26. ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΣΕ ΜΕΝΑ ΠΑΡΑ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!

ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΣΕ ΜΕΝΑ ΠΑΡΑ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!

-Χριστός Ανέστη!

-Αληθώς Ανέστη!

-Αυτό που λέτε, «Αληθώς Ανέστη», είναι ευχή ή πραγματικότητα;

-Πραγματικότητα.

 Να ρωτήσω ξανά:

-Πραγματικότητα, σε τι; Ότι ο Χριστός αναστήθηκε ή αν Τον αφήσατε να αναστηθεί στις καρδιές σας;

Τι σημαίνει «Αληθώς Ανέστη»;

Αυτό είναι που ζητάει να μάθει. Το ότι ο «Χριστός Ανέστη» το διακηρύττουν οι πάντες και αντιφωνούν «Αληθώς Ανέστη». Όταν όμως το λέτε εσείς, τα παιδιά του Θεού, έχει άλλη σημασία. Έχει άλλο νόημα. Έχει άλλη έννοια.

     Όταν το λέτε σηκώνοντας το κεράκι σας ψηλά, που το κερί συμβολίζει την ψυχή σας και το φως του συμβολίζει το φως του Χριστού, που ανάβει στην καρδιά σας, τότε όταν σας ρωτάνε, όταν βροντοφωνάζει κάποιος και λέει «Χριστός Ανέστη», εσείς τότε τι ομολογείτε;

Αυτό το ιστορικό γεγονός που έγινε τότε ή αυτό που γίνεται μέσα στην καρδιά σας; Το «Αληθώς Ανέστη» πού έγινε τότε, πριν περίπου δύο χιλιάδες χρόνια, ή αυτό που γίνεται κάθε χρόνο στην καρδιά σας; Και αν ομολογείτε απλά, ότι «Αληθώς Ανέστη», αυτό το ξέρουν και οι δαίμονες και το βροντοφωνάζουν. Ανεξάρτητα αν δεν θέλουν να το ακούνε. Τους αναγκάζει όμως ο Θεός να το βροντοφωνάξουν και οι ίδιοι, ότι «Αληθώς Ανέστη».

Όμως το πιο ωραίο και το πιο όμορφο πράγμα είναι, όταν το παιδί ομολογεί αυτό το υπέρτατο γεγονός στον Θεό Πατέρα και Του λέει: Ναι, Πατέρα μου, όντως «Αληθώς Ανέστη». Αναστήθηκες μέσα στην καρδιά μου!

    Τι σημαίνει Αληθώς Ανέστη; Όταν το λέει ένα παιδί στο Θεό Πατέρα του, είναι η πιο όμορφη λέξη, που μπορεί να ακούσει ο Πατέρας από τον γιο Του και από την κόρη Του. Είναι η πιο γλυκιά ομολογία του γιου και της κόρης στο Θεό Πατέρα. Στον Πατέρα, στον Λυτρωτή Ιησού, ότι ναι, Κύριε μου, Αληθώς Ανέστης! Μόνο που δεν αναστήθηκες, για να Σε δουν όλοι αυτοί που Σε σταύρωσαν. Αλλά αναστήθηκες μέσα στη δική μου την καρδιά κι εγώ έγινα η κόρη σου και ο γιός σου κι Εσύ έγινες ο Πατέρας μου.

Η ανάσταση του ανθρώπου αρχίζει με την αποδοχή της πρόσκλησης υιοθεσίας που του κάνει ο Θεός Πατέρας.

Η ανάσταση του ανθρώπου αρχίζει από την ώρα εκείνη, που το παιδί αποδέχεται την πρόσκληση υιοθεσίας που του κάνει ο Θεός Πατέρας. Παιδί Μου, θέλεις να γίνεις ο γιος Μου; Τον ρωτάει ο Θεός Πατέρας. Παιδί Μου, θέλεις να γίνεις η κόρη Μου; Ρωτάει ξανά. Τίποτα δεν γίνεται αν δεν ρωτήσει.

Ότι γίνεται από εσάς, από εμάς, από τους ανθρώπους, πρέπει να γίνεται με την θέλησή μας, γιατί τότε έχει αξία. Γι’ αυτό σε ξαναρωτά: Γιέ Μου, κόρη Μου, θέλετε να είστε ο γιός Μου και η κόρη μου; Θέλετε; Και ο καθένας τότε ανάλογα απαντά.

Να ρωτήσω εσάς: Εσείς θέλετε να είστε οι κόρες και οι γιοί Του; Θέλετε; Τότε, πως θα Τον φωνάζετε; Πατέρα! Πατέρα, Τον φωνάζουν πάρα πολλοί άνθρωποι, όμως δεν Τον πιστεύουν όλοι σαν Πατέρα. Όπως εσείς έχετε τα παιδιά σας και όλα σας φωνάζουνε μαμά, μπαμπά, όμως όλα σας ακούνε; Όλα κάνουν το θέλημά σας; Ή κάποια παιδιά κάνουν το δικό τους θέλημα; Και τότε με την ανυπακοή τους θέτουν σε αμφιβολία, αν όντως είσαστε πραγματικά οι γονείς τους.

Τι είναι εκείνο, που κάνει έναν άνθρωπο, παιδί του Θεού;

Τι είναι εκείνο που κάνει έναν άνθρωπο παιδί του Θεού; Ό,τι κάνει ένα δικό σας παιδί πραγματικό, αληθινό, παιδί της καρδιάς σας. Είναι αυτό που μπορεί να σας εμπιστεύεται, να σας αφοσιώνεται και να σας υπακούει. Αυτό δεν είναι που σας δίνει χαρά; Ένα παιδί που δεν σας ακούει, που βλασφημά τις αποφάσεις σας, που απορρίπτει τις σκέψεις σας, απορρίπτει την αγάπη σας, πώς είναι δυνατόν να είναι παιδί σας;

Κι όμως το φωνάζετε, παιδί μου. Όμως στην καρδιά σας, τι υπάρχει; Πόνος, θλίψη, στενοχώρια. Ξέρετε ότι εσείς το γεννήσατε. Κι εκείνο το ξέρει. Όμως ούτε εκείνο σέβεται την μάνα και τον πατέρα του, αλλά ούτε κι εσείς αναπαύεστε σ’ ένα τέτοιο παιδί που σας αρνείται με την ζωή του.

Επομένως δεν είναι τα λόγια εκείνα που κάνουν τη σχέση ιερή, αλλά οι πράξεις, που κάνουν τις σχέσεις ζεστές και δυνατές. 

Γι’ αυτό και ο Χριστός πολλές φορές ρωτάει: Παιδί Μου, θέλεις να είσαι γιός Μου; Θέλεις να είσαι κόρη Μου; Θέλω να Είμαι ο κυρίαρχος της ζωής σου, φωνάζει Εκείνος. Θέλω να Mε αφήσεις να μπω βαθιά στην καρδιά σου. Θέλω να Mου αφήσεις τις πέντε σου αισθήσεις. Να κυριαρχήσω Εγώ μέσα σ’ αυτές και να είσαι ο γιός Μου κι Εγώ να είμαι ο Πατέρας σου. Εγώ να είμαι ο Θεός σου κι εσύ ο πρίγκιπάς Μου. Θέλω να είμαι Εγώ η ζωή σου κι εσύ η χαρά Μου. Θέλω να είμαι Εγώ ο Βασιλιάς της καρδιάς σου κι εσύ να είσαι ότι πιο όμορφο έχει ένας πατέρας και μια μάνα, το βρέφος και το μωρό τους.

Βροντοφωνάζει ο Υιός της αγάπης, ο μονογενής Υιός του Θεού, ο Βασιλιάς των καρδιών μας, και λέει: «Δεν μπορείτε να νιώσετε πόσο σας ποθώ! Ακριβώς όπως ποθεί η μάνα το μωρό της. Τόσο πολύ σας ποθώ. Θέλω να Με αφήσετε να αναστηθώ στην καρδιά σας και να αναστήσω μαζί τις πέντε σας αισθήσεις. Θέλω να κυριαρχήσω πάνω στο νου, στα μάτια, στο στόμα, στην όσφρηση, στο σώμα σας. Θέλω να Με αφήσετε να μπω βαθιά μέσα στην καρδιά σας. Όταν θα γίνει αυτό, τότε θα νιώσετε μια υπέρτατη χαρά και αγάπη».

«Παιδί Μου, θέλω Εγώ κι εσύ, να γίνουμε ένα»

Πολλοί από εσάς, παιδιά Μου, μιλάτε για Μένα και δεν έχετε καταλάβει ότι αυτό που ποθώ Εγώ, δεν είναι να μιλάτε για Μένα, αλλά ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΣΕ ΜΕΝΑ. Πολλοί από εσάς ακούνε για Μένα. Μα αυτό που Μ’ ευχαριστεί, δεν είναι να ακούτε για Μένα. Θέλω να ακούτε το δικό Μου το θέλημα μέσα στα αυτιά σας.

Πολλοί από εσάς αγαπούν πολλά πράγματα στη γη για χάρη Μου, για Μένα, αλλά αυτό δεν Μ’ ευχαριστεί. Εμένα με ευχαριστεί μόνο Εμένα να αγαπάτε. Γιατί την ώρα που θα Με αγαπήσετε, θα σας αγαπήσει και ο Πατέρας Μου. Και τότε θα έρθει να κατοικήσει μέσα στην καρδιά σας και θ’ αφήσει το Άγιό Του Πνεύμα να κυριαρχήσει σε όλες σας τις αισθήσεις. Τότε θα γίνω, Εγώ κι εσύ, παιδί Μου, ένα. Κι όταν θα γίνω Εγώ κι εσύ ένα, τότε εσύ σαν μια σταγόνα αγάπης, σαν μια δροσοσταλίδα, θα πέσεις στον άπειρο ωκεανό της αγάπης Μου.

Πόσες φορές δεν θελήσατε να ρίξετε νερό μέσα στη θάλασσα. Κι όμως αυτό το νερό όταν έπεσε στη θάλασσα εξαφανίστηκε, χάθηκε. Έγινε ένα με τον απέραντο ωκεανό. Έτσι γίνεστε και σεις στον ωκεανό της καρδιάς Μου. Έτσι σας θέλω όλα τα παιδία Μου.

Μόνο όσοι Με αγαπάτε σαν παιδιά Μου, γίνεστε ένα μ’ Εμένα.

Και την ώρα που γίνεστε ένα μ’ Εμένα, τότε γίνομαι Εγώ ένα με εσάς. Κι εσείς δεν δείχνετε τίποτα άλλο απ’ ότι είμαι Εγώ.

Επειδή Εγώ είμαι αγάπη, τότε κι εσείς γίνεστε όλο αγάπη, αφού γίνατε ένα μ’ Εμένα.

Επειδή Εγώ είμαι ευσπλαχνία, γίνεστε κι εσείς ευσπλαχνία, αφού γίνατε ένα μ’ Εμένα. Ζω Εγώ μέσα από εσάς.

Επειδή Εγώ είμαι η άπειρη συμπόνια και η γλυκύτητα και η χαρά και η ειρήνη κι εσείς γίνεστε το ίδιο, γιατί γίνατε ένα μ’ Εμένα που είμαι η άπειρη ειρήνη.

            Για να το πετύχετε όμως αυτό, θα σας το πω πολλές φορές, μυστικά, γλυκά στο αυτί, όπως μιλάει η μάνα στο βρέφος της μυστικά. Πόσες φορές είδατε τις μάνες να κρατούν τα βρέφη τους κοντά στο λαιμό τους, κοντά στην αγκαλιά τους, να σμίγει το μάγουλο της μάνας με το μάγουλο του παιδιού της, του βρέφους της κι εκεί μυστικά να του μιλάει μέσα στο αυτί. Το παιδί δεν καταλαβαίνει ακόμα τα λόγια. Μα όμως μυστικά αντιλαμβάνεται την αγάπη που έχει η μάνα του για κείνο. Κι εκεί τι του λέει; Μωρό μου, αγάπη μου, λατρεία μου, φως μου, ζωή μου.

Όλα αυτά σας λέω και Εγώ μυστικά μέσα στα αυτιά σας. Μόνο που για να τα ακούσετε, πρέπει να ανοίξετε τα αυτιά της ψυχής σας. Όχι τα αυτιά του σώματος. Και αυτό γίνεται όταν αφήσετε Εμένα να κυριαρχήσω στις αισθήσεις σας.

Θέλω Εγώ να γίνω ο κυρίαρχος της ζωής σας. Ο κυρίαρχος της ύπαρξής σας, γιατί αυτό είναι η αληθινή Ανάσταση, που Μου επιτρέπουν τα παιδιά Μου να κάνω μέσα στην ψυχή τους. Όταν παίρνω την καρδιά τους και την ανασταίνω, παίρνω την ψυχή τους και την μεταλλάσω, την κάνω από ανθρώπινη, θεϊκή και τότε αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα πλάσματα Μου τα ιερά, αυτές οι εικόνες Μου οι γλυκές, αυτές οι καρδιές Μου, γίνονται ένα μ’ Εμένα. 

Κι εγώ, σαν απόλυτος Βασιλιάς της καρδιάς τους, φροντίζω να τους διδάσκω, πώς η καρδιά τους να αγαπά. Πώς το μυαλό τους να σκέφτεται μόνο τον ουρανό. Πώς το στόμα τους να μιλά γλυκά και πώς όλη τους η ζωή να είναι έτσι, που να δοξάζεται ο ουράνιος Μου Πατέρας.

Γι’ αυτό, πολλές φορές ρωτάω τα παιδιά Μου: Θέλεις, γιέ Μου, να είσαι ο γιός Μου; Θέλεις, κόρη Μου, να είσαι η κόρη Μου; Και κάθε φορά που Μου λέει το παιδί Μου: «Ουράνιε μου Πατέρα, εγώ Σ’ αγαπώ και Σε βάζω Βασιλιά της καρδιάς μου, Εσύ θέλω να είσαι η σφραγίδα της ζωής μου», τότε Μου επιτρέπει το παιδί Μου, να γίνω ο Βασιλιάς της ζωής του.

Τότε, ξέρετε αυτά τα παιδιά τι κάνουν; Κάνουν αυτό που θέλει η καρδιά Μου. Γιατί έχω κι άλλα παιδιά, που έχω στην αγκαλιά Μου, μόνο που αυτά κάνουν άλλες φορές αυτό που θέλω Εγώ και άλλες φορές αυτό που θέλουν εκείνοι.

«Μιλάτε σαν δάσκαλοι για Μένα χωρίς να Με γνωρίζετε…»

Και τι είναι αυτό που θέλω Εγώ, που διαφέρει από αυτό που θέλουν εκείνοι; Στα πιο πολλά παιδιά Μου, τους αρέσει να μιλούν για Μένα. Παντού μιλούν για τον Θεό. Παντού μιλούν για Μένα, για τον Σωτήρα τους, για την ζωή Μου. Μάλιστα το λένε και το εκφράζουν με τέτοιο τρόπο, που πολλές φορές δεν απηχούν τη δικιά Μου καρδιά, αλλά τη δική τους την καρδιά και τον τρόπο που σκέπτονται οι ίδιοι. Κι αν είναι βίαιοι, με βίαιο τρόπο το λένε. Κι αν είναι αυστηροί, με αυστηρό τρόπο το λένε. Κι αν είναι φιλόδοξοι, με φιλόδοξο τρόπο το λένε. Κι αν είναι εγωιστές, με εγωιστικό τρόπο το λένε.

Γι’ αυτό όταν μιλούν για Μένα, δεν έρχεται η χαρά στις καρδιές αυτών που τους ακούνε. Εγώ όμως δεν ευαρεστούμαι σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Δεν ευαρεστούμαι σ’ αυτά Μου τα παιδιά, που μιλούν μόνο για Μένα, γιατί η δική Μου καρδιά βρίσκεται εκεί, που μιλούν μόνο σ’ Εμένα.

Πότε ακούσατε την Μητέρα Μου, την Μαριάμ, μέσα σ’ όλη τη Γραφή να Μου μιλά; Πότε την είδατε να κάνει το δάσκαλο; Πότε την είδατε να μιλάει για το Γιό της στους άλλους; Ακόμα και ο Γέροντας Ιωσήφ που έμενε πάντα μαζί της, ποτέ δεν την άκουσε να μιλάει για το Γιό της. Ξέρετε γιατί; Γιατί πάντα μιλούσε μόνο στον ουράνιο της Πατέρα, για το Γιό της. Κι έπρεπε καμιά φορά ο Ιωσήφ να κρυφακούει, για να παίρνει σαν νέκταρ αυτήν την μελωδία της αγάπης, που είχε η καρδιά της Βασίλισσάς Μου Μαριάμ.

Εσείς, παιδιά Μου, κάνετε αυτό που δεν Με ευχαριστεί. Το κάνετε στην προσπάθειά σας να μιλήσετε για Μένα στους άλλους και λέτε ότι ο Θεός είναι έτσι, έτσι κι έτσι, μα η ζωή σας δεν ταιριάζει με αυτά που λέτε και τότε οι άνθρωποι δεν σας πιστεύουν.

Το ίδιο όμως κάνετε και στα παιδιά σας. Τους λέτε, ο Θεός θέλει αυτό, κι εκείνο, κι εκείνο και το λέτε με τρόπο τόσο εκβιαστικό, που τα παιδιά σας κουράζονται, θλίβονται, στενοχωριούνται και λένε: Ωχ βρε πατέρα, ωχ βρε μάνα, σταμάτα πια τα ίδια και τα ίδια. 

Πολλές φορές αγωνίζεστε να φανείτε ευσεβείς και γίνεστε δάσκαλοι. Όμως Εγώ τον θεσμό του δασκάλου, δεν τον έδωσα σε όλους σας. Τον έδωσα μόνο σ’ εκείνους που τους όρισε η καρδιά Μου, να μιλούν για Μένα, στους ιεροκήρυκές Μου και είναι τόσο ελάχιστοι αυτοί.

Το ίδιο όμως δικαίωμα έδωσα και στην μάνα, αλλά πρώτα αφού γνωρίσει η μάνα Εμένα. Πόσες φορές οι μάνες και οι πατεράδες διδάσκουν τα παιδιά τους για το Θεό και τα παιδιά τους, τους λένε: «Μαμά, μπαμπά, γιατί μας μιλάς για το Θεό, όταν εσύ δεν τα εφαρμόζεις; Πώς είναι δυνατόν λοιπόν αυτοί, να μιλούν για Μένα;

Μόνο σε δύο έδωσα το δικαίωμα να μιλούν για Μένα: Στο χώρο της Εκκλησία Μου το δικαίωμα αυτό, το έδωσα στους ιεροκήρυκες και στον κόσμο στις μάνες. Μόνο που και οι δύο για να μιλήσουν για Μένα, πρέπει πρώτα να Με γνωρίσουν. Πρέπει πρώτα να μάθουν ποιος Είμαι. Και αυτό πως θα το πετύχουν; Διαβάζοντας τα βιβλία; Ακούγοντας άλλα κηρύγματα; Ακούγοντας τι λένε άλλοι για Μένα; Όχι.

«Μάθετε να μιλάτε μόνο σε Μένα και να ζείτε για Μένα»

Μόνο όσοι μιλούν σ’ Εμένα και όταν αυτοί Με αφήνουν να μιλώ στην καρδιά τους, τότε τους αποκαλύπτω, τι Θεός είμαι, τι Πατέρας είμαι, τι Φίλος και Αδερφός τους είμαι. Τους αποκαλύπτω το μεγαλείο, το μέγεθος της άπειρής Μου αγάπης και της στοργής Μου. Πόσο σπλαχνίζομαι τον αμαρτωλό, πόσο λατρεύω την μάνα και τον πατέρα, πόσο λατρεύω ερωτικά τα μικρά Μου τα παιδιά, πόσο μητρικά σας αγαπώ. Γιατί Εγώ είμαι εκείνος, που με μητρικό θεϊκό έρωτα σας γέννησα. Με μητρικό θεϊκό έρωτα σας διδάσκω. Με μητρικό θεϊκό έρωτα σας βάζω στην καρδιά Μου. Αλλά και με μητρικό θεϊκό έρωτα σας περιμένω να επιστρέψετε πίσω στην αγκαλιά Μου.

Πόσοι από εσάς θα ακούσουν αυτή Μου την φωνή; Αυτοί που θα ακούσουν την φωνή Μου, τότε Εγώ θα γίνω ένα μ’ αυτούς, όπως ενώνεται μέσα στη Θεία Κοινωνία το νερό με το κρασί, το νάμα με το ζέον και γίνεται ένα. Εσείς είσαστε οι σταγόνες του νερού που μπαίνετε μέσα στη θεϊκή Μου αγάπη, το κρασί, κι Εγώ τότε, σας δίνω το χρώμα της πνευματικής ζωής, αλλά και τη γεύση τη θεϊκή, την μεθυστική. Για να το κάνετε όμως αυτό πρέπει να μιλάτε μόνο σ’ Εμένα. Μόνο σ’ Εμένα!

Σταματάτε πια να μιλάτε ο ένας στον άλλο! Δεν έχετε δει, ότι όσες φορές μιλάτε, για το Θεό στους άλλους, μόνο συγκρούσεις φέρνετε; Δεν έχετε δει, ότι όσες φορές μιλάτε, ακόμα κι εσείς γονείς, επειδή δεν Με ξέρετε, δεν Με γνωρίζετε, δεν Με έχετε αγαπήσει, μόνο αντιδράσεις φέρνετε; Από αυτό δεν καταλαβαίνετε, ότι δεν έχετε πετύχει ακόμα να γίνετε ένα μ’ Εμένα, για να σας αναγνωρίσουν οι άλλοι, ότι είστε ένα μ’ Εμένα;

Πως μπορείτε και αναγνωρίζετε εύκολα έναν άνθρωπο αν είναι κακός ή αν είναι καλός, αν είναι απλός, αν είναι γλυκύς; Πόσες φορές δεν είπατε, αυτού το πρόσωπο είναι σκληρό. Πω, πω, δεν τον θέλω. Και μόνο που τον βλέπω, δε θέλω να είμαι κοντά του. Πόσες φορές όμως ομολογήσατε, ότι κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο γλυκείς, που μόνο το βλέμμα τους, μόνο η παρουσία τους, σας φέρνει χαρά και ειρήνη και θέλετε να βρεθείτε κοντά τους κι ας μην σας έχουν πει ούτε μια κουβέντα. 

        Αυτό ακριβώς ήταν και η Μάνα Μου. Γι’ αυτό και σας τη βάζω πρότυπο και παράδειγμά σας. Ποτέ δεν μιλούσε. Μόνο προσευχόταν στο Θεό Πατέρα Μου. Κι Εκείνος ένιωθε το θεϊκό μητρικό έρωτα που είχε σταλάξει μες την καρδιά της. Λάτρευε τον Πατέρα Μου, όπως λατρεύει η μάνα το παιδί και τότε γινόταν το θαύμα των θαυμάτων, το οποίο έβλεπαν όλοι: Το παιδί να λατρεύει μητρικά ερωτικά το Θεό Πατέρα του.

Μα αυτό δεν έχει ξανακουστεί. Αλλά αυτό είναι ό,τι αρέσει και στο Θεό Πατέρα. Να αγαπιέται από τους ανθρώπους, να αγαπιέται από τα πλάσματά του με τέτοιο θεϊκό έρωτα, όπως λατρεύει το μωρό την μαμά του. Και μόλις τη χάσει, κλαίει και φωνάζει. Αλλά το ίδιο όμως κάνει κι η μάνα και ο πατέρας. Τι χαρίζουν στο παιδί τους; Όλη την γλυκύτητα και την τρυφερότητα και τη στοργή τους.

Με την ίδια τρυφερότητα σας αγαπάει ο Θεός Πατέρας Μου. Με την ίδια όμως τρυφερότητα και στοργή αναζητάει να πάρει πίσω το μωρό Του μες την αγκαλιά Του ο Θεός Πατέρας Μου. Και τότε γίνεται το ευτυχισμένο δίδυμο, η Μάνα και το παιδί.

Τώρα, το μόνο που θέλει από εσάς είναι να Του μιλάτε σαν παιδιά Tου. Να μιλάτε όχι στους άλλους για το Θεό, αλλά στον ίδιο. Φανταστείτε έναν άνθρωπο, που τον αγαπάει πάρα πολύ, μια γυναίκα. Πάρτε αυτό το παλικάρι, που το αγαπάει μια κοπέλα πολύ και αρχίζει λοιπόν αυτή η κοπέλα και εγκωμιάζει το παλικάρι της στη μία, στην άλλη στη παρ’ άλλη, σε κάποια άλλη και αφιερώνει πολλές ώρες να μιλάει σε όλους τους άλλους για την αγάπη της, αλλά δεν έρχεται ποτέ στο παλικάρι της, τα ίδια λόγια να του πει, την ίδια αγκαλιά να του δώσει.

Και γυρνάει το παλικάρι και της λέει: Πόσο θα ήμουν πιο ευτυχισμένος, αν δεν μιλούσες για μένα σε όλους τους ανθρώπους, αλλά μιλούσες μόνο σ’ εμένα με τον έρωτά σου, την καρδιά σου και την αγάπη σου. Πόσο ευτυχισμένο θα με έκανες! Τι λέτε εσείς; Συμφωνείτε στην παρατήρηση αυτού του παιδιού;

Εάν συμφωνείτε, τότε πρέπει όλοι μας να μάθουμε να μιλάμε μόνο σ’ Εκείνον. Όχι για Εκείνον. Σταματήστε να μιλάτε για το Θεό. Είναι καλύτερα να ζείτε για το Θεό. Να ζείτε εν  Θεώ. Να αφήσετε το Θεό να ζει μέσα σας. Θα το καταλαβαίνουν οι πάντες. Γιατί ο τρόπος της ζωής σας, η γλυκύτητα του προσώπου σας, τα γεμάτα μέλι λόγια σας, τίποτα άλλο δεν θα διαλαλούν, παρά τη δόξα του αγαπημένου σας.

«Παιδιά Μου, θα μείνετε στην αγκαλιά Μου ή θα επιλέξετε την αγκαλιά του σατανά;»

Θέλω όμως να σας πω και κάτι άλλο. Ο Πατέρας Μου πάντα, λέει ο Ιησούς, θλίβεται όταν τα παιδιά Του φεύγουν από κοντά Του και τότε επιτρέπει να γίνονται σκληρά πράγματα, γιατί θέλει να σώσει τα παιδιά Του. Τώρα κι εσείς το καταλαβαίνετε, ότι φύγατε μακριά από τον Πατέρα Μου. Φύγατε μακριά από την λυτρωτική αξία της σταυρικής Μου θυσίας και δεν την αναγνωρίζετε. Και ο Πατέρας Μου πληγωμένος, επιτρέπει στις φωνές του σατανά, που απαιτεί επιτέλους να αφήσει τους ανθρώπους ελεύθερους να επιλέξουν, σε ποια αγκαλιά θα θελήσουνε να μπούνε μέσα.

Ο Πατέρας Μου επιτρέπει αυτή τη φορά, να σας αφήσει μόνους να διαλέξετε. Άραγε, εσείς ποιανού αγκαλιά θα διαλέξετε; Του Εωσφόρου ή την δικιά Του; Μόνο που δεν έχετε καταλάβει κάτι, ότι όποτε εσείς επιλέγετε το δρόμο της σκοτεινής αγκαλιάς, τότε έρχεστε ένα βήμα πριν τον όλεθρο. Έρχεστε ένα βήμα πριν την καταστροφή. Έρχεστε ένα βήμα πριν την ερήμωση, γιατί μόνο αυτό φέρνει ο σατανάς. Μόνο αυτό φέρνει ο Εωσφόρος στους ανθρώπους. Και τώρα θα ζήσετε από κοντά αυτό, που πολλοί άνθρωποι έχουν επιλέξει: Την σκοτεινή όψη της αγάπης, που είναι το μίσος, ο φθόνος, η οργή που φέρνει την καταστροφή, την ερήμωση, τον πανικό.

«Τώρα που ο σατανάς εξαπλώνεται παντού, ενωθείτε σε μια παγκόσμια αλυσίδα προσευχής»

Εγώ, λέει ο Ιησούς, θα ήθελα όλοι σας να μετανιώσετε για τα λάθη σας, αλλά και να μετανιώνετε για τα λάθη των άλλων συνανθρώπων σας, για όλα σας τα αδέλφια.

Φωνάζει ο Ιησούς και λέει: «Κάνετε μετάνοιες. Κάνετε προσευχές. Παρακαλάτε τον Θεό Πατέρα Μου, για όλο τον κόσμο, για όλους τους αμαρτωλούς. Όμως Εγώ, ο Λυτρωτής σας, σας έχω δώσει δύο ισχυρά όπλα να χρησιμοποιείτε: Το Άγιο Μου όνομα, που είναι όπλο φοβερό εναντίον των δαιμονικών ταγμάτων και το Σώμα και Αίμα Μου, μέσα από την Θεία Κοινωνία, για να γίνεστε ένα μ’ Εμένα. Κι Εγώ τότε σας αφήνω σαν χάρισμα να αντιληφθείτε το μεγαλύτερο δώρο, που χαρίζει ο ουρανός στους ανθρώπους, που είναι η μητρική Του αγάπη, ο μητρικός Του θεϊκός έρωτας».

Τώρα, που ο σατανάς εξαπλώνεται πάνω από όλα τα έθνη, πάνω από όλους τους ανθρώπους και είναι έτοιμος να μπήξει βαθιά τα νύχια του μέσα στις σάρκες των ανθρώπων φέρνοντας αυτό, που δεν θα ήθελα να σκέπτεστε ποτέ, τώρα χρειάζεστε πιο πολύ να ενωθείτε όλοι οι άνθρωποι σε μια αλυσίδα αγάπης και να περιφρουρήσετε τον τόπο που μένετε, το έθνος σας, με τις προσευχές σας.

Να ξέρετε, ότι τα σπίτια τα κάνετε, για να μην μένετε έξω στο κρύο και στην υγρασία. Και έγιναν τα σπίτια σας η προστασία της οικογένειάς σας. Πόσα στρατόπεδα φτιάχνουν γύρω - γύρω τείχη, για να είναι απρόσβλητα από τους εχθρούς. Μα και όταν βρίσκονται μέσα στη ζούγκλα, πολλοί άνθρωποι για να προφυλαχθούν από τα άγρια ζώα, ανάβουν φωτιές γύρω – γύρω, για να μην τολμήσει κανένα ζώο να περάσει αυτές τις φωτιές και να είναι προφυλαγμένοι.

Γι’ αυτό κι Εγώ, σας δίνω το τείχος του Ονόματός Μου, την προστασία της φωτιάς, που είναι το Άγιο Μου Όνομα, για να περιφρουρήσετε την ψυχή σας.

Πολλές φορές θα’ θελα να σας μιλήσω για τα εφτά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, για τις εφτά δωρεές του Αγίου μου Πνεύματος. Θα ήθελα πολλές φορές να σας το πω, ότι αυτά αποκτούνται με την προσευχή. Και τώρα που είσαστε ένα βήμα πριν τον όλεθρο, χρησιμοποιήστε εφτά χρονικές περιόδους, για να ενωθείτε όλοι μαζί σ’ ένα τείχος προσευχής, σε μια αλυσίδα δυνατή που να μην μπορεί ο σατανάς να σας πειράξει.

Θα Του άρεσε πολύ, να ξυπνάτε το πρωί στις έξι η ώρα, πριν ξυπνήσουν τα παιδιά σας, για να τα ετοιμάσετε να πάνε στο Σχολείο.

Μακάριοι οι γονείς που θα ξυπνούν έξι η ώρα και θα λένε: «Θα σηκωθώ όρθρου φανέντος, να σηκώσω με ευχαριστίες την ψυχή μου στο Θεό.

Μακάριοι εκείνοι, που στις εννιά η ώρα θα ξαναθυμηθούν τον Βασιλιά τους και θα Τον δοξολογήσουν με αγάπη.

Μακάριοι αυτοί, που στις δώδεκα η ώρα ξανά για λίγα λεπτά θα σηκώσουν την καρδιά τους στον ουρανό.

Μακάριοι αυτοί, που αργότερα στις τρείς η ώρα το απόγευμα, την ώρα που πάνω στο σταυρό έδειχνε την υπέρτατη Του θυσία για τη σωτηρία μας, θα Τον θυμηθούν τα παιδιά Του.

Μακάριοι αυτοί, που αργότερα στις έξι η ώρα το απόγευμα θα Τον θυμηθούν, θα Τον δοξολογήσουν για την ημέρα που πέρασε.

Μακάριοι εκείνοι, που στις εννιά η ώρα το βράδυ, πριν κοιμηθούν θα κάνουν την προσευχή τους. Θ’ αναπέμψουν ξανά την δοξολογία στον Πατέρα τους.

Και μακάριοι αυτοί που θα μπορούν, έστω και τα μεσάνυχτα στις δώδεκα η ώρα, ξανά την προσευχή τους να αναπέμψουν. Εφτά φορές την ημέρα.

Μας δίνετε σαν δώρο το άγιο κομποσχοίνι. Πάρτε όλοι σας από ένα κομποσχοινάκι τριαντατριάρι, συμβολικά στα χρόνια του Χριστού και κάντε το έστω μια φορά. Δείτε αυτές τις χρονικές περιόδους: 06:00, 09:00, 12:00, 15:00, 18:00, 21:00 και 24:00 η ώρα τα μεσάνυχτα. Όποιες περιόδους μπορείτε. Μακάρι να το ξέρουν όλοι οι άνθρωποι και εκείνη την ώρα να συναντιόνται οι προσευχές ενωμένες σαν φωτιά και να ανεβαίνουν στον ουρανό. Μέσα σ’ αυτές τις εφτά περιόδους δεν νομίζω ότι κάποια στιγμή δεν θα συμπέσουν οι ελεύθερες σας ώρες, για να προσευχηθείτε.

            Όμως, αν το κάνουμε αυτό, να ξέρετε ότι θα φτιάξουμε ένα αόρατο δυνατό τείχος προστασίας πάνω από τα σπίτια μας και το έθνος μας. Μακάριοι όσοι κάνουν το κομποσκοινάκι.

Πάρτε το κομποσκοίνι και προσευχηθείτε εγκάρδια στην Αγία Τριάδα

Εγώ θα έλεγα, αν και νιώθω ότι Εκείνος το ζητάει, (μόνο που Εκείνος δεν θέλει πολλές φορές να μας κουράζει, γιατί θέλει ό,τι κάνουμε, να το κάνουμε μέσα από την καρδιά μας), να κάναμε τρία μικρά κομποσχοινάκια. Λίγα λεπτά είναι. Μην νομίζετε ότι είναι πολλά λεπτά. Τριάντα τρείς φορές να του πεις «Σ’ αγαπώ», είναι πολύ ώρα;

Το ένα κομποσχοινάκι να είναι αφιερωμένο στον Πατέρα Του. Θέλει τώρα να δοξασθεί ο Πατέρας Του, ο ουράνιος! Ο Πατέρας Του, που Τον έστειλε στη γη για να μας σώσει! Ο Πατέρας Του, που Τον λατρεύει! Ο Πατέρας Του, που Τον ονομάζει μονογενή Του Υιό! Θέλει να Του λέμε: «Δόξα σ’ Εσένα ουράνιε Πατέρα και Σ’ αγαπάμε πολύ».

Δεν ξέρω τι προσευχές θα μπορούσε να μας υποδείξει αλλά και μόνο να Του λέγαμε: «Σ’ αγαπώ, ουράνιε μου Πατέρα. Σε Λατρεύω, ουράνιε μου Πατέρα. Σε πιστεύω,ουράνιε Πατέρα μου», αυτές οι τρείς λέξεις έχουν πολύ δύναμη.

Μακάρι το ένα κομποσχοινάκι να το λέτε έτσι: «Σε Πιστεύω, Σε Λατρεύω και Σ’ Αγαπώ, ουράνιε μου Πατέρα». Να το λέτε τριάντα τρείς φορές. 

Πάρτε μετά ξανά το ίδιο κομποσχοινάκι και πείτε τριάντα τρείς φορές: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Αφιερώστε το στο όνομα του μονογενή Του Υιού, να λάμψει το Όνομά Του.

Και κάντε ξανά ένα τρίτο κομποσχοινάκι, για το Άγιο Πνεύμα, λέγοντας την παρακάτω ταπεινή προσευχή: «Άγιο Πνεύμα κατασκήνωσε στις καρδιές μας και ευλόγησέ μας». Να μνημονεύονται ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, η τρισήλια Θεότης.

Μακάρι να το ξεκινήσουμε αυτό όλοι μαζί. Μακάρι να το μάθει όλος ο κόσμος. Μακάρι να το μάθει όλη η Ελλάδα. Ένα πράγμα μόνο θα σας πω: «Εκείνος λέει, ότι απ’ όλα τα έθνη, ευλόγησα την Ελλάδα, γιατί Με αγαπά και Με πιστεύει. Γι’ αυτό και πληγώνομαι, όταν φεύγουν τα παιδιά Μου μακριά από Εμένα. Θα δείτε στον όλεθρο που θα έλθει, τι θα γίνει. Τώρα προσπαθούνε οι σατανικές δυνάμεις να ταπεινώσουν πολύ την Ελλάδα και το επιτρέπει ο Πατέρας Μου, γιατί φύγατε μακριά Του. Αλλά όμως, γρήγορα θα ταπεινωθείτε και γρήγορα θα Τον αναζητήσετε.

Και τότε, το χέρι Του Πατέρα Μου πάλι θα’ ναι πάνω από την Ελλάδα, όπως είναι το χέρι της μάνας πάνω από το παιδί της. Απ’ όλα τα έθνη, το μόνο έθνος που δεν θα υποφέρει θανάσιμα, θα’ ναι η Ελλάδα. Να το θυμάστε αυτό. Ζούμε σ’ έναν ευλογημένο τόπο. Μη φοβάστε τώρα για ό,τι θα έρθουνε. Μόνο στην καρδιά του Θεού Πατέρα να μείνετε και θα δείτε, ότι δεν θα υποφέρουμε τόσα πολλά πράγματα. Θα υποφέρουν μονάχα οι άνθρωποι εκείνοι, οι οποίοι δεν πιστεύουν στο μήνυμά Του, στον λόγο Του και δεν προετοιμάζονται. Αυτοί θα υποφέρουνε, αλλά πάλι θα ταπεινωθούν και εύχομαι να συνέλθουν γρήγορα.

Μακάρι να το πιστέψουν όλοι. Αυτοί που δε θα το πιστέψουνε και δε θα μπούνε σ’ αυτήν την αλυσίδα της προσευχής, με τα μάτια τους πρακτικά θα δούνε την επαλήθευση αυτών που σας λέω.

Επίλογος

Τώρα, εκείνο που θέλω από εσάς είναι, να ξεκινήσετε να Τον αγαπάτε με την καρδιά σας, όπως η μάνα το μωρό, όπως το μωρό την μάνα. Να Τον ομολογείτε ξανά «Πατέρα μου» και να το λέει η καρδιά σας. Όχι «Πατέρα μου» τυπικά και να Τον αγνοείτε, αλλά με διάθεση να υπακούσετε στο Άγιο Του θέλημα και να είστε όλοι σας οι πιστές Του κόρες, οι πιστοί Του γιοί. Να τον φωνάζετε «Μπαμπά» κι εκείνος να λέει «αυτά είναι τα παιδιά Μου».

Δεν είναι άσχημη λέξη μπαμπάς. Έτσι δεν σας τη λένε τα παιδιά σας; Χρησιμοποιήστε την κι εσείς, για τον μοναδικό, γλυκύ, Άγιο Πατέρα, τον ουράνιο Πατέρα! Λατρέψτε τον Γιό Του, καλέστε το Άγιο Πνεύμα και θα δείτε πόσα θαύματα θα βλέπετε να γίνονται κάθε μέρα δίπλα σας και στους συνανθρώπους σας. Κάντε το, ξεκινήστε το τώρα.

Η χάρις του Θεού να σας ευλογεί όλους! Αμήν.

(ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ Π. ΕΛΠΙΔΙΟΥ ΒΑΓΙΑΝΑΚΗ)