ΠΩΣ ΖΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ; Σαν ξένοι; Σαν φίλοι Του; Ή σαν οικογένειά Του;

ΠΩΣ ΖΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ; 

Σαν ξένοι; Σαν φίλοι Του; Ή σαν οικογένειά Του;

 Σήμερα ξέρετε τι μας ζητάει ο Θεός;

    Ζητάει από όλο τον κόσμο να ζήσουμε την Ανάστασή Του. Και θα ζήσουμε την Ανάστασή Του, αφού πρώτα ζήσουμε το Πάθος Του. Και θα ζήσουμε το Πάθος Του, αφού μάθουμε να ταπεινωνόμαστε. 

- Πληγώθηκε βλέπεις Εκείνος στο νου, για να μαζέψει τον δικό μας νου, για να συγκεντρώσει μέσα στην δική Του λατρεία τον νου του ανθρώπου.    

- Πληγώθηκε στην πλευρά, για να μπορέσει να μεταδώσει στην δικιά μας καρδιά, τον έρωτα που έχει για μας και να κάνει τις δικές μας καρδιές να είναι θεϊκά ερωτευμένες με τη δικιά Του. 
- Πληγώθηκε στα χέρια, για να δείξει το πόσο μας αγκαλιάζει τρυφερά και το πόσο ζητάει σαν τα μωρά παιδιά να ανοίξουμε την αγκαλιά μας και να περιτυλίξουμε τα χέρια μας γύρω από το θεϊκό λαιμό Του.   
- Πληγώθηκε και στα πόδια, για να μας πει περίτρανα, ότι πάντα Εγώ θα τρέχω δίπλα σας, σε ότι και να κάνετε, όπως η μάνα στο μωρό της, αλλά θέλω και σεις να Με ομολογείτε με θάρρος και με παρρησία, ότι Εγώ είμαι ο δικός σας έρωτας.

Άλλοι την Ανάσταση την γνώρισαν σαν ξένοι, απλούστατα μαθαίνοντας ότι αναστήθηκε ο Χριστός. Έτσι έκαναν πολλοί Εβραίοι.

Άλλοι όμως έτρεξαν μέχρι εκεί στον τάφο, για να δουν αν όντως αναστήθηκε και να χαρούν στη διαπίστωση της Ανάστασης, όπως έκαναν οι Μαθητές.

Αλλά κανείς όμως δεν χάρηκε τόσο πολύ, τόσο υπερβολικά, όσο χάρηκε η δικιά Του η Μάνα και οι δικές Του κρυφές μαθήτριες και μαθητές, οι οποίοι δεν Τον αγαπούσανε ούτε σαν φίλο τους, ούτε σαν Δάσκαλό τους. Τον αγαπούσανε σαν τον έρωτα της ψυχής τους! Γι’ αυτό και Τον λάτρεψαν, Τον ακολούθησαν και άκουσαν την διδασκαλία Του, με τέτοια δύναμη και με τέτοια αγάπη καρδιάς, που μόνο αυτός που Τον έζησε σαν οικογένειά Του, θα μπορούσε να μιλήσει με τόσο έρωτα και τόση αγάπη γι’ Αυτόν.

     Γίνεται μια φοβερή διάκριση αυτές τις ημέρες στην Ανάσταση του Χριστού. Άλλοι να μαθαίνουνε την Ανάσταση από εκείνους, που την πληροφορήθηκαν πρώτοι: «Α! Αναστήθηκε ο Χριστός! Αναστήθηκε, δεν υπάρχει στον τάφο Του! Μετακυλίστηκε η πόρτα! Εκείνος δεν βρίσκεται μέσα!», έλεγαν και αυτό κυκλοφόρησε παντού.  Και ενώ ομολογούν την Ανάσταση, έχουν όμως μέσα τους και την αμφιβολία: «Μπας και ήταν ψέματα;».

Πόσοι Χριστιανοί σήμερα μαθαίνουν για την Ανάσταση, λένε απλά το «Χριστός Ανέστη», ομολογούν τυπικά ότι ο Χριστός ανεστήθη, αλλά η αμφιβολία, τους κάνει γρήγορα να τρέχουν στο σπίτι τους, για να συνεχίσουν την συνηθισμένη πορεία, την ρουτίνα σε αυτή τη γη…

Όμως αυτοί που Τον έζησαν σαν Απόστολοι, θαύμασαν και έγιναν δυνατοί φίλοι Του και Τον κήρυξαν.

     Αλλά, κανείς δεν έζησε την δύναμη και την ένταση της Ανάστασης με τέτοια χαρά, με τέτοια λαχτάρα, με τέτοια γλυκύτητα όπως την έζησε η ίδια Του η Μάνα και όσοι Τον αγάπησαν σαν Γιό τους!

Πολλοί την Μ. Εβδομάδα ήρθαν να Τον φιλήσουν, να Τον ασπαστούν πάνω στο σταυρό και πολλοί βρέθηκαν το βράδυ στην Ανάσταση να ακούσουν το «Χριστός Ανέστη» και να φύγουν. Ήρθαν σαν ξένοι να δουν τον ξένο!

    Άλλοι έψαλαν και ομολογούσαν ότι η Παρθένος υπέφερε πολύ στη σταύρωση του Γιού της και φώναζε μέσα από τα βάθη της καρδιάς της, την πίκρα της, τον πόνο της στο μονάκριβό της θησαυρό: «Οίμοι το φώς του κόσμου! Ω φως των οφθαλμών μου!».  Τι γλυκύτατα λόγια έβγαζε η καρδιά της!

Όμως η ίδια η Παναγία λέει και κάτι άλλο:

«Δεν ήταν ο Υιός Μου εκείνη τη στιγμή που υπέφερε. Για όλες εκείνες τις ψυχές που Τον αγάπησαν σαν Γιό τους, ήταν ο Γιός μας! Ήταν ο Βασιλιάς μας! Ήταν ο Θεός μας». Γι’ αυτό και στην Ανάσταση δεν χάρηκε μόνο η Παρθένος που αναστήθηκε ο Γιός της. Χάρηκαν και όσοι Τον αγάπησαν σαν Γιό τους και Θεός τους και Βασιλιά τους, γιατί αναστήθηκε ο Γιός μας, αναστήθηκε ο Θεός μας!

Αυτή είναι η διαφορά που κάνει αυτούς που Τον αγάπησαν σαν οικογένειά Του, με αυτούς που Τον αγάπησαν  απλώς σαν φίλοι Του και σαν μεγάλο Διδάσκαλό τους. 

    Γι’ αυτό και ο ίδιος ο Θεός Πατέρας λέει για όλους εκείνους που αγάπησαν τον Γιό του:

«Μακάριοι οι φίλοι Του, αυτοί που δέχτηκαν την διδασκαλία Του και Τον αγάπησαν σαν πληγωμένο Βασιλιά και αναστημένο ένδοξο Διδάσκαλό τους. Αλλά αν αυτοί είναι μακάριοι, τότε τρισμακάριοι είναι αυτοί, που Τον αγάπησαν σαν Γιό τους και  σαν Θεό τους και Τον έζησαν, Τον ζουν και θα Τον ζουν στους αιώνες σαν δικό τους Γιό, Βασιλιά και Θεό τους».

Αλλιώς χαίρεται ένας ξένος στην χαρά ενός ξένου, αλλιώς χαίρεται ένας φίλος στη χαρά του φίλου και αλλιώς χαίρεται ο γονιός στη χαρά του παιδιού του!

Αυτά και  μόνοι σας τα καταλαβαίνετε…

(απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)