7. Με αγαπά κι εμένα ο Θεός;

7. Με αγαπά κι εμένα ο Θεός;

Συζητούσε μια μέρα μια μάνα με τον μεγάλο της γιο, γύρω από τα διάφορα προβλήματα, που απασχολούν σήμερα όλα τα παιδιά που βρίσκονται στην εφηβεία τους.

Κάποια στιγμή ήρθε η συζήτηση γύρω από τον Θεό και ρώτησε η μάνα το γιο της, τι πιστεύουν τα παιδιά γι’ Αυτόν. 

-Κάποια παιδιά, μαμά, πιστεύουν απλά ότι υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που κυβερνά τον κόσμο. Άλλα, λένε πως δεν υπάρχει τίποτε, ούτε Θεός, ούτε και ψυχή. Πιστεύουν πως όλα είναι ύλη και σβήνουν με τον θάνατο, γι’ αυτό και δηλώνουν άθεοι. Άλλοι, πάλι, πιστεύουν πως υπάρχει Θεός αλλά δεν ασχολείται μαζί τους. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που πιστεύουν στην ύπαρξη Του και πηγαίνουν στην εκκλησία.
 -Εσύ, παιδί μου, τι πιστεύεις;

-Για να είμαι ειλικρινής μαμά, μερικές φορές πιστεύω και μερικές φορές έχω αμφιβολίες. Δεν σου κρύβω πως μερικές φορές δεν θέλω να σκέπτομαι πως υπάρχει Θεός.

-Τι είναι αυτό που σε κάνει να σκέφτεσαι έτσι παιδί μου;

-Είμαι, μαμά, σε μια ηλικία, που θα κάνω σαν παιδί κάποια λάθη, κάποιες αμαρτίες, που, όπως μας λένε στην εκκλησία, δεν θέλει ο Θεός να κάνουμε. Εγώ, όμως, είμαι αδύναμος και πολλές φορές δεν μπορώ να αντισταθώ στη δύναμη τους. Έτσι, όταν κάποτε το είπα σε κάποιον που ξέρει από θρησκευτικά πράγματα, με έκανε να αισθανθώ τόσο άσχημα και να απογοητευτώ.

-Τι σου είπε, δηλαδή, γιε μου;

-Μου είπε πως είμαι ένας πολύ αμαρτωλός άνθρωπος, γι’ αυτό και θα κολαστώ, αν δεν αλλάξω αμέσως ζωή. Μου είπε να προσέχω πολύ μη κάνω το Θεό να θυμώσει μαζί μου και με τιμωρήσει. Μετά απ’ αυτό, δεν θέλησα πλέον να ασχοληθώ με τον Θεό, γιατί δεν μπορούσα να νιώθω πως είμαι τόσο ελεεινός άνθρωπος. Κατά βάθος δεν έχω τίποτε με τον Θεό, αλλά δεν μπορώ να νιώθω συνέχεια πως ο Θεός με παρακολουθεί και ψάχνει να βρει κάτι, για να με καταδικάσει για τα ανθρώπινα μου λάθη και να με τιμωρήσει. Εσύ τι θα έκανες, μαμά, αν ένιωθες έτσι; Θα μπορούσες να σκέφτεσαι συνέχεια έναν Θεό, που είναι έτοιμος να σε τιμωρήσει, επειδή είσαι άνθρωπος και κάνεις λάθη; Αυτό νομίζω ότι είναι και η βασική αιτία που πολλά παιδιά δεν θέλουν να σκέφτονται τον Θεό.

-Λυπάμαι, γιε μου, που η ψυχή σου πληγώθηκε από τέτοιες σκέψεις και αμφιβολίες για τον καλό Θεό μας. Θα ήθελα, όμως, αν μου το επιτρέπεις, να σου πω αυτά που λένε για τον Θεό μας, όχι άνθρωποι τυχαίοι που απλά ασχολούνται με τον Θεό, αλλά άνθρωποι που τον γνώρισαν και τον αγάπησαν, όπως είναι οι άγιοι μας.

-Ποιος μπορεί, μαμά, να ζήσει σήμερα σαν τους αγίους και να ακολουθήσει τη σκληρή ζωή που έκαναν για να αγιάσουν;

-Είναι γεγονός, παιδί μου, πως όλοι μας κάνουμε το ίδιο λάθος για τους αγίους μας. Πιστεύουμε πως μόνο εξαιτίας της μεγάλης άσκησης που έκαναν αγίασαν. Αυτό είναι λάθος. Θα μπορούσα να πω μεγάλο και τραγικό λάθος.

-Τι άλλο, δηλαδή, θα μπορούσε να τους αγιάσει, που εγώ δεν μπόρεσα να το καταλάβω;

-Οι άγιοι μας, παιδί μου, δεν αγίασαν από την άσκηση που έκαναν, αλλά από τον θεϊκό έρωτα που έκαιγε στην καρδιά τους για τον ουράνιο μας Πατέρα και την απόλυτη εμπιστοσύνη που Του είχαν. Η άσκηση ήταν ένας τρόπος για να κρατούν ταπεινό το σώμα και της ψυχή τους. Μ’ αυτήν προσπαθούσαν να εξουδετερώσουν τις σαρκικές αδυναμίες που  τους μόλυναν και να ελευθερώσουν την ψυχή τους από τα δεσμά των παθών τους. Η άσκηση ήταν απλά το εργαλείο,  που χρησιμοποιούσε η θεϊκά ερωτευμένη καρδιά τους, για να πετάξουν στις ψηλές βουνοκορφές της αγιότητας. Η άσκηση ήταν δική τους επιλογή και όχι κάτι που ο Θεός τους ζητούσε, για να του αποδείξουν πως τον αγαπούν. Εγώ, π.χ. σαν μανούλα σου που είμαι, σου ζήτησα ποτέ να κάνεις κάποια μεγάλη θυσία για να μου αποδείξεις πως με αγαπάς;

-Όχι, ποτέ δεν μου ζήτησες κάτι τέτοιο. Το μόνο που μου ζητούσες,  για να είσαι ευτυχισμένη, ήταν να είμαι καλός και ευγενικός σε όλους τους ανθρώπους, ακόμα και στους κακούς και να μη κάνω κακό σε κανέναν άνθρωπο.

-Ήταν πολύ δύσκολο αυτό που σου ζήτησα;

-Όχι, απεναντίας, το βρίσκω πολύ σωστό, ωραίο και αληθινό. Γι’ αυτό και προσπαθώ πάντα να το εφαρμόζω στη ζωή μου, για να χαίρεσαι και συ σαν μάνα μου. 

-Όπως, λοιπόν, εγώ δεν σου ζήτησα τίποτε δύσκολο για να μου αποδείξεις ότι με αγαπάς, αλλά μου αρκούσε να με αγαπάς, να με σέβεσαι και να μη κάνεις τίποτα άσχημο που να με προσβάλει σαν μανούλα σου, έτσι και ο καλός Θεός μας δεν σου ζητά τίποτα δύσκολο και ακατόρθωτο. Το μόνο που σου ζητά, είναι να τον αναγνωρίζεις σαν Μάνα και Πατέρα της ψυχής σου και να το δείχνεις με την ευγένεια της ζωής σου. Να ζεις σ’ αυτή τη γη σαν γνήσιο παιδί Του. Σαν βασιλόπουλο Του, αφού Αυτός είναι ο Βασιλιάς όλου του κόσμου.

-Και όταν κάνω κάποια λάθη ή αμαρτίες, δεν θα φοβάμαι μήπως με τιμωρήσει;

-Του κάθε παιδιού, γιε μου, ο πατέρας και η μάνα δεν είναι δικαστές, έτοιμοι να δικάσουν και να καταδικάσουν το παιδί τους για τα ανθρώπινα λαθάκια που θα κάνει. Ο ρόλος τους είναι να είναι τρυφεροί και στοργικοί γονείς, που αγωνιούν για το παιδί τους και προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν κάθε παιδαγωγικό τρόπο για να το βοηθήσουν στον αγώνα του, να γίνει μια αξιόλογη και χρήσιμη για τον κόσμο προσωπικότητα. Έτσι δεν είναι;

-Συμφωνώ μαμά, σ’ αυτά που λες.  Θα μπορούσα με πολύ χαρά να δεχτώ ένα Θεό, που δεν θα είναι για μένα απλά ένας δικαστής και τιμωρός αλλά ένας πολυεύσπλαχνος Πατέρας και Θεός.

-Αυτή είναι, γιε μου, η πραγματική αλήθεια για τον ουράνιο μας Πατέρα. Είναι ένας πολυέλεος και πολυεύσπλαχνος γλυκός Πατέρας, γεμάτος στοργή, λατρεία, αγάπη και τρυφερότητα για όλους μας, που ζει με τη μοναδική χαρά να μας δει μια μέρα όλους στο ουράνιο Βασίλειο Του. Δεν μπορεί να αντέξει στη σκέψη πως κάποια από τα παιδιά Του, παρασυρμένα από την πονηριά και τη δολιότητα του σατανά, θα προτιμήσουν αντί της χαράς του Παραδείσου, την ανείπωτη θλίψη και δυστυχία της κόλασης. Γι’ αυτό και σαν πραγματική Μάνα χρησιμοποιεί μερικές φορές καθετί, προκειμένου να μας αφυπνίσει από τον πνευματικό λήθαργο στον οποίο με δόλο ο σατανάς μας έριξε. Μπορεί ακόμα και να μας μαλώσει ή να μας επιβάλει κάποια παιδαγωγική θλίψη, για κάποια επικίνδυνα λάθη που κάνουμε, ώστε να σταματήσουμε την καταστροφική κατηφόρα που πήραμε. Όλα αυτά, όμως, δεν σημαίνουν πως δεν μας αγαπά και το μόνο που θέλει είναι να μας τιμωρεί και να μας πληγώνει. Κάθε φορά που εγώ σαν μανούλα σου αναγκαζόμουν να σου επιβάλω κάποια μικρή τιμωρία το έκανα γιατί σε μισούσα ή γιατί από μεγάλη μητρική αγάπη σε σένα φοβόμουνα μην κάνεις ή πάθεις εσύ ο ίδιος κάποιο κακό; Ποιο ήταν το κίνητρο της μητρικής μου καρδιάς; Η αγάπη για σένα ή το μίσος;

-Ασφαλώς η μεγάλη μητρική σου αγάπη για μένα!

-Η δική μου αγάπη, γιε μου, είναι μια μικρή, πολύ μικρή εικόνα της δικής Του άπειρης αγάπης για σένα. Κάθε φορά που εγώ με κάθε τρόπο θα δείχνω τη μεγάλη μητρική αγάπη και λατρεία που σου έχω, θα είναι μια αφορμή για σένα να θυμηθείς πόσο άπειρα σε αγαπά και σε λατρεύει ο ουράνιος μας Πατέρας. Η δική μου αγάπη για σένα, γλυκό μου αγόρι, είναι, όπως και κάθε μάνας για το μωρό της, μοναδική. Είναι κάτι παραπάνω και από αυτό που αποκαλούν οι άνθρωποι έρωτας. Ένας έρωτας αγνός, θεϊκός, ουράνιος, που σε κάνει σαν μανούλα να αγαπάς τόσο πολύ το μωρό σου, ώστε και την ίδια σου τη ζωή ακόμα να θυσιάζεις αν χρειαστεί! Και ο καλός Θεός μας δεν είναι απλά μόνο στοργικός Πατέρας, αλλά και γλυκιά Μάνα έτοιμη να θυσιαστεί για τη ζωή του παιδιού της. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να καταλάβεις και την υπέρτατη θυσία που έκανε για μας ο γλυκύς μας Ιησούς, ώστε να θυσιαστεί ο Ίδιος πάνω στο σταυρό, για να μπορέσει να μας λυτρώσει από τα φοβερά δεσμά του σατανά! Αυτόν λοιπόν τον Θεό, παιδί μου, φοβάσαι; Αυτόν τον γλυκύ Πατέρα και Μάνα κρατάς μακριά από τη ζωή σου;

-Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, μαμά, γι’ αυτό και τώρα νιώθω μια λύπη για τις αμφιβολίες και τις διάφορες ανόητες σκέψεις που είχα για τον καλό Θεό μας. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα μπορούσε να με αγαπά και μένα, όπως με αγαπάς εσύ σαν μάνα μου. Τώρα, όμως, θα ήθελα να μου πεις, πως θα μπορέσω να διορθώσω όλα αυτά τα λάθη μου αλλά και τι θα μπορούσα από τώρα και στο εξής να του προσφέρω;

-Γιε μου, το μόνο που σου ζητά πρώτα απ’ όλα είναι να πιστέψεις πως Αυτός είναι ο ουράνιος σου Πατέρας και Μάνα της ψυχής σου και να τον φωνάζεις από τώρα και στο εξής με την πιο γλυκιά λέξη του κόσμου: «γλυκέ μου Πατέρα». Μετά, να του δείχνεις με την ευγένεια των τρόπων σου και της όλης ζωής σου, ότι είσαι ο γιος Του και το βασιλόπουλο Του. Και αν κάνεις κάποιο λάθος, σαν άνθρωπος που είσαι, να μην απογοητεύεσαι και να μη φεύγεις από φόβο ή ντροπή μακριά Του, αλλά με εμπιστοσύνη και αγάπη να μπαίνεις στην αγκαλιά Του, για να Του ζητάς ταπεινά και χωρίς δικαιολογίες συγνώμη για το λάθος σου. Τότε θα του δώσεις την ευκαιρία, όχι μόνο να σε συγχωρέσει, αλλά και να σε στολίσει με τα λαμπρά ρούχα της αγιότητας.

-Τι είναι, δηλαδή, μαμά η αγιότητα;

-Αγιότητα είναι, παιδί μου, ο μεγάλος μυστικός θεϊκός έρωτας που έχει κάποιος μέσα στο νου, στην καρδιά και στη ψυχή του για τον ουράνιο του Πατέρα και Θεό. Αυτόν τον έρωτα όταν δει ο Θεός, πλημμυρίζει την ψυχή του παιδιού Του με κάθε χάρισμα του αγίου Πνεύματος. Οι άγιοι μας δεν ήταν, λοιπόν, τίποτε άλλο παρά απλές και ταπεινές ψυχούλες, που με θεϊκό έρωτα στην καρδιά τους είχαν αφήσει όλη τους την ύπαρξη με απόλυτη αγάπη, εμπιστοσύνη και υπακοή στα θεϊκά χέρια του λατρεμένου τους Βασιλιά Θεού! Μακάρι και συ, αγαπημένο μου παιδί, να τους μοιάσεις και να σε καμαρώνω σαν δικό Του επίγειο άγγελο!

-Από σήμερα, μαμά, σου υπόσχομαι, πως θα αγωνιστώ με όλη μου την καρδιά να αγαπώ και να εμπιστεύομαι τον  ουράνιο μας Πατέρα και Θεό, όπως εσένα!