4. Ο πραγματικός μας Πατέρας
Μια οικογένεια είχε
την καλή συνήθεια, να προσεύχεται κάθε μέρα μπροστά στο άγιο εικονοστάσι. Μια
μέρα, μετά την βραδινή προσευχή, ρωτά το μικρό παιδί τον μπαμπά του:
-Μπαμπά, γιατί όταν προσευχόμαστε λέμε ότι ο Θεός είναι
Πατέρας μας; Μήπως επειδή μας δημιούργησε;
-Ο Θεός, παιδί μου, δημιούργησε όλο τον κόσμο και εμάς τους
ανθρώπους. Ενώ, όμως, για όλο τον κόσμο είναι απλά ο Θεός Δημιουργός, για μας
τους ανθρώπους είναι και κάτι παραπάνω. Είναι ο πραγματικός Πατέρας και Μάνα
της ψυχής μας.
-Γιατί για μας τους ανθρώπους είναι Μάνα και Πατέρας, αφού
όλοι μας έχουμε μαμά και μπαμπά που μας έχουν φέρει στη ζωή;
-Εμείς, παιδί μου, και εγώ και η μαμά σου, σου έχουμε
δώσει μόνο το σώμα. Μα την πολύτιμη ψυχή σου, που ζει μέσα στο σώμα σου, την
έχει δώσει σε σένα ο ίδιος ο Θεός μας, την ημέρα που γινόσουνα μια
ξεχωριστή προσωπικότητα μέσα στα σπλάχνα της μαμάς σου. Αν, λοιπόν, σ’ ερωτούσα
να μου πεις, ποιο έχει πιο μεγάλη αξία, το σώμα ή η ψυχή, τι θα μου απαντούσες;
-Νομίζω, μπαμπά, πως η ψυχή είναι πιο πολύτιμη από το σώμα
μας. Έτσι δεν είναι;
-Σωστά, παιδί μου, απάντησες. Η ψυχή μας είναι πιο πολύτιμη από το σώμα μας, αφού αυτό, όταν
πεθάνουμε, επιστρέφει στο χώμα, από όπου και πλάστηκε από τον Δημιουργό μας,
ενώ η ψυχή μας επιστρέφει πίσω στο Θεό. Θα σου κάνω τώρα και μια δεύτερη
ερώτηση. Αν αποκαλείς εμάς τους γονείς σου μαμά και μπαμπά, επειδή σου
δώσαμε απλά το σώμα, πως πρέπει να αποκαλείς τον Δημιουργό Θεό μας, που σου
χάρισε το πιο πολύτιμο στην ανθρώπινη ύπαρξη σου, που είναι η ψυχή σου;
-Καταλαβαίνω, μπαμπά τι θέλεις να πεις. Καταλαβαίνω, γιατί
πρέπει να λέμε όλοι τον Δημιουργό Θεό μας Μάνα και Πατέρα μας.
-Γιε μου, όπως για μένα τον σαρκικό σου πατέρα δεν υπάρχει πιο
γλυκιά λέξη από τη λέξη «πατέρα», έτσι και για τον Θεό μας δεν υπάρχει πιο
γλυκιά λέξη που να του δίνει τόσο μεγάλη χαρά όσο η λέξη αυτή, δηλαδή «Πατέρα». Γι’ αυτό και, όταν ο γλυκύς
μας Ιησούς θέλησε να μας διδάξει πώς να προσευχόμαστε, αυτή τη λέξη έβαλε στην
αρχή της πιο ωραίας προσευχής, που είναι το «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς...».
-Από σήμερα, μπαμπά, έτσι θα φωνάζω και εγώ τον καλό Θεό
μας. Θα τον φωνάζω «Μπαμπά», όπως φωνάζω και σένα. Και θα τον αγαπώ πολύ, όπως
αγαπώ και σένα.
-Αυτό είναι που θέλει γιε μου και Εκείνος απ’ όλα τα παιδιά
Του. Θέλει να τον φωνάζουμε Πατέρα και
να τον εμπιστευόμαστε με όλη μας την καρδιά, όπως εμπιστεύεσαι και συ
εμένα. Αυτό είναι εξάλλου, παιδί μου, η πραγματική χαρά και η δόξα ενός πατέρα.
Γι’ αυτό και συ, κάθε φορά που με αγάπη και εμπιστοσύνη θα ακολουθάς τις θεϊκές
Του εντολές με απόλυτη υπακοή, θα κάνεις τον Ουράνιο σου Πατέρα να χαίρεται
πολύ. Και όταν εσύ τον φωνάζεις «γλυκέ μου Πατέρα», Εκείνος θα σε φωνάζει
«γλυκό μου παιδί, πολυαγαπημένο μου αγοράκι, θησαυρέ μου πολύτιμε» και θα σε
γεμίζει με τα γλυκά πατρικά Του χάδια και φιλιά.
-Ο Θεός Πατέρας μας, μπαμπά μου, αγαπάει όλο τον κόσμο τόσο
πολύ; Αγαπάει εξίσου και τους καλούς και τους αμαρτωλούς;
-Η αγάπη Του, παιδί μου, δεν έχει όρια. Είναι άπειρη. Δεν μπορεί
να μετρηθεί. Γι’ αυτό και λυπάται πολύ όταν αφήνουμε την ψυχή μας να την
κυβερνά ο πονηρός δαίμονας, αντί να την κυβερνά ο Δημιουργός Θεός Πατέρας μας.
Δεν μπορείς να φανταστείς, πόσο θλίβεται
η πατρική Του καρδιά, κάθε φορά που βλέπει τον σατανά να κερδίζει έστω και μια
ανθρώπινη ψυχή!
-Γιατί, μπαμπά μου, στεναχωριέται τόσο πολύ;
-Γιατί όλες οι
ψυχούλες, παιδί μου, βγήκαν μέσα από τη θεϊκή Του καρδιά και έχουν πάνω τους την πνοή του αγίου Πνεύματος.
Αυτό είναι που κάνει κάθε ανθρώπινη ψυχή να διαφέρει από όλα τα άλλα
δημιουργήματα του Θεού μας. Θυμάσαι να μου πεις, πως έπλασε ο καλός Θεός μας
τον άνθρωπο;
-Ναι, πρώτα έπλασε το σώμα μας από χώμα και μετά φύσηξε
μέσα μας την θεϊκή Του πνοή, χαρίζοντας την πολύτιμη ψυχή μας.
-Σωστά το είπες παιδί μου. Πρώτα ο ουράνιος μας Πατέρας
έπλασε από πηλό το φθαρτό και υλικό μας σώμα και μετά έβαλε μέσα σ’ αυτό την
αθάνατη ψυχή μας. Την έβγαλε μέσα από τα σπλάχνα Του, όπως βγαίνει και το
έμβρυο μέσα από τα ευλογημένα σπλάχνα κάθε μάνας. Γι’ αυτό και η δημιουργία του
ανθρώπου δεν είναι μια απλή δημιουργία, όπως όλων των λοιπών δημιουργημάτων του
Θεού μας, αλλά κάτι παραπάνω. Ενώ όλον τον υπόλοιπο κόσμο τον δημιούργησε με
μια και μόνο εντολή Του, εμάς τους ανθρώπους μας έπλασε με ένα τελείως
ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο. Η δημιουργία μας, έλεγε κάποιος ευλαβής ιερέας,
θυμίζει περισσότερο μια γέννηση, παρά μια απλή δημιουργία. Γι’ αυτό και μας
στολίζει με τέτοια δώρα και δυνατότητες, που δεν έχει κανένα άλλο πλάσμα σε όλο
τον κόσμο.
-Ποια είναι αυτά τα δώρα, μπαμπά, που μας κάνουν
διαφορετικούς από όλα τα υπόλοιπα δημιουργήματα Του;
-Μας έπλασε, παιδί μου, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση
δική Του! Να είμαστε το τελειότερο πλάσμα Του, αφού μέσα στο σώμα μας
κρύβεται κάτι από τον ίδιο τον Θεό μας, που είναι η πολύτιμη ψυχή μας με τη
θεϊκή πνοή Του πάνω σ’ αυτήν.
-Επομένως, μπαμπά, η ψυχή μας είναι αυτή που δίνει και την
αξία στον πηλό, που είναι το σώμα μας, έτσι δεν είναι;
-Ακριβώς έτσι είναι παιδί μου. Γι’ αυτό και όταν η ψυχή μας
εγκαταλείψει το σώμα, αυτό γίνεται και πάλι χώμα, ένα με την γη, από την οποία
και προήλθε.
-Δηλαδή, μπαμπά, όταν
το σώμα μας πεθαίνει, δεν πεθαίνει μαζί του και η ψυχή;
-Και βέβαια δεν πεθαίνει. Το σώμα μας έχει αρχή και τέλος, ενώ η ψυχή μας έχει αρχή αλλά δεν έχει τέλος. Ό,τι βγαίνει
παιδί μου μέσα από την καρδιά του Θεού μας είναι αιώνιο, αληθινό, θεϊκό και δεν
χάνεται ποτέ. Έτσι και η ψυχή μας,
επειδή βγαίνει μέσα από την καρδιά του Θεού, δεν χάνεται ποτέ αλλά ζει αιώνια.
Το σώμα μας είναι απλά το σπίτι της ψυχής μας, όσο εμείς θα ζούμε σ’ αυτή τη
γη.
-Και όταν πεθάνει το σώμα μας, η ψυχή μας που πηγαίνει;
-Η ψυχή μετά τον θάνατο του σώματος επιστρέφει πίσω στον
Δημιουργό της.
-Όλες οι ψυχές, και οι καλές και οι κακές θα είναι μαζί;
-Δυστυχώς όχι, παιδί μου. Μετά τον θάνατο του σώματος, μόνο οι καλές ψυχές οδηγούνται από τους
αγγέλους στο ουράνιο βασίλειο του Θεού Πατέρα μας, για να απολαμβάνουν
αιώνια την απόλυτη χαρά και ευτυχία.
-Και οι κακές ψυχές που πηγαίνουν;
-Όσες ψυχές δεν θέλησαν να ζήσουν στη γη σύμφωνα με τις πατρικές
συμβουλές του Θεού Πατέρα μας, δηλαδή με αγάπη, καλοσύνη και ευσπλαχνία, αλλά
προτίμησαν να ζήσουν σύμφωνα με όσα τους συμβούλευε ο σατανάς, δηλαδή με κακία,
μίσος, φθόνο, ζήλειες, βλαστήμιες και ανηθικότητα, τότε φριχτοί δαίμονες τους
οδηγούν στον τόπο της αιώνιας θλίψης και οδύνης, που είναι η κόλαση.
-Πω, πω, πόσο φοβερό είναι, μπαμπά μου, να ζει κανείς μια
μέρα αιώνια μέσα στον πόνο και τη δυστυχία!
-Κι όμως, παιδί μου, πολλοί είναι οι άνθρωποι που, αντί να
έχουν βασιλιά της ψυχής τους τον καλό Θεός μας, έβαλαν για αρχηγό της ζωής τους
τον πονηρό δαίμονα. Έτσι, αντί να ζουν με αγάπη, εμπιστοσύνη και υπακοή,
σύμφωνα με τις εντολές του Θεού Πατέρα μας, αυτοί ζουν σύμφωνα με όσα τους λέει ο σατανάς. Με τον τρόπο όμως αυτό
αρνούνται για Πατέρα τους τον καλό Θεό μας και βάζουν στη θέση Του τον ίδιο τον
σατανά. Έτσι ο Κύριος μας, ο οποίος σέβεται απόλυτα την ελευθερία του κάθε
ανθρώπου, σαν δίκαιος που είναι, επιτρέπει στον δαίμονα να τους πάρει μετά τον
θάνατο τους μαζί του στο φριχτό τόπο της κόλασης. Ανάλογα, γιε μου, σε ποιανού αγκαλιά επιλέγουμε σ’ αυτή τη ζωή να
μπούμε, στην ίδια αγκαλιά μας αφήνει ο
δίκαιος Θεός μας να μείνουμε και μετά τον θάνατο μας.
-Είναι φριχτό κάποιοι άνθρωποι να επιλέγουν για πατέρα και
αρχηγό της ζωής τους τον πονηρό δαίμονα αντί τον γλυκύ Θεό μας! Πόσο θα ήθελα,
μπαμπά μου, να πω σε όλους τους ανθρώπους
να μείνουμε όλοι με απόλυτη αγάπη και εμπιστοσύνη μέσα στην αγκαλιά του
βασιλιά Θεού μας. Να ζούμε σύμφωνα με όσα μας δίδαξε ο γλυκύς μας Ιησούς στο
άγιο Ευαγγέλιο Του, για να μπορέσουμε μια μέρα να είμαστε όλοι μαζί
ευτυχισμένοι μέσα στο ουράνιο βασίλειο του Παραδείσου!
-Ας προσευχηθούμε, παιδί μου, στον Θεό Πατέρα μας να
σπλαχνιστεί όλα Του τα παιδιά και να γίνει μια μέρα η παιδική σου επιθυμία
πραγματικότητα! 
