09. ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ!

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ

Το χρέος  κάθε γονιού είναι πάντα να συμβουλεύει το παιδί του. Αλλά ταυτόχρονα και να το προειδοποιεί. Συμβουλή είναι κάτι που βοηθά το παιδί να αναπτυχθεί, να προβιβαστεί, να κάνει ένα βήμα πιο πέρα, να γίνει μια μέρα ένας αξιόλογος άνθρωπος. Η συμβουλή αυτό το νόημα έχει.

Όμως δίπλα ακριβώς από τις συμβουλές βρίσκονται και οι προειδοποιήσεις. «Παιδί μου, μην το κάνεις αυτό, γιατί θα σου βγει σε κακό. Μην το κάνεις εκείνο, γιατί θα σου στερήσει τη χαρά, θα σου στερήσει την ευτυχία, θα σου στερήσει το μέλλον». Μέσα λοιπόν στην αγάπη του γονιού είναι και η προειδοποίηση. Μέσα λοιπόν στην αγάπη του Θεού είναι και η προειδοποίηση.  Να το μάθετε, να το ξέρετε όλοι, ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.

Μπήκατε στα χρόνια της Αποκάλυψης
και απελευθερώθηκε η δύναμη του σατανά.

Μπήκατε στα χρόνια της Αποκάλυψης και αυτό θα το βροντοφωνάζω μέσα από τα δικά Μου τα παιδιά, που είναι διασπαρμένα μέσα σ’ όλο τον κόσμο. Σ’ αυτά τα παιδιά που Μου έδωσαν την καρδιά τους, που Με ερωτεύτηκαν, που Με αγάπησαν, που Μ’ αγαπούν και που μέσα από το στόμα τους θα μιλώ και θα λέω σε όλους εσάς το δικό Μου θέλημα.

           Σας λέω λοιπόν, ότι τώρα μπήκαμε στα χρόνια της Αποκάλυψης. Απελευθερώθηκε η δύναμη του σατανά. Εγώ το επέτρεψα να γίνει. Γιατί έκανα την δική Μου καρδιά πέτρα, γιατί πρέπει να συμβούν αυτά. Σας χάρισα τα πάντα, αλλά εσείς δεν εκτιμήσατε τα δώρα Μου και φύγατε μακριά Μου. Με πληγώσατε και Με πληγώνετε και συνεχίζεται να πληγώνετε τον Γιό Μου, αλλά κι Εμένα να Με αρνείστε και να μην Με υπολογίζετε. 

Και τώρα σας κάνω άλλη μία προειδοποίηση: Μείνετε στην καρδιά Μου, γιατί τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Ήδη τα βλέπετε. Τρία πράγματα άφησα να γίνουν έντονα. Άφησα τον καβαλάρη του ολέθρου να πάρει τα δρεπάνια της πείνας, της αρρώστιας και του θανάτου και να γίνει αυτό που πρέπει. Να σας δώσω άλλη μια ευκαιρία μπας και συνέλθετε. Γιατί; Για σας ο χρόνος μετράει μονάχα εδώ, λίγα χρόνια στη γη. Πώς να περάσετε όμορφα. Για Μένα όμως μετράει η αιωνιότητα. Για φανταστείτε έναν Πατέρα να βλέπει το παιδί Του αιώνια να κολάζεται, αιώνια να τιμωρείται, αιώνια να υποφέρει. Θα το άντεχε;

Τα λόγια του Θεού, είναι λόγια ζωής.

Πολλές φορές θέλετε να κάνετε μια καινούργια αρχή. Αλλά Εγώ σας λέω ΤΩΡΑ, ΤΩΡΑ να αλλάξετε, γιατί σ’ αυτά που θα έρθουν, εσείς θα πικραθείτε.  Μίλησα και μιλώ πάντα για όλα τα παιδιά Μου, γιατί όλους σας θέλω στην αγκαλιά Μου, λέει ο Θεός, αλλά εσείς φεύγετε έξω από την αγκαλιά Μου. Σας δείχνω που είναι η ευτυχία, αλλά εσείς ακολουθείτε την δυστυχία. Σας λέω τι πρέπει να κάνετε για να είστε κοντά Μου, κι εσείς αγωνίζεστε να κάνετε ότι είναι αντίθετο για να βρεθείτε μακριά Μου.

Συνέχεια ο σατανάς Μου λέει: «Ποιόν αγαπούν, Εσένα ή εμένα; Ποιον ομολογούν κάθε μέρα, Εσένα ή εμένα; Μια απλή απόδειξη, λέει ο σατανάς, για να σε πείσω ότι δεν έχεις κερδίσει τίποτα».

Συνέχεια αγωνίζεται ο σατανάς να πείσει τον Θεό να μας διώξει, να μας βγάλει μακριά Του, γιατί πλέον εμείς δεν είμαστε κοντά Του.

Όταν ο Θεός μιλάει όλα σωπαίνουν, γιατί τα λόγια που λέει είναι λόγια ζωής. Αλλοίμονο σε κάποιον αν χάσει τα λόγια της ζωής! Τα λόγια της ζωής είναι σαν το νερό το πολύτιμο, που αν δεν το πιείς, ξέρεις τι θα πάθεις; Έχετε δοκιμάσει να μην πιείτε τρεις μέρες νερό; Κάντε μία δοκιμή και θα δείτε. Έτσι είναι και τα λόγια της ζωής, τα λόγια του Θεού. Όποιος δεν τα πίνει και δεν τα βάζει μέσα του, αυτός θα υποφέρει. Τώρα ο Θεός ανοίγει ξανά τους λόγους της Γραφής. Ανοίγει ξανά τους λόγος της αγάπης Του από τον ουρανό, για να πει σε όλα Του τα παιδιά να μετανιώσουν.

Η παραβολή του Ασώτου, δηλώνει την σημερινή μας κατάσταση.

Σήμερα τι Κυριακή είναι; Του Ασώτου. Δέστε τι γίνεται. Σήμερα η Εκκλησία γιορτάζει ένα γεγονός, που δείχνει την ευσπλαχνία του Θεού, αλλά και τη βλακεία ενός ανθρώπου. Το ότι φεύγει από τον πατέρα του μακριά, παίρνει πολλά χρήματα μαζί του, τα δαπανάει, γίνεται τόσο φτωχός, που στο τέλος ζει την απόλυτη φτώχεια μέσα στον απόλυτο λιμό. Να φανταστείτε ένα παλικάρι δεν είχε να φάει και έτρωγε την τροφή των χοίρων, ξηροκέρατα και τον έδιωξε από εκεί ο βοσκός, επειδή έτρωγε τη τροφή των χοίρων. Προτίμησε εκείνος ο ανόητος να ζήσουν οι χοίροι του και να πεθάνει ο άνθρωπος.

Τέτοια μέρα υπογράφεται η καταδίκη της Ελλάδος. Μιας άσωτης χώρας, που ενώ δοξάστηκε ο Θεός σ’ αυτήν τη χώρα, αυτή συνέχεια Τον βρίζει και Τον πολεμάει. Ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά, ότι σ’ αυτόν τον χώρο τον άγιο, που γίνονται τόσες Λειτουργίες, τόσες προσευχές, τι απείθεια υπάρχει εναντίον του Θεού, τι απιστία, τι ολιγοπιστία και τι πόλεμος.

Να ξέρετε ότι όλα είναι συμβολικά. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Την προηγούμενη Κυριακή μας ταπείνωσαν. Ήταν του «Τελώνου και του Φαρισαίου». Το παίζαμε μάγκες και ταπεινωθήκαμε. Σήμερα ακούσατε το διάγγελμα του κ. Παπαδήμου: «Αν δεν υπογράψουμε… τότε έρχεται η απόλυτη φτώχεια. Εάν δεν ψηφίσετε δεν θα έχετε ούτε φάρμακα, ούτε καύσιμα. Δεν θα υπάρχουν σχολεία. Δεν θα υπάρχουν νοσοκομεία. Δεν θα υπάρχουν μισθοί. Δεν θα υπάρχουν συντάξεις». Δηλαδή, τι;

Σε τι θα διαφέρουμε από αυτό το νεαρό παλικάρι, που πήρε τα χρήματα του πατέρα του, πήγε σε ξένη χώρα και τα έφαγε. Κι εμείς πήραμε δισεκατομμύρια. Τα χρήματα που πήρε σε μια δεκαετία η Ελλάδα ποτέ δεν τα είχε ονειρευτεί. Και αντί να τα αξιοποιήσουμε σωστά, αντί να δοξάσουμε τον Θεό στοργικά, αντί να Τον ευχαριστήσουμε, εμείς τι κάναμε; Και τα φάγαμε «όλοι μαζί», όπως λέει ένας υπουργός και βγαίνουμε και από πάνω. Και τώρα, τι γίνεται; Φτώχεια. Δεν θα έχετε νερό. Δεν θα έχετε ρεύμα. Δεν θα έχετε πετρέλαιο. Δεν θα έχετε σχολεία. Δεν θα έχετε νοσοκομεία. Δεν θα έχετε τίποτα. Λιμός!

Όμως, τι έκανε το παλικάρι σαν τα είδε μπαστούνια; «Αχ, τι έπαθα. Θα μετανιώσω και θα πάω στον πατέρα μου», είπε. Τουλάχιστον εμείς το λέμε αυτό; Αν εμείς μετανιώσουμε, έστω και τώρα, πάλι θα αλλάξουν τα πράγματα. Μόνο που είναι πολύ δύσκολη η μετάνοια, γιατί το μυαλό μας δεν είναι εκεί. Είναι εκεί κάτω.  Όταν άλλαξε ζωή και μετάνιωσε ο άσωτος, επέστρεψε στον πατέρα του. Κι εκείνος τον περίμενε.

Θα υπογραφεί τώρα το μνημόνιο. Θα περάσουν λίγες μήνες, για να μας δώσει ο Θεός να καταλάβουμε ότι μας παραχωρεί και άλλο χρόνο, μπας και μετανιώσουμε. Κι άλλο χρόνο, μπας και αλλάξουμε. Θα περάσουμε δύσκολα, αλλά μας δίνει άλλο ένα μικρό περιθώριο. Πολύ λίγο περιθώριο. Όμως σκεφτείτε, ότι μετά από αυτό το περιθώριο που δεν θα αλλάξουμε εύκολα, που φοβάμαι ότι δεν  θα αλλάξουμε καθόλου, τότε θα έρθει η απόλυτη θλίψη. Αυτή που προφητεύτηκε.

Δεν θέλω να αναφερθώ σ’ αυτά τα πράγματα, στον όλεθρο που έρχεται, στον όλεθρο που ξεκίνησε. Σας το είπα δεκάδες φορές, ότι ο καβαλάρης του ολέθρου ανέβηκε στο άλογό του και έχει τρία δρεπάνια, της πείνας, της αρρώστιας και του θανάτου. Θα κάνει τον γύρo. Θα αναστατώσει τον κόσμο. Θα πάει να πάρει ξανά τον καλύτερό του φίλο, που είναι ο καβαλάρης του πολέμου και θα γυρίσει ξανά άλλη μία βόλτα όλο τον κόσμο. Θα είναι γρήγορο το πέρασμα αυτού του καβαλάρη.

Αλλά θα είναι μεγάλη η δύναμή του και το θανατικό που θα φέρει. Γιατί μετά έρχεται μια τέτοια καταστροφή, που ο Θεός να μας φυλάξει. Αυτά θα γίνουν. Σας το είπα πολλές φορές, γιατί το λέει ο ουρανός. Δεν το λέω εγώ, ούτε κανένας άλλος. Τα λέει ο ουρανός. Μετανιώστε γιατί έρχεται ο όλεθρος, η καταστροφή και η ερήμωση. Αυτό θα γίνει.  

Ο Θεός ζητάει να αναλογιστούμε 

ποιον ομολογούμε με τη ζωή μας!

Όμως τώρα, λέει Θεός, θα μιλήσω στα δικά Μου τα παιδιά. Γιατί μιλώ σε όλους και τους φωνάζω όλους, επειδή είστε δικές Μου εικόνες, όμως άλλοι Με διώχνετε, Με προσβάλλετε, άλλοι Με ατιμάζετε, άλλοι Με βλασφημάτε και άλλοι Με αγνοείτε επιδεικτικά. Και ομολογείτε ακόμα πιο επιδεικτικά ότι Εγώ δεν υπάρχω. Όμως υπάρχω.

Ο σατανάς συνέχεια αυτό Μου λέει:

«Ποιόν ομολογούν οι άνθρωποι, οι δικές Σου εικόνες, ζητιάνε Θεέ; Ποιόν ομολογούνε;

Εάν τους πω κάτι, αυτό θα το κάνουν. Εάν τους πω, ελάτε να δούμε κάτι άσχημο, θα το δούνε. Ποιον ομολογούνε με το να δουν κάτι άσχημο στις τηλεοράσεις, Εσένα ή εμένα;

Όταν τους βάλω στο μυαλό κάτι άσχημο, αυτοί τι θα κάνουνε; Αυτό που θα τους πω δεν θα κάνουνε; Ποιον ομολογούνε τότε, εμένα ή Εσένα;

Όταν θα τους πω, πέστε κάτι άσχημο, ανακατώστε την κατάσταση, έχουν την δύναμη να αντισταθούνε; Ποιον ομολογούνε Θεέ, Εσένα ή εμένα ομολογούνε;

Και κάτι περισσότερο. Άστα όλα αυτά. Μέσα σ’ όλο αυτό το δημιούργημα που έκανες, που είναι τόσο ωραίο, ποιον ομολογούνε;

Πες μου, πόσες φορές οι άνθρωποι βγαίνουν έξω και Σου λένε: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, για τον αέρα που τους δίνεις». Αφού και τον αέρα τον μολύνουν με τις βλαστήμιες τους. Πόσες φορές βλέπουν τα λουλούδια και Σ’ ευχαριστούν; Αφού με ασύστολο τρόπο καταστρέφουν την ίδια Σου την δημιουργία.  Όταν βγαίνουν έξω για να πιούν νερό από τη πηγή, πόσες φορές Σου είπαν ευχαριστώ για το νεράκι;

Πάντα εμένα ομολογούνε, γιατί και αυτό το χρησιμοποιούν για να κάνουν το δικό μου θέλημα. Πόσες φορές τους δίνεις τη τροφή και αντί να Σ΄ ευχαριστήσουνε, την πετάνε και την ποδοπατούνε και την τρώνε αυτοί που πονούνε και αφήνουν τους υπόλοιπους να μην πεινάσουν. Ποιόν ομολογούνε, Εσένα ή εμένα;

Πότε τους είδες, Θεέ, αυτούς που λένε ότι είναι δικοί Σου, ότι Σ’ αγαπούν, ότι Σε λατρεύουν, ότι Εσένα σκέφτονται; Πότε τους είδες; Ακόμα και την ώρα του φαγητού να κάνουν τον σταυρό τους τότε και να πουν Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου; Το κάνουνε; Πόσες φορές το λένε αυτό; Πόσες φορές Σ’ ευχαριστούνε, που πέρασαν την ημέρα τους ήσυχα για να κοιμηθούν; Αφού και αν το βράδυ κοιμηθούν, πάλι εμένα σκέφτονται, γιατί κακά στο μυαλό τους βάζω και κακά και πονηρά κάνουνε.

Πόσες φορές τους είδες όλους αυτούς που θα σηκωθούν το πρωί, να σου πουν «Σ’ ευχαριστώ που ξύπνησα, Θεέ μου;» Όμως από την ώρα που θα ξυπνήσουν, πάλι εγώ τους βάζω το ένα να κάνουν, το άλλο να κάνουν, το παρ’ άλλο να κάνουν. Και δες τι κάνουνε. Τι σχέση έχει μ’ Εσένα; Αφού εμένα σκέπτονται, είτε πονηρά, είτε διαβολικά, είτε σατανικά, είτε κακά ο ένας εναντίον του άλλου.

Πότε λοιπόν Σε ομολογούν αυτοί οι άνθρωποι και τους λες ότι είναι δικοί Σου;  Πέστε μου, πότε.

Ποιος είναι λοιπόν ο κυρίαρχος σε όλες αυτές που Εσύ λες ότι είναι δικές Σου εικόνες;

Ποια ώρα και ποια στιγμή της ημέρας Σε λατρεύουν με την καρδιά τους, για να μπορείς να πεις και Συ ότι αυτά είναι τα παιδιά Σου;

Ό,τι ώρα θες μπες στο μυαλό τους, στην καρδιά τους και στο στόμα τους και θα δεις ότι για μένα μιλούνε, εμένα σκέπτονται και εμένα αγαπούνε.

Ότι άσχημο τους σερβίρω, αυτό το δέχονται με τέτοια ευφροσύνη, που ποτέ δεν δέχονται να κάνουν ούτε καν λίγη προσευχή πέντε λεπτών για Σένα. Άσε που και αυτό στο αφήνω μόνο και μόνο για να χαίρεσαι λιγάκι σαν Ζητιάνος που είσαι».

Ψέματα είναι όλα αυτά; Σκεφτείτε λοιπόν, ποιον υπηρετούμε κάθε μέρα. Σκεφτείτε κάθε μέρα ποιον λατρεύουμε. Με τι ασχολούμαστε κάθε μέρα και ποιον ομολογούμε. 

 Πεθύμησε ο Θεός να δει ανθρώπους να σηκώνουν τα μάτια τους στον ουρανό και να Του λένε: «Θεέ μου, Εσένα η καρδιά μου αγαπά».

Πεθύμησε ο Θεός να δει ανθρώπους να φεύγει ο νους τους στον ουρανό και να Του πει: «Θεέ μου, μόνο Εσένα σκέπτομαι, γιατί μόνο Εσένα η καρδιά μου λατρεύει και αγαπά.»

Πεθύμησε ο Θεός να δει ανθρώπους, που το στόμα τους να βγάζει μέλι, ύμνους δοξολογίας και λόγια σ’ αγαπώ στον ουρανό, γιατί είναι τόσο λίγοι.

Τώρα θα μιλάει στα δικά Του τα παιδιά, γιατί ξέρει ότι όλοι εσείς θα Τον ακούεται. Όσοι θα Τον ακούεται, είσαστε δικά Του παιδιά που πλανηθήκατε. Το ξέρει καλά αυτό ο Θεός. Ξέρει ότι ο σατανάς συνέχεια σας κάνει και μας κάνει να υποφέρουμε.

Πληγώνει το σώμα μας με τα σαρκικά λάθη.

Πληγώνει το μυαλό μας με σατανικές σκέψεις.

Πληγώνει την καρδιά μας με ασύστολα πάθη και με ανόητες αγάπες.

Και μας κάνει έτσι που να μην έχουμε κουράγιο να σηκωθούμε. Ό,τι κάνουμε πάντα έχει σχέση με τον σατανά. Αλλά ξέρει ο Θεός ότι εκείνος μας παραπειράζει. Όμως τώρα θα αφήσει να ξεχυθεί σ’ όλους τους ανθρώπους όλο το μεγαλείο της δικής Του αγάπης. Μιας αγάπης που δεν έχετε φανταστεί ποτέ.

Γιατί ο σατανάς ξεκινάει μεγάλο πόλεμο με τους δικούς του σ’ όλο τον κόσμο.  Του δόθηκε εξουσία να πειράξει τώρα και ανθρώπους. Να πειράζει και ζώα. Να πειράζει και κτήματα. Να πειράζει και σπίτια. Γιατί; Γιατί μόνοι μας και εν αγνοία μας και με τη βλακεία μας, ενώ πολλές φορές έχουμε μία εικόνα και τη θυμιάζουμε (όσοι τα έχουν ακόμα…) 

Το εικονοστάσι, ο θρόνος του Θεού
και η τηλεόραση, ο θρόνος του σατανά στο σπίτι μας.

Γι’ αυτό θα σας έλεγα, να πάρετε όλοι μία εικόνα του Χριστού, μία εικόνα της Παναγίας και ένα καντηλάκι. Να ανάβετε το καντηλάκι σας ΤΩΡΑ. Είναι ομολογία ΤΩΡΑ. ΤΩΡΑ πλέον μην το ξεχνάτε. Γιατί αυτά θα είναι ομολογία. Όπου θα υπάρχει το φως του καντηλιού κάτω από την εικόνα, ο σατανάς θα φοβάται. Γιατί; Γιατί την ώρα που εμείς θα θυμιάζουμε και θα Τον ομολογούμε, εκείνος θα τρομάζει, γιατί ήδη κατέκτησε με ομολογία το σπίτι μας με την τηλεόραση.

Κατάφερε μέσα από την τηλεόραση να μολύνει όλους τους ανθρώπους. Να μολύνει ακόμα και τους χώρους των σπιτιών σας. Γιατί όπου ακούγονται βλάστημα λόγια, όπου ακούγονται σατανικά πράγματα, όπου ακούγεται και βλέπεται πράξεις μοιχείας, φόνου, δολοφονιών, πορνείας, ανακατωσούρας, εκεί ποιος είναι που διαφεντεύει; Ο σατανάς! Όλα αυτά δεν γίνονται μέσα από την τηλεόραση; Όλοι σας ακουμπισμένοι στην πολυθρόνα σας, δεν κάθεστε και τα βλέπετε και τα γεύεστε;

Θα μου πείτε «μα εγώ δεν τα κάνω αυτά». Και ποιος σας είπε ότι δεν πονηρεύεστε πλέον; Ποιος σας είπε ότι δεν τα βάζετε μέσα στην καρδιά σας; Ποιος σας είπε ότι δεν σας μιλάει ο σατανάς; Είναι μια διδασκαλία! Θα μου πεις «αν θέλω την απορρίπτω». Ποιος την έχει απορρίψει σήμερα αυτή την διδασκαλία, όταν σήμερα ξέρουμε όλοι, ότι όλα τα σπίτια είναι ανακατεμένα και δεν υπάρχει πλέον σεβασμός ούτε στον Θεό;

Όταν ένα έργο, ένα σήριαλ διαρκεί 2 ώρες, και δεν θα δεις μόνο το ένα, θα δεις και το δεύτερο και έτσι υπερβαίνεις τις 3 και 4 ώρες, ρώτησες ποτέ, αν άφησες στην Παναγία, αν άφησες στον Γιό της πέντε λεπτά για να προσευχηθείς; Εγώ σε ρωτώ, άφησες; Πάρε ένα χαρτί και γράψε πόσες ώρες μιλάς με τον Θεό. Αυτή η διαολιά κατέκτησε τα σπίτια. Μόλυνε όλα τα σπίτια και τα έκανε τώρα να έχουν μία πόρτα ανοικτή, για να μπαίνει και να βγαίνει όποτε θέλει.

Γι’ αυτό, πολλές φορές, θέλει ο Θεός να σας το πει: «Αν θέλετε να Με δοξάζετε, βγάλτε την από το σπίτι, αν δεν μπορείτε να την ελέγξετε. Ή τουλάχιστον αφήστε την εκεί να παίξει μόνο τον ρόλο τον χρήσιμο (όσο μπορεί να τον παίξει) μέσα από μία ενημέρωση και κάθε τι άλλο καλό, που υπάρχουν και αυτά.

Όμως, πως Εγώ θα έρθω να ευλογήσω ένα σπίτι, όταν στέλλω τους Αγγέλους Μου να φυλάνε το σπίτι σας απ’ έξω, και από μέσα μπαίνει ο σατανάς από το υπόγειο και ανεβαίνει πάνω στην τηλεόραση και σας μιλάει; Πέστε μου, ποιος φυλάει τελικά το σπίτι; Οι Άγγελοί Μου γύρω-γύρω ή ο σατανάς που βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του σπιτιού, στο πιο ωραίο μέρος του σπιτιού σας και σας μιλάει;

Πόσο ανόητο είναι να φιλάς ένα σπίτι γύρω-γύρω με φρουρούς, όταν ξέρεις ότι από κάτω ανεβαίνει ανενόχλητος μέσα από την καλύτερη δίοδο της τηλεόρασης και σου μιλάει και σου λέει: «Αυτό να κάνεις. Εκείνο να κάνεις. Έτσι να ζήσεις. Αυτή την ευτυχία να χαρείς. Αυτή την ηδονή εγώ σου χαρίζω». Εσύ τι θα κάνεις;

Τώρα λοιπόν δεν θα μιλάω πλέον σ’ όλο τον κόσμο, που όλους τους καλώ στην αγκαλιά Μου. Σας καλώ στην αγκαλιά Μου, για να ακούσω τα λόγια της αγάπης σας και μετά να σας κρύψω στην καρδιά Μου. Μα τόσο ελάχιστοι είναι αυτοί, που Μου λένε γλυκά λόγια. 

Τόσο ελάχιστοι είναι αυτοί, που Με ομολογούν 

και Μου λένε σε κάθε στιγμή:

Σ’ ευχαριστώ, Θεέ Μου, για τον αέρα που αναπνέω.

Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, για τον σύντροφο που μου έχεις.

Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, για τα παιδιά που έχω.

Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, για την δουλειά που έχω.

Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, για το ψωμί που τρώω. Για το νερό που πίνω. Για την ευωδία των λουλουδιών. Για τον αέρα που αναπνέω. Για την θάλασσα που βλέπω. Για τα άστρα που μου φωτίζουν το βράδυ τα βήματά μου.

Ποιος Μου τα λέει όλα αυτά; Να ξέρετε την ώρα που Μου τα λέτε, Με ομολογείτε. Την ώρα που Μου τα λέτε, Εγώ χαίρομαι και ευφραίνομαι. 

Ο όλεθρος έρχεται και θα τον ζήσει όλος ο κόσμος.

Γι’ αυτό, θέλω τώρα να καλέσω όλα Μου τα παιδιά, όλα εκείνα τα παιδιά που θα Με αγαπήσουνε, όλα εκείνα που θα Με ερωτευτούνε, όλα εκείνα που ζουν πλανεμένα, αλλά όμως η καρδιά τους χτυπάει για Μένα.

Τώρα θα τα φωνάξω όλα και θα τους πω: «Ελάτε κοντά Μου. Κρατείστε Με από το χέρι και ελάτε να σας οδηγήσω Εγώ στους δρόμους της χαράς και της ευτυχίας. Μην φοβηθείτε, παιδιά Μου, αυτό που θα δείτε και θα βλέπουν τα μάτια σας, γιατί τώρα αυτό πρέπει να γίνει.

Ο όλεθρος έρχεται και θα τον ζήσει όλος ο κόσμος. Όλος ο κόσμος θα τον ζήσει. Δεν θα υπάρχει άνθρωπος που δεν θα πονέσει. Αλλά όλοι εσείς που θα είστε τα δικά Μου παιδιά, Εγώ θα σας σκεπάσω. Εγώ θα σας προστατέψω. Εγώ θα σας βοηθήσω και η πίκρα να γίνει στο ελάχιστο και η φροντίδα Μου να είναι τόσο μεγάλη, που να μην νιώσετε αυτό που θα νιώθουν όλοι που θα είναι μακριά.

ΤΩΡΑ σας φωνάζω όλους, ελάτε στην καρδιά Μου.

ΤΩΡΑ έρχεται η ώρα να αποκαλύψω αυτό που θέλω στα δικά Μου τα παιδιά.

Όχι σε όλους εκείνους που απλώς Με σκέφτονται και μετά Με βλαστημούν. Αυτοί που Με σκέφτονται και που κοροϊδευτικά προσεύχονται και η προσευχή τους δεν ανεβαίνει ούτε καν στην ταράτσα. Τόση είναι η αγάπη τους για Μένα. Αν η προσευχή τους ανέβει μέχρι την ταράτσα πάλι τυχερός θα Είμαι, γιατί η καρδιά τους είναι κολλημένη εδώ στη γη. 

«Τα παιδιά της καρδιάς Μου,
θέλω να Μου λέτε αυτή την προσευχή»!

Εγώ για να δεχτώ μία προσευχή, θέλω την καρδιά να ανεβεί στον ουρανό. Κι εκεί να μιλήσω με τον γιό Μου, γιατί θέλω να τον βάλω στην καρδιά Μου. Και μέσα στην καρδιά Μου να του πω: «Έλα, γιέ Μου, να σου πω τι θέλω». Και αυτό που θέλω από σας είναι πλέον είναι μία προσευχητική ομολογία και να Μου την λέτε κάθε μέρα. Κάθε μέρα να Με σκέφτεστε. Κάθε μέρα τα λόγια αυτά της προσευχής να αντηχούν στον αέρα και να φοβίζουν τον δαίμονα, να τρομάζουν τον σατανά. Θέλω να Μου λέτε μια προσευχή γλυκιά:

"Θεέ της καρδιάς Μου και της άπειρης αγάπης

Ουράνιε Πατέρα Μου,

κάνε την καρδιά μου να γίνει ένα με την Ευσπλαχνική δική Σου,

για να Σ’ αγαπώ και να Σε λατρεύω

και να σπλαχνίζομαι τον κόσμο όλο.

Πλημμύρισέ με με τον θεϊκό Σου έρωτα και αξίωσέ με

να Σου ανταποδώσω στο έπακρο τον έρωτα αυτό.

Εσένα αναγνωρίζω σαν μοναδικό Βασιλιά της καρδιά μου

και αφιερώνω την ψυχή μου στον μονογενή Σου Υιό Ιησού,

δικό μας λατρεμένο Βρέφος και πληγωμένο Βασιλιά.

Δέξου με στην πατρική αγκαλιά Σου

 και κρύψε με βαθιά μέσα στην μητρική καρδιά Σου.

Στείλε αγγέλους να φρουρούν το σώμα, την ψυχή και την καρδιά μου

και να με διδάσκουν μυστικά την απόλυτη λατρεία,

Εμπιστοσύνη και υπακοή στο άγιο θέλημά Σου,

για να μην Σε πληγώσω ποτέ ξανά.

Παρακλητικά ικετεύω την λατρεμένη Σου κόρη

και Βασίλισσα ουρανού και γης,

την αγία Μητέρα μας Μαριάμ, να με σκεπάζει στοργικά

και να με μαθαίνει πώς να Σε λατρεύω απέραντα παιδικά.

Σε πιστεύω, Σε λατρεύω και Σ’ αγαπώ,

το ταπεινό σου σπλάχνο που αγωνίζεται στη γη,

και με λαχτάρα προσμένει

να βρεθεί στην αγκαλιά Σου παντοτινά".

Είναι μια προσευχή που Εκείνος είπε να γραφτεί, να την μάθετε και να την έχετε στα σπίτια σας. Τώρα να την ερμηνεύσω:

«Θεέ της καρδιάς Μου». Θέλω Εγώ να είμαι η καρδιά σας κι εσείς να βρίσκεστε στην καρδιά Μου, γιατί εσείς είσαστε τα παιδιά Μου κι Εγώ ο Πατέρας σας. Να νιώθετε ότι η αγάπη Μου για σας δεν έχει τελειωμό. Αν μπορούσα να βρω μια λέξη που να σας την λέω κάθε μέρα συνέχεια, θα έλεγα μόνο μια λέξη: «Σας λατρεύω. Σας λατρεύω. Σας λατρεύω». Αυτή είναι η αγάπη Μου για σας, μια απέραντη αγάπη στα δικά Μου τα παιδιά. Αλλά «Είμαι ο ουράνιος Πατέρας σας».

Θέλω να Μου ζητάτε κάθε μέρα: «Κάνε την καρδιά μου να γίνει ένα με την Ευσπλαχνική δική Σου». Θέλω η καρδιά σας να γίνει ένα με τη δική Μου. Γιατί η δική σας η καρδιά είναι ανήλεη ακόμα, είναι άσπλαχνη ακόμα. Δεν ξέρετε να αγαπάτε. Δεν ξέρετε να σπλαχνίζετε. Δεν ξέρετε να νοιάζεστε για τον άλλο. Αλλά αυτό, πως θα το κάνετε, αν δεν γίνετε ένα με Μένα, που Είμαι η απόλυτη ευσπλαχνία, που Είμαι η απόλυτη αγάπη, που Είμαι η απόλυτη ελεημοσύνη; Πως θα το κάνετε;

Γ’ αυτό πρέπει να παρακαλάτε κάθε μέρα να σας βάλω στην δική σας την καρδιά, την δική Μου την καρδιά. Να μεταγγίσω από το δικό Μου αίμα σε σας. Γι’ αυτό και θέλω οι δικοί Μου να έρχεστε να μεταλαβαίνετε. Να παίρνετε από το αίμα Μου μέσα στο δικό σας. Αλλά πως θα το παίρνετε, όταν πάλι μετά απομονώνετε το αίμα Μου και κάνετε το δικό σας;

Να Μου λέτε συνέχεια: «Θέλω, Θεέ μου, να Σ’ αγαπώ και να Σε λατρεύω και να σπλαχνίζομαι όλο τον κόσμο». Το τελευταίο αυτό είναι η προσευχή των δικών Μου ψυχών. Πολλοί λένε ότι Με αγαπάνε. Πολλοί λένε ότι Με ερωτεύονται. Πολλοί λένε ότι Με σκέφτονται. Όμως ποιον αγαπάς, όταν δεν νιώθεις την αγωνία Μου; Μ’ αρέσουν τα γλυκά λόγια που θα Μου λες. Πως όμως Εγώ θα νιώσω την αγάπη σου, όταν δεν νιώθεις εσύ την αγωνία Μου; Πως θα καταλάβω Εγώ ότι εσύ Με λατρεύεις, όταν εσύ δεν καταλαβαίνεις πόσο πονάω για όλες αυτές τις χαμένες ψυχές, που βρίσκονται μακριά Μου;

Γι’ αυτό, όσοι Με αγαπάτε με την καρδιά σας πρέπει να προσεύχεστε για τα παιδιά Μου, για τις χαμένες ψυχές και να λέτε: «Θεέ μου, Σε ικετεύω, σπλαχνίσου όλες τις χαμένες ψυχές που Εσύ ξέρεις. Πάρε την προσευχή Μου σαν παιδική ικεσία και κάνε την όπλο στα χέρια σου, για να προστατέψεις όλα αυτά τα χαμένα παιδιά, που βρίσκονται μακριά Σου και να πολεμήσεις Εσύ τον σατανά αντί για αυτά».

Να Μου λέτε και να Μου το ζητάτε: «Πλημμύρισέ με με τον θεϊκό Σου έρωτα», γιατί αν Εγώ δεν σας δώσω τον θεϊκό Μου έρωτα, εσείς δεν μπορείτε να καταφέρετε τίποτα. Σε σας ισχύει μόνο ο σαρκικός έρωτας, που σας κάνει να επαναστατείτε συνέχεια και να ζητάτε πράγματα ανόητα. Κι Εγώ σας ρωτώ: Σας τον χάρισα και αυτόν, για να ευφραίνετε ο ένας τον άλλον, γιατί είστε σώμα και ψυχή. Σας έδωσα τον σαρκικό έρωτα για να ικανοποιήσω το ένα μέρος της ύπαρξης σας, το σώμα. Και πάλι, ικανοποιηθήκατε; Και πάλι, ευφρανθήκατε; Σας ρωτώ, χαρήκατε;

Αν και σας τον έχω δώσει ούτε και αυτόν χρησιμοποιείτε σωστά, για να ανεβείτε στον επόμενο έρωτα, στον έρωτα της ψυχής. Σας έδωσα τον γάμο. Σας έδωσα να γίνεται ένα σώμα και οι δυο. Αλλά γιατί σας το έδωσα αυτό; Για να βοηθηθείτε και να πάτε στο δεύτερο μέρος, στην ένωση της ψυχής σας, που τότε ολοκληρώνεται ο γάμος.

Γάμος είναι όταν δύο άνθρωποι ενωθούν τέλεια μεταξύ τους. Επειδή είσαστε σώμα και ψυχή, για να ενωθείτε τέλεια πρέπει, πρώτα να ενωθείτε στο σώμα που είναι το ορατό, και μετά να ενωθείτε στη ψυχή. Στο πρώτο τα ψιλοκαταφέρνετε. Στο δεύτερο σπάνια φτάνετε. Γιατί δεν θεωρείτε ότι Εγώ υπάρχω για να σας βοηθήσω. Δεν θεωρείτε ότι έχει αξία η ψυχή σας. Γι’ αυτό και δεν της δίνετε αξία.

Αν της δίνατε αξία, κάθε μέρα με τη ψυχή σας θα ασχολιόσασταν. Αλλά για σας υπάρχει μόνο το σώμα, αυτό που βλέπετε. Και αγνοείτε την διδασκαλία Μου, ότι Εγώ Είμαι εκείνος που θα σας ενώσω στη ψυχή, που είναι άφθαρτη, που είναι αθάνατη. Γιατί; Γιατί το σώμα σας θα φύγει μετά από λίγα χρόνια. Η ψυχή σας όμως, θα διαλυθεί; Θα ακυρωθεί; Θα μηδενιστεί; Ποτέ. Αθάνατα στην αιωνιότητα θα απολαμβάνεται ή το καλό ή το κακό.

Γι’ αυτό λοιπόν, θέλω να προσεύχεστε και να Μου ζητάτε: «Πλημμύρισέ με, Θεέ μου, με τον θεϊκό Σου έρωτα και αξίωσέ με να Σου ανταποδώσω στο έπακρο τον έρωτα αυτό». Δηλαδή, θέλω κάθε ώρα και κάθε στιγμή να Μου μιλάτε γλυκά, να Μου μιλάτε τρυφερά και να Μου λέτε: «Θεέ Μου, υπάρχεις. Σε βλέπω μέσα από το φαγητό που τρώω. Σε βλέπω μέσα από το νερό που πίνω. Σε βλέπω μέσα από τον αέρα που αναπνέω. Σε βλέπω μέσα απ’ όλη την κτίση, γιατί Εσύ είσαι ο Πλάστης και Δημιουργός της. Γιατί Εσύ είσαι και ο δικός μου Πατέρας.

Θέλω να Μου λέτε την πιο ωραία φράση, που θα αποδυναμώνει την δύναμη του σατανά και θα ισχυροποιεί τη θέση Μου μέσα στην καρδιά σας: «Θεέ μου, Εσένα αναγνωρίζω σαν μοναδικό Βασιλιά της καρδιά μου». Την καρδιά σας θέλει να κατακτήσει ο σατανάς. Το σώμα σας είναι η πρόφαση. Είναι η πόρτα που θέλει να ανοίξει και να μπει στην καρδιά σας.

Γι’ αυτό θέλω εσείς να Μου το λέτε: «Θεέ μου, Εσένα αναγνωρίζω σαν μοναδικό Βασιλιά της καρδιά μου». «Και αφιερώνω την ψυχή μου στον μονογενή Σου Υιό Ιησού». Εγώ σας έδωσα τον Γιό Μου για να Τον αγαπήσετε, όπως Τον αγάπησε η Μαμά Του. Η Μαμά Του τον γέμισε με χάδια και φιλιά. Τον φώναζε συνέχεια «Γιέ Μου» και «Θεέ Μου», όταν έμαθε αργότερα ότι ήταν και Υιός του Θεού. Στην αρχή δεν το ήξερε και Τον φώναζε «Γιέ Μου» γλυκά και Τον έσφιγγε σφιχτά στην καρδιά της. Τον πλημμύριζε με τα χάδια και τα φιλιά της. Τον έλουζε με την μητρική της αγάπη.

Έτσι θέλω, όσοι θα αφιερωθείτε στον Γιό Μου, να Τον αγαπάτε απλά, σαν μάνα που θα Τον βάζετε στην αγκαλιά σας. Θα Τον κερνάτε με το νέκταρ της ζωής σας, που είναι η αγάπη σας. Αυτόν τον Γιό, όταν θα Τον δω χαρούμενο στην καρδιά σας, Εγώ θα σας αγκαλιάσω και θα σας ευλογώ. Γιατί δεν θα είναι μόνο δικός Μου Γιός μονογενής, αλλά θα είναι και δικός σας Γιός (όσοι θα Τον αγαπήσουν) αλλά και δικός σας Θεός. Είναι και Γιός Μου και Θεός σας.

«Θέλω να Τον αγαπήσετε σαν δικός σας λατρεμένο θείο Βρέφος, αλλά και σαν πληγωμένο Βασιλιά». Σ’ ένα βρέφος, τι κάνετε; Δεν λέτε λόγια. Μονάχα το αγκαλιάζετε σφιχτά. Μόνο το γεμίζετε με χάδια τρυφερά. Μόνο δίνετε φιλιά τόσο στοργικά. Το μωρό έτσι ζει, με τα χάδια της μαμάς του. Αυτά να κάνετε όσοι θα Τον αγαπήσετε σαν Μωρό.

Όσοι όμως Τον αγαπήσετε σαν πληγωμένο Βασιλιά, σαν σταυρωμένο Γιό σας, τότε πέστε αυτό που έλεγε και η Μανούλα Του: «Γιέ Μου και Θεέ Μου». «Ω φως των οφθαλμών Μου» και φιλήστε τα πόδια και τα χέρια, το κεφάλι και την πλευρά. Φιλάτε Τον συνέχεια εκεί που πληγώθηκε για σας. Γιατί μέσα από αυτές τις πληγές βγήκε το έλεος για σας.

Όσα λάθη και αν κάνετε, όσες αμαρτίες και αν κάνετε, ο Γιός Μου συνέχεια προσεύχεται και λέει: «Ουράνιε Πατέρα Μου, για το Αίμα που έχυσα για τα παιδιά μας, Σε ικετεύω, σπλαχνίσου τα και ξαναβάλτα μέσα στην δική Σου αγκαλιά».

Αυτή η ευσπλαχνία, αυτή η ικεσία του μοναδικού μεγάλου Μεσίτη είναι που Με κάνει ακόμη να μην σας καταστρέφω. Να μην αφήνω την οργή Μου να ξεχυθεί, που δικαιωματικά έπρεπε να την αφήσω να σας καταστρέψει. Το αίμα του Γιού Μου είναι που δεν Με αφήνει και η ικεσία της Βασίλισσάς Μου Μαριάμ, που γονατιστή προσεύχεται συνέχεια για σας.

Θέλω να Μου λέτε συνέχεια: «Δέξου με στην πατρική αγκαλιά Σου και κρύψε με βαθιά μέσα στην μητρική καρδιά Σου». Θέλω να ξέρετε ότι για όλους εσάς δεν Είμαι μονάχα ο Πατέρας ο στοργικός, που πολλές φορές πληγώνομαι τόσο πολύ, που θα ήθελα να αφήσω την πατρική Μου αγανάκτηση και οργή, όταν βλέπω εσείς να πληγώνετε τον Γιό Μου.

Τι θα έκανε εξάλλου ο κάθε πατέρας, όταν έβλεπε τον καθένα να πληγώνει, να σταυρώνει συνέχεια τον αθώο γιό Του; Δεν θα οργιζότανε; Αυτό κάνω κι Εγώ. Οργίζομαι τόσο πολύ και την ώρα που θέλω να σας τιμωρήσω γι’ αυτό το αναίσχυντο λάθος σας που κάνατε απέναντι στον Γιό Μου, τότε έρχεται η μητρική Μου καρδιά να καλύψει πάλι την οργή, να την σκεπάσει και να πω: «Ας τους δώσω ακόμα λίγο καιρό, μπας και μετανιώσουν, μπας και αλλάξουν, μπας και αγαπήσουν τον Γιό Μου».

Θέλω να Με παρακαλάτε: «Να στείλω τους αγγέλους να φρουρούν το σώμα, την ψυχή και την καρδιά σας». Γιατί τα πνεύματα τα σατανικά πολεμούν συνέχεια αυτά τα τρία, το σώμα, τον νου και την καρδιά σας. Μόνο οι Άγγελοί Μου είναι αυτοί, που με το σπαθί τους θα πολεμούνε και θα διώχνουν μακριά κάθε σατανικό πνεύμα.

Θέλω να Μου λέτε, γιατί όποιος ζητάει θα βρίσκει και όποιος χτυπάει την πόρτα θα του ανοίγω: «Θέλω να ζητάτε να σας διδάξω μυστικά τόσο Εγώ, όσο και η Βασίλισσά Μου η Μαριάμ, αλλά και οι Άγγελοί Μου, πώς να Με αγαπάτε με απόλυτη λατρεία, με απόλυτη εμπιστοσύνη και υπακοή στο άγιο Μου θέλημα». Θέλω να κάνετε αυτό που κάνουν οι Άγγελοί Μου. Οι Άγγελοί Μου, τι κάνουν;

Απόλυτα Με εμπιστεύονται.

Απόλυτα είναι αφοσιωμένοι σε Μένα.

Απόλυτα Με υπακούουν.

Θέλω να τους μοιάσετε. Να είστε καθαροί, αγνοί και αθώοι, όπως οι Άγγελοί Μου.

Συνέχεια να ζείτε μια αγωνία: «Να μην Σε πληγώσω ποτέ ξανά».

Θέλω να Μου ζητάτε και να Μου μιλάτε για την Βασίλισσά Μου: «Παρακλητικά ικετεύω την λατρεμένη Σου κόρη και Βασίλισσα ουρανού και γης,

την αγία Μητέρα μας Μαριάμ, να με σκεπάζει στοργικά και να με μαθαίνει πώς να Σε λατρεύω απέραντα παιδικά». Είναι η μόνη Προστασία. Είναι η μόνη γυναίκα από τον κόσμο, που κατάφερε να Με κρύψει, αν και ήταν μικρό παιδί, σαν μανούλα μέσα στην καρδιά της.

Έκρυβε ολόκληρο Θεό μέσα στην καρδιά της τόσο στοργικά, τόσο τρυφερά, που αποφάσισα στο τέλος, Εμένα που Με αγαπούσε σαν Μωρό της, να της δώσω τον Γιό Μου να της γίνει δικό της Μωρό. Όταν Αυτή γονατίζει για να με ικετεύσει για κάτι, δεν μπορώ να της αρνηθώ τίποτα. Δεν μπορώ να αρνηθώ στην Βασίλισσά Μου ό,τι Μου ζητήσει. Γι’ αυτό σας δίνω όπλο μεγάλο και δυνατό την δικιά Μου Βασίλισσα.

Συνέχεια να της μιλάτε και να της λέτε: «Μητέρα μας»! Έτσι να την φωνάζετε. Ωραία λόγια είναι να την φωνάζεις «Παναγία», γιατί ομολογάτε το μεγαλείο της δόξας που της έδωσα. Όμως Εκείνη της αρέσει να την φωνάζετε πιο πολύ «Μητέρα» σας. «Μητέρα μου, Μαριάμ» να την φωνάζετε. Από σήμερα έτσι να την φωνάζετε: «Μητέρα μας, Μαριάμ», «Μάνα μας, Μαριάμ».

«Μαριάμ» είναι το όνομα το γλυκό που και οι δαίμονες το τρέμουν σαν ακούγεται, και ο ουρανός αγαλλιά όταν ανεβαίνει σαν ευωδία αγάπης εκεί ψιλά.  Θέλω να την φωνάζετε και να της το λέτε και να της αφιερωθείτε πλήρως. Και να τις λέτε: «Μάνα Μου, στα χέρια σου αφήνω το σώμα μου και τη ψυχή μου και όλη μου την ύπαρξη».

Τέλος, θέλω να Μου λέτε, αυτό που ο σατανάς δεν θέλει να ακούει: «Θεέ μου, Σε πιστεύω, Σε λατρεύω και Σ’ αγαπώ,το ταπεινό σου σπλάχνο που αγωνίζεται στη γη». Θέλω να νιώθετε ότι είστε τα σπλάχνα Μου, γιατί μέσα από τα σπλάχνα Μου σας έβγαλα. Και θέλω συνέχεια να νιώθετε ότι Εγώ ποτέ δεν θα πάψω να σας βλέπω σαν σπλάχνα Μου, γιατί η αγάπη Μου είναι απέραντη.

Ποια μάνα δεν μπορεί να κρύψει στα σπλάχνα της το παιδί της; Ποια; Αφού μέσα από τα σπλάχνα της το έβγαλε. Έτσι κι Εγώ μέσα από τα σπλάχνα Μου σας έβγαλα και στα σπλάχνα Μου θέλω να σας ξαναβάλω.

«Και με λαχτάρα προσμένει να βρεθεί στην αγκαλιά Σου παντοτινά». Μακάριοι όλοι εκείνοι που έχουν λαχτάρα για Μένα. Μακάριοι όλοι εκείνοι που Με λαχτάρα θα Με αναζητούν. Μακάριοι όλοι εκείνοι που Με λαχτάρα θα Με ευχαριστούν. Μακάριοι όλοι εκείνοι που Με λαχτάρα θα Μου λένε συνέχεια πως Εγώ Είμαι ο μοναδικός τους έρωτας της καρδιάς και της ψυχής.

Ο λόγος Μου και το μήνυμά Μου θα ακουστεί παντού,
όμως μόνο οι απλές ψυχές θα το δεχτούν.

Σε όλους αυτούς, που δεν θα είναι το οιονδήποτε παιδί, αλλά το δικό Μου λατρεμένο κρινολούλουδο, θα είναι ο δικός Μου γιός, η δικιά Μου κόρη. Αυτήν δεν θα την κρατήσω απλά στην αγκαλιά Μου, γιατί στην αγκαλιά Μου κρατάω όλο τον κόσμο και άγιους και αμαρτωλούς.

Εγώ αυτά τα παιδιά που θα Με αγαπήσουν και θα Με ερωτευτούν με μητρική αγάπη, με πολύ δυνατή αγάπη, αυτούς δεν θα τους κρατήσω μόνο στην αγκαλιά Μου, αλλά θα τους βάλω στους πιο ωραίους θρόνους της καρδιάς Μου. Γιατί εκεί μέσα θα τους μιλάω: «Γιέ Μου, κόρη Μου. Είσαι ο γιός Μου και η κόρη μου». Κι εσείς θα Με φωνάζετε: «Θεέ μου, Εσύ είσαι ο δικός Μας Πατέρας». Από εκεί και πέρα θα ξεκινήσει το μεγαλείο της ένωσής μας. 

Ο λόγος Μου και το μήνυμά Μου θα ακουστεί παντού. Θα Με αναγνωρίσουν οι απλές ψυχές. Όχι εκείνες που σκέφτονται: «Μα ποιος το είπε; Από πού ήρθε; Μήπως είναι ψέμα;» Όχι. Σ’ αυτές τις σύνθετες ψυχές δεν θα αποκαλυφτώ.

Θα αποκαλυφτώ μόνο σ’ εκείνους που με απλότητα θα Με αναζητήσουν. Με απλότητα θα Με αγαπήσουν. Με απλότητα θα Με ερωτευτούν. Και με απλότητα θα μιλούν για Μένα. Τότε αυτές οι ψυχές, που θα είναι τα δικά Μου τα παιδιά, τα ερωτευμένα Μου παιδιά, θα τους αποκαλύψω τον δικό Μου έρωτα και την αγάπη, που και ο σατανάς θα τρομάξει.

Γιατί, όταν μέσα στον όλεθρο που έχει ξεκινήσει και απλώνεται σ’ όλο τον κόσμο, θα βλέπετε όλους να Μ’ εγκαταλείπουν και να ξεκινούν τον δεύτερο διωγμό του Γιού Μου, Εγώ μέσα σε πολλές απλές, ταπεινές απλοϊκές ψυχές θα αποκαλύψω τον δικό Μου θεϊκό έρωτα και τότε ο σατανάς θα τρομάξει. Πως μπόρεσαν τόσες αναρίθμητες ψυχές, που κανείς δεν μπορεί να μετρήσει, να Με κρατούν τόσο σφικτά, τόσο γλυκά, τόσο τρυφερά και τόσο στοργικά στην αγκαλιά τους και θα Μου φωνάζουν με γλυκά λόγια: «Θεέ μου και Πατέρα μου».

Αυτές οι ψυχές θα είναι τα δικά Μου κρίνα που θα τα έχω φυτέψει μέσα στο περβόλι του παραδείσου Μου. Όλα αυτά τα παιδιά δεν θα είναι μακριά Μου, αλλά στα πόδια Μου, γιατί όλο θα χαίρονται όποτε βλέπουν Εμένα και χαίρονται να μιλάω σ’ όλο τον κόσμο για την αγάπη και την δόξα Μου.

Για όλα αυτά τα παιδιά, που εσείς θα ζηλέψετε, προσπαθήστε να τους μοιάσετε. Όλοι εσείς, ο καθένας από σας, θέλω να ξέρετε ότι και τώρα ακόμα θα απλωθεί το μήνυμα αυτό σ’ όλο τον κόσμο. Εκείνος θα βρει τον τρόπο. Όπως ο αέρας απλώνεται αστραπιαία παντού και όλοι παίρνετε το οξυγόνο, έτσι και αυτό το μήνυμα, το οξυγόνο του θεϊκού έρωτα, θα απλωθεί σε πολλές καρδιές. 

Επίλογος

Σας εύχομαι να είσαστε από τους ανθρώπους εκείνους, που θα Τον αγαπήσουν, θα Τον λατρέψουν και θα Τον ερωτευτούν.

Να είστε από εκείνα τα παιδιά, που μέσα στην αγκαλιά Του θα τους σώσει και μέσα στην καρδιά Του βαθιά σε θρόνο μεγάλο θα τους βάλει να καθίσουν.

Θέλω να είσαστε από εκείνα τα παιδιά που θα είσαστε οι επί γης Άγγελοί Του, που θα ευφραίνεται και θα χαίρεται, που θα σκύβει το κεφάλι Του και θα λέει: «Αυτός και αυτή είναι η δικιά Μου κόρη και ο δικός Μου γιός».  

Σας το εύχομαι ολόψυχα. Μόνο ξεκινήστε μετάνοια. 

Αρκεί ένας λόγος αγάπης.

Αρκεί ένα Σ’ αγαπώ.

Αρκεί ένα δάκρυ.

Αρκεί ένα συγγνώμη να Μου πείτε κι Εγώ έσβησα τα λάθη σας. 

Ξεχάστε αυτό που κάποιοι ανόητοι διδάσκαλοι δήθεν του λόγου Μου είπαν ότι Είμαι σκληρός, τιμωρός, Είμαι μακριά. Λάθος σας. Δεν Είμαι πουθενά ψηλά. Είμαι μόνο δίπλα και στην καρδιά σας, γιατί εκεί είναι ο θρόνος Μου, στις καρδιές σας. Στις καρδιές εκείνες που θα Με αφήσετε να καθίσω σαν ενθρονισμένος Βασιλιάς, αυτές θα είναι οι δικές Μου ψυχές, οι λατρεμένες Μου ψυχές.

Εύχομαι όλοι εσείς να είστε από εκείνα τα παιδιά που ο Θεός θα καθίσει στον θρόνο της καρδιάς σας και θα είναι ο Γιός σας και Βασιλιάς σας. Ο Ιησούς ήταν ο Γιός της Μαριάμ και Θεός της. Θέλω ο Ιησούς να είναι ο Γιός σας και ο Θεός σας.

Η χάρις του Θεού να σας ευλογεί όλους σας. Αμήν.

(Κήρυγμα πατρός Ελπιδίου Βαγιανάκη)