να προσέχει πιο πολύ. Πάντα θυμάται αυτά που την συμβούλεψε τότε και προσπαθεί να τα εφαρμόσει.

-Ποτέ, κοριτσάκι μου, μην αφήσεις την καρδιά σου να νιώσει κακό για κανέναν άνθρωπο. Όλοι είμαστε παιδιά του Θεού και αδέλφια μεταξύ μας. Μπορεί κάποια από τα παιδιά του να γίνονται από την πονηριά του σατανά επιρρεπή στο κακό και την αμαρτία αλλά εμείς δεν πρέπει με τίποτε να τους κατακρίνουμε και να τους σχολιάζουμε.

Απεναντίας έχουμε καθήκον να προσευχόμαστε γι’ αυτούς ώστε, την κατάλληλη στιγμή που ο Θεός θα κρίνει, να τους βοηθήσει και να τους σώσει από τα νύχια του σατανά. Εμείς πρέπει να είμαστε εύσπλαχνοι, όπως είναι και ο καλός ουράνιος Πατέρας μας. Όλα εμείς τα παιδιά του Θεού, θα ξεχωρίζουμε από την ευσπλαχνία που θα έχουμε προς όλους τους ανθρώπους, ακόμα και τους κακούς. Γι’ αυτό και οι καλοί Χριστιανοί δεν ζηλεύουν, δεν φθονούν και δεν κάνουν κακό σε άλλους. Μόνο έτσι μπορούμε να κρατάμε καθαρή την καρδιά μας για να μπορούμε να μεταλαβαίνουμε τον αγαπημένο μας Θεό χωρίς να τον πληγώνουμε.

-Αν κάνουμε κάποιο λάθος, μπορούμε να μεταλαβαίνουμε;

-Όταν του ζητήσουμε ειλικρινά συγνώμη, τότε μπορούμε. Ξέρει ο καλός Θεός μας πως σαν άνθρωποι αδύναμοι που είμαστε, πέφτουμε εύκολα σε διάφορα λάθη. Γι’ αυτό και μας είπε πως κάθε φορά που θα του ζητάμε συγνώμη, εκείνος θα μας συγχωράει. Θα μας συγχωράει, όμως, με μια προϋπόθεση.

-Ποια προϋπόθεση, μανούλα μου;

-Πρέπει και εμείς να συγχωράμε όσους μας έκαναν κακό.

-Πρέπει να είμαστε δηλαδή μαμά, μαζί με αυτούς που μας κάνουν κακό;

-Όχι, κοριτσάκι μου. Αν και πρέπει να συγχωρούμε τους πάντες, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τους ανθρώπους εκείνους που κάνουν κακό στους συνανθρώπους τους και δεν σέβονται τον καλό Θεό μας. Εμείς δεν πρέπει να τους κατακρίνουμε, ούτε να τους μισούμε, αλλά ούτε και να τους κάνουμε κακό, παρά μόνο να προσευχόμαστε γι’ αυτούς, για να τους σπλαχνιστεί ο καλός Θεός μας. Πρέπει όμως να μένουμε μακριά τους για να μην επηρεάζεται αρνητικά η ψυχή μας. Όταν έχουμε ευσπλαχνία μοιάζουμε με τον αγαπημένο μας Θεό Πατέρα και τον κάνουμε πολύ ευτυχισμένο.

Η Αγγελική ήταν αποφασισμένη να μοιάσει του αγαπημένου της Θεού Ιησού, γι’ αυτό και σήμερα πριν πάει να μεταλάβει τον είχε παρακαλέσει να της χαρίσει το θεϊκό δώρο της ευσπλαχνίας.

Του είπε:

“ Σε παρακαλώ πολύ γλυκέ μου Ιησού, κάνε να είμαι σπλαχνική όπως είσαι συ και να αγαπώ όλους τους ανθρώπους, όπως τους αγαπάς Εσύ. Θέλω να κάνω πάντα μόνο ότι θα έκανες Εσύ. Να φωτίζεις και τη γλυκιά μου μανούλα για να με οδηγεί σωστά στο θεϊκό σου θέλημα. Σε ευχαριστώ πολύ και για τον καλό μπαμπά που μου έδωσες. Να ευλογείς και την αδελφούλα μου την Χριστίνα και τον μικρό μας Ιωσήφ. Να έχεις όλο τον κόσμο καλά και να συγχωρείς όσους σε πληγώνουν με τα λάθη τους. Έρχομαι να σε πάρω στην καρδιά μου και να γίνω ένα με σένα, σαν το νερό με το κρασί, όπως μου είπε η μαμά μου. Σε πιστεύω, σε λατρεύω και σ’ αγαπώ”.

Με αυτά τα λόγια πήγε να μεταλάβει τον αγαπημένο της βασιλιά Ιησού και να ζήσει μέσα στην παιδική καρδούλα της την ευτυχία της αγάπη της με τον γλυκό της ουράνιο Πατέρα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Διαβάστε παρακάτω την όμορφη Κατηχητική Σειρά για μικρά παιδιά

πατώντας πάνω στον σχετικό τίτλο του κάθε βιβλίου: